Είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε ορισμένα νέα ή/και συμπληρωματικά στοιχεία στην υπόθεση με την εμπλοκή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.

Θυμίζουμε:

# Η αρχική έρευνα (‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’),
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/

# Και οι ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα’.
https://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/

# Το θέμα της ελληνικής εμπλοκής στη Σρεμπρένιτσα στα μεγάλα ΜΜΕ (και όχι μόνο)
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-sta-mme/

Για όσους τυχόν έχουν χάσει επεισόδια από τις δημοσιεύσεις μας τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 2015 και μετά, πρέπει να σημειώσουμε τις εξής εξελίξεις:

# Σχηματίστηκε αυτεπαγγέλτως (και χρεώθηκε σε Εισαγγελέα για τη διενέργεια αυτοπρόσωπης προκαταρκτικής εξέτασης) η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89 κατά παντός υπευθύνου, με αντικείμενο την συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Είναι η δεύτερη φορά που σχηματίζεται δικογραφία. Η πρώτη δικογραφία ΑΒΜ Α2005/2734, επί υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα (κυβέρνηση ΝΔ Κώστα Καραμανλή), η οποία είχε ανατεθεί στην Εισαγγελέα κ. Αθηνά Θεοδωροπούλου, έκλεισε, ως γνωστόν, διότι «δεν προέκυψε η ταυτότητα των δραστών». Με λίγα λόγια, η προηγούμενη έρευνα του 2005 είχε μεν διαγνώσει αδικήματα, αλλά, όπως αναφέρει η νέα ανακοίνωση«δεν προσωποποιήθηκαν οι ευθύνες», τότε. Ισχυρισμός που δεν είναι αληθής, αφού μέσα στο τότε Απαλλακτικό Βούλευμα αναφέρονται επτά ονόματα, τρία άγνωστα, και τέσσερα γνωστά. Αυτή τη φορά, και με τα νέα στοιχεία που φέραμε στο φως τον Ιούνιο του 2015 και με όσα συμπληρωματικά αποκαλύπτουμε σήμερα, υπάρχουν πολλές προϋποθέσεις για να αποδοθούν, επιτέλους, ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα -ελπίζουμε δηλαδή.
Στη νέα δικογραφία, την ανάκριση έχει αναλάβει η εισαγγελέας η αρμόδια για τα ρατσιστικά εγκλήματα Ελένη Τουλουπάκη. Με την ένδειξη ‘Ω’ είναι οι εμπιστευτικές δικογραφίες τις οποίες χειρίζονται οι ίδιοι οι εισαγγελείς.
Το σχετικό έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών είναι το υπ’ αριθμόν 168.696/02-07-2015. Το αναφερθέν σχετικό έγγραφο με αριθμό εισερχομένου πρωτωκόλλου 29719/22-06-2015 αφορά το δημοσίευμα στις 14/06/2015 της εφημερίδας ‘Εθνος‘ με τίτλο ‘Εγκλήματα πολέμου με τη σφραγίδα της Χρυσής Αυγής – Τα ελληνικά τάγματα πολέμου που μάτωσαν τη Σρεμπρένιτσα‘.

# Ταυτόχρονα, είχαμε στις 25/06/2015
– ‘Ερώτηση Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ: Σχετικά με τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα, 25 Ιουνίου 2015′.
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/25/erotisi-srebrenica-syriza-vouli/

Και στις 15/07/2015:
– ‘Η απάντηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τη συμμετοχή Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων στην ανθρωποσφαγή της Σρεμπρένιτσα, 15 Ιουλίου 2015′.
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/07/15/apantisi-paraskevopoulos-erotisi-syriza-srebrenica/

Και τέλος, όπως προαναφέρθηκε, σχηματίστηκε η ποινική δικογραφία ΑΒΜ Ω2015/89:
– ‘Η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών διέταξε προκαταρκτική εξέταση για το θέμα της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα, 22 Ιουνίου 2015′
https://xyzcontagion.wordpress.com/2015/06/22/eisaggelia-prodikon-proanakrisi-srebrenica/

Νέα αποκλειστικά στοιχεία για την συμμετοχή Ελλήνων υπηκόων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα:
Οι δεσμοί αίματος του ελληνικού με τον σερβικό εθνικισμό και της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς με τη Χρυσή Αυγή

Ακολουθεί η σειρά των νέων στοιχείων:

Η μαρτυρία του αστυνομικού που είδε στα χέρια των εθελοντών τις φωτογραφίες με τους σφαγμένους μουσουλμάνους

Το υποκεφάλαιο ‘Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)’ στο Β’ Μέρος της αρχικής έρευνας, στην οποία είχαμε γνωρίσει τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ ταγματάρχη Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) και τον αξιωματικό Α2 του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, αντισυνταγματάρχη Vujadin Popovic (καταδικασμένος κι αυτός σε ισόβια κάθειρξη), τελείωνε με αυτά τα λόγια:

«# Τέλος, που βρίσκονται οι φωτογραφίες που τράβηξαν οι Ελληνες εθελοντές (δύο γκρουπ ή δύο άτομα, δεν ξεκαθαρίζεται) από το ποδοσφαιρικό γήπεδο-στρατόπεδο συγκέντρωσης και μαζικής εκτέλεσης άοπλων και αιχμαλώτων, στην περιοχή Nova Kasaba;;; Μήπως είναι οι ίδιες φωτογραφίες από το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας το Νοέμβριο του 2003, όταν ανακαλύφθηκαν από κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, παρουσία εισαγγελικού λειτουργού, στο σπίτι του Σπουργίτη («περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκαναν και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια»)

Θυμίζουμε ότι μιλάμε για το γήπεδο από το οποίο πέρασαν πολλές εκατοντάδες ή ίσως χιλιάδες κρατούμενοι και αιχμάλωτοι. Οσοι βρέθηκαν εκεί και έδωσαν αργότερα κατάθεση, όλοι μιλούσαν για ανθρώπους με δεμένα τα χέρια στην πλάτη, γονατισμένους και τρομοκρατημένους, να περιμένουν την εκτέλεσή τους. Ετσι εξηγείται το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του προϊστάμενου του Μπάγιαγκιτς για τις φωτογραφίες. Ενδιαφέρθηκε, και μάλιστα τις στιγμές της πιο σημαντικής επιχείρησης ολόκληρου του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ολόκληρος Αξιωματικός Ασφαλείας, ο δεύτερος σημαντικότερος στην ιεραρχία του Σώματος Στρατού Ντρίνα, ο Chief of Security Vujadin Popovic (ισόβια κάθειρξη), και απαιτούσε την κάμερα και τις φωτογραφίες. Θα ασχολούνταν ποτέ με φωτογραφίες ασήμαντες, και ειδικά εκείνες τις στιγμές;
Η ακριβής φράση του Μπάγιαγκιτς προς τον Popovic, όταν προσπαθούσε να τον πείσει να μην κατάσχει τη φωτογραφική μηχανή του Ελληνα εθελοντή ήταν «Μην την παίρνεις την κάμερα, δεν θα υπάρξουν ίχνη των λήψεων (‘shoot’) και το φιλμ θα καταστραφεί» («to ne bi trebalo da se radi, da ne bi ostalo traga o tom snimanju i da bi film trebalo da se osvijetli»), όπως μπορείτε να δείτε στη μαρκαρισμένη φράση, εδώ (από το άρθρο με τίτλο «Μπάγιαγκιτς: ‘Ο Κάρατζιτς δεν ήξερε τίποτε για τις εκτελέσεις στη Σρεμπρένιτσα’», «Bajagic: ‘Karadzic nije znao za ubistva u Srebrenici’», Agencije, 10/07/2013).
http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Bajagic-Karadzic-nije-znao-za-ubistva-u-Srebrenici/lat/126179.html».

Οπως μπορείτε να δείτε στο print-screen από ανάρτηση σε κοινωνικό δίκτυο, ένας συνταξιούχος αστυνομικός δίνει τη δική του μαρτυρία, και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο:

«Συγγνώμη αλλά δεν αντέχω. Όταν είχα συλλάβει 5-6 από δαύτους, (για άλλα εγκλήματα), θεωρώντας ότι οι Αστυνομικοί είμαστε σαν τα μούτρα τους, μου έφεραν άλμπουμ με φωτογραφίες-ντοκουμέντα, την ώρα που έσφαζαν ανθρώπους στη Σρεμπρένιτσα, για να τους θεωρήσω ήρωες, προκειμένου να τους φερθώ με επιείκεια … Ωχ, τι θυμάμαι τώρα … Οι συγκεκριμένοι ήταν όλοι Χρυσαυγίτες …».

Επιβεβαιώνονται, με αυτόν τον τρόπο, όλες οι προηγούμενες ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες οι φωτογραφίες αυτές πράγματι υπάρχουν. Μένει να αναζητηθούν.

Με την ευκαιρία, μπορούμε να παραθέσουμε -για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται- και τα σχετικά δημοσιεύματα από το 2003-2004, όταν τα πατριωτάκια που μας έκαναν περήφανους σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο είχαν περίεργες δοσοληψίες με την Δικαιοσύνη και τον Νόμο. Ας θυμηθούμε, πρώτα, τι είχαμε γράψει τον Ιούνιο του 2015, στο υποκεφάλαιο ‘Flashback #2 – Ποινικές υποθέσεις εθελοντών μετά την επιστροφή τους’, στο Α’ Μέρος της έρευνας:

«# Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2003, η ΕΥΠ είχε μια πληροφορία για μια βαλίτσα με όπλα. Θα έφτανε στην Ελλάδα μέσα σε ένα τουριστικό λεωφορείο που εκτελούσε το δρομολόγιο Βελιγράδι-Αθήνα. Οι αρχές πίστευαν ότι ήταν υπόθεση διεθνούς ή εγχώριας τρομοκρατίας. Εστησαν μια επιχείρηση παρακολούθησης και ελέγχου, και πράγματι ανακάλυψαν έξι πιστόλια Zastava CZ, γιουγκοσλαβικής κατασκευής, μέσα σε μια βαλίτσα, το ένα με τον σιγαστήρα του. Μόνο που δεν ήταν υπόθεση τρομοκρατίας· ήταν υπόθεση του κοινού ποινικού δικαίου και των κυκλωμάτων της νύχτας, και ειδικότερα, υπόθεση μια συγκεκριμένης ελληνικής ‘οικογένειας’ κακοποιών, η οποία στα προηγούμενα χρόνια είχε εντάξει στο δυναμικό της και Σέρβουςσυνεργάτες, κυρίως πρωτοπαλίκαρα του Σέρβου αρχιμαφιόζου και αρχηγού παραστρατιωτικής ομάδας εκτελεστών στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας Αρκάν.

Συνελήφθησαν ένας Σέρβος του Αρκάν κι ένας Ελληνας, πρώην εθελοντής στη Βοσνία -έλεγε το ρεπορτάζ, βλ. και Ελευθεροτυπία 16/07/2005-, ο ΜΑ, με καταγωγή από την Ορεστιάδα, γεννημένος το 1969. Σύμφωνα με την εφημερίδα Espresso της 07/11/2002, ο συγκεκριμένος δούλευε το 2002 «ως security σε μεγάλο εφοπλιστή». Τα όπλα προορίζονταν, σύμφωνα με το Βήμα της 11/12/2003, για δολοφονίες «ξένων επιχειρηματιών που διαμένουν στη χώρα μας και εμπλέκονται σε παράνομες δραστηριότητες», και η υπόθεση είχε αξιολογηθεί ως «ιδιαιτέρως σοβαρή» από την Ασφάλεια.
Τέλος, στην υπόθεση εμπλέκονταν και άλλοι δύο πρώην εθελοντές της ΕΕΦ, επίσης από την Ορεστιάδα, με ηλικίες 43 και 32 ετών τότε (το 2003).

Τον Φεβρουάριο του 2000 είχε δολοφονηθεί στην Αθήνα ένας 47χρονος από την Πετρούπολη, που είχε κι αυτός πολυετή παρουσία ως εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας και εθεωρείτο ειδικός στην κατασκευή εκρηκτικών υλών, ενώ συνεργαζόταν και με ανθρώπους που σχετιζόταν με το ίδιο ‘συνδικάτο εκτελεστών’, αυτό από την προηγούμενη είδηση. Το ψευδώνυμό του στο συνδικάτο του εγκλήματος ήταν ‘ο Βόσνιος’, λόγω της συμμετοχής του στον πόλεμο της Βοσνίας. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς, και αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που η Αστυνομία και το Τμήμα Οργανωμένου Εγκλήματος έπεφταν επάνω σε ‘βοσνιακό σύνδεσμο’, εξετάστηκαν οι σχέσεις του ‘Βόσνιου’ με τον υπερεθνικιστικών αντιλήψεων Θέμη Καλαποθαράκο («κάθε βομβιστική επίθεση στην Αττική πριν το 2000 είχε σχέση με τον Βόσνιο», είπαν οι αστυνομικοί), και οι σχέσεις όλων με την συμμορία του Αρκάν. Ο Καλαποθαράκος είχε γνωριστεί με τον Αρκάν το 1991 στη Γερμανία, όταν ο πρώτος διέφυγε εκεί φοβούμενος αντίποινα έπειτα από την εκτέλεση του αντίπαλου αφεντικού Θεόδωρου Καλλιμώρου, τον Αύγουστο του 1991 στη Σαρωνίδα, και ο δεύτερος, αν και καταζητούμενος από την Ιντερπόλ, είχε απλώσει την εγκληματική του αυτοκρατορία σε σειρά νυχτερινών κέντρων σε πολλές γερμανικές πόλεις. Αργότερα, κατά τη διάρκεια του εμφύλιου, ο Βόσνιος και άνθρωποι του Καλαποθαράκου ταξίδεψαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία για να ξεκινήσουν δουλειές με τον Αρκάν. Πολλά πρωτοπαλίκαρα του Σέρβου αρχιμαφιόζου πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα, και αρκετοί απ’ αυτούς, όταν καταζητούνταν στη χώρα τους, ήταν το συνδικάτο του Καλαποθαράκου που τους παρείχε ασφαλές καταφύγιο και τους έκρυβε στην Ελλάδα. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, μέσω ενός φοιτητή από την Πετρούπολη που σπούδαζε στη Γιουγκοσλαβία, ο Βόσνιος και οι άνθρωποι του Αρκάν γνωρίστηκαν και με τον εθελοντή Αγησίλαο Σαράφη. Ενα από τα πρωτοπαλίκαρα του Αρκάν, ο Αλεξάντερ Γκουλούποβιτς εντάχθηκε στην ομάδα Καλαποθαράκου στην Ελλάδα (κατέθεσε, μάλιστα, και στα πλαίσια της έρευνας για το φόνο του, υποσχόμενος πως «θα χυθεί πολύ αίμα για τον Θέμη») κι έτσι σύντομα οι επαφές και οι συνεργασίες του ‘Βόσνιου’ και των μελών της συμμορίας του Αρκάν με τον Σαράφη συνεχίστηκαν κι αναπτύχθηκαν. Από τα στοιχεία για όλη αυτήν την υπόθεση, οι αρμόδιοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ δήλωναν ότι «από τον συνδυασμό αυτών των στοιχείων προκύπτει ότι στον πόλεμο της Βοσνίας φαίνεται να έδωσαν το παρών ορισμένοι Ελληνες εθελοντές που απέκτησαν επιχειρησιακές δυνατότητες και ύποπτες διασυνδέσεις οι οποίες ερευνώνται».

Ενας πρώην εθελοντής-μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ, που για κάποιο διάστημα είχε περάσει και από τις Τίγρεις του Αρκάν, ο ΣΑ, γεννημένος το 1970, κάτοικος Νέας Σμύρνης, με το ψευδώνυμο ‘Αρης’, συνελήφθη στα τέλη του 2004 για παράνομη κατοχή πολλών όπλων και αρκετών ελληνοαλβανικών πινακίδων κυκλοφορίας. Πριν την Βοσνία εργαζόταν σε βιβλιοπωλείο συγγενικών του προσώπων, μετά τη Βοσνία ήταν υπάλληλος στον δήμο Νέας Σμύρνης. Ο ΣΑ, που φέρεται να έχει μεταγενέστερη δράση και στο Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνα με την εφημερίδα Βήμα, δήλωνε (τι άλλο;;;) ‘φανατικός εθνικιστής’ και διαλαλούσε παντού τον ενθουσιασμό του να πολεμήσει «κατά των εχθρών της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού», αν και οι επιχειρησιακές του δυνατότητες ήταν πολύ μικρές, όπως έλεγαν αργότερα πρώην συμπολεμιστές του. Με λίγα λόγια, ήταν ψώνιο, άσχετος και στρατόκ*βλος. Μην κοιτάτε τις φωτογραφίες από το life-style ειρωνικό ρεπορτάζ του περιοδικού ΚΛΙΚ, που κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο. Ο τύπος πρέπει να ήταν εφέ και πόζα, όπως λίγο-πολύ όλοι από αυτή τη συνομοταξία.

Ο Αγησίλαος Σαράφης, ψευδώνυμο ‘Αρης’, είχε υπηρετήσει φυσικά και στην ΕΕΦ. Εδώ με τον διοικητή τους Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς.

Πολύ συχνά, ο ΣΑ και οι φίλοι του πρώην εθελοντές της ΕΕΦ διοργάνωναν πάρτι σε μπαρ της Νέας Σμύρνης, και τους άκουγε ο κόσμος να παινεύονται ότι «έχουν και συγκεντρώνουν κρυμμένα όπλα για να πολεμήσουν, αν χρειαστεί, τους Τούρκους, όπως τους είχαν πολεμήσει και εξοντώσει στη Βοσνία, λίγα χρόνια πριν». Στους Τούρκους μάλλον δεν τα χρησιμοποίησαν ποτέ τα όπλα αυτά, αλλά σε άλλες ‘επιχειρήσεις’, εντός Ελλάδος, διόλου απίθανο να τους φάνηκαν χρήσιμα. Ο ‘Αρης’ είχε κρυμμένο το οπλοστάσιό του σε ταράτσα διώροφης μονοκατοικίας στην οδό 2ας Μαΐου στη Νέα Σμύρνη. Επρόκειτο για δύο αυτόματα όπλα τύπου Σκόρπιον, δύο περίστροφα, ένα πιστόλι τύπου Zastava των εννέα χιλιοστών με γεμιστήρες και φυσίγγια, έντεκα χειροβομβίδες ανατολικής προέλευσης καθώς και πέντε ελληνοαλβανικές πινακίδες κυκλοφορίας, κι αυτές, προφανώς, για συλλεκτικούς και «συναισθηματικούς» λόγους. Μικρή λεπτομέρεια: Τα όπλα, μάρκας Zastava CZ, γιουγκοσλαβικής κατασκευής, τα έφερνε στην Ελλάδα από τις περιοχές της Σρεμπρένιτσα και της κοντινής Βλασένιτσα, αν λέει κάτι αυτό.

[…]

Την ίδια εποχή, το 2003, ένας ακόμη εθελοντής της ΕΕΦ και πρώην αποτυχημένος μποντιμπίλντερ από τον Νέο Κόσμο, ο ΣΕ από την Ορεστιάδα, 36 ετών τότε, είχε συλληφθεί έξω από ταχυδρομείο έχοντας στην κατοχή του 100 δισκία εφεδρίνης και στο σπίτι του άλλα 3.000 χάπια αναβολικών.
Πολύ σημαντικό, σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία της 20/11/2003, ήταν ότι η έρευνα αποκάλυψε στο σπίτι του δεκάδες (γύρω στις 80 έλεγε το ρεπορτάζ) φωτογραφίες από σφαγές αμάχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Αυτή η λεπτομέρεια θα μας χρειαστεί στην συνέχεια.
Ο πρώην μάχιμος της ΕΕΦ κάτοχός τους, που δήλωνε, μεταξύ πολλών άλλων, και παλιός συνεργάτης του Αρκάν, υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών στους φόνους.

«Δεν έχει περάσει ένας μήνας από τότε που ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, παρουσία εισαγγελικού λειτουργού, έκανε έλεγχο στο σπίτι ενός 36άχρονου Ελληνα, στην περιοχή του Νέου Κόσμου, για τον οποίον είχαν πληροφορίες και αποδείξεις ότι διακινούσε αναβολικές ουσίες μέσω Διαδικτύου..
Ψάχνοντας, όμως, δεν άργησαν να πέσουν πάνω σε ένα μικρό πακέτο από περίπου 80 φωτογραφίες που θα έκανε και τον πιο σκληρό ν’ ανατριχιάσει. Ηταν εικόνες από σφαγές άμαχων Μουσουλμάνων στη Βοσνία. Παιδιά, γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι όλοι νεκροί από σφαίρες και μαχαίρια του εμφύλιου μίσους, από τα όπλα του ‘άλλου’ Θεού. Του ‘καλού’ … Αυτού που φιλοξένησε τότε και Ελληνες εθελοντές, αποφασισμένους να κάνουν πολλά ή και τα πάντα στο πλευρό των Σέρβων παραστρατιωτικών».
– Πηγή: Κώστας Κυριακόπουλος, Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές, Ελευθεροτυπία, 20/11/2003
https://archive.today/pC5vy#selection-315.0-308.6

Τον Φεβρουάριο του 2012, ο ΣΕ συνελήφθη ξανά επ’ αυτοφώρω για παράνομη εμπορία αναβολικών μέσω ταχυδρομείου, σε μία από τις ταχυδρομικές θυρίδες του, να φορτώνει δέματα με ενέσιμες αμπούλες και χαπάκια. Η είδηση έλεγε:

«Μεγάλες ποσότητες επικίνδυνων αναβολικών ουσιών κατασχέθηκαν χθες από το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών του ΣΔΟΕ Αττικής και συνελήφθη ένας 44χρονος, ο οποίος έχει απασχολήσει στο παρελθόν τις αρχές για παρόμοιες υποθέσεις.
Ο 44χρονος εισήγαγε παράνομα, με ταχυδρομικά δέματα, μεγάλες ποσότητες αναβολικών από την Μαλαισία και την Ταϊλάνδη χρησιμοποιώντας πλαστά στοιχεία. Συγκεκριμένα εμφανιζόταν ως Σλοβένος και μέσω του διαδικτύου και των ιστοσελίδων που είχε δημιουργήσει, πωλούσε παράνομα τις αναβολικές ουσίες σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως στη Γερμανία, Αυστρία και Ισπανία.
Συνολικά κατασχέθηκαν 108.600 δισκία, 2.100 ενέσιμες αμπούλες και 755 τύπου τζελ διαφόρων τύπων αναβολικών ουσιών, μία μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού, το χρηματικό ποσό των 2.690 ευρώ, ενώ έχουν εντοπισθεί και ερευνώνται διάφοροι τραπεζικοί λογαριασμοί […]
Στα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει είχε διευρύνει το διεθνές πελατολόγιό του και εξελίξει τις μεθόδους του. Δεν κατάφερε όμως (ξανά) να καλύψει τα ίχνη του. Ο 44χρονος είχε στήσει -τουλάχιστον από το 2009- τρεις ιστοσελίδες μέσω των οποίων πουλούσε αναβολικά στεροειδή. Χρησιμοποιώντας πλαστό σλοβένικο διαβατήριο απέκτησε ΑΦΜ στη ΔΟΥ Νέας Σμύρνης και με αυτά τα στοιχεία νοίκιασε ταχυδρομικές θυρίδες στα ΕΛΤΑ Αγίου Αρτεμίου και Ακροπόλεως. Με το πραγματικό του όνομα, αλλά ψευδή διεύθυνση κατοικίας, είχε νοικιάσει άλλη μία θυρίδα. Σε αυτές κατέληγαν τα δέματα που εισήγαγε από την Ασία».

Τελικά, φαίνεται ότι ο ΣΕ δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει εκείνο το όνειρό του για το μέλλον που είχε εκμυστηρευτεί στον Αδέσμευτο Τύπο της 06/08/1995, πως «Ισως βρω δουλειά ως σωματοφύλακας κάπου …». Πάντως, αν τελικά αφοσιώθηκε στο εμπόριο αναβολικών, δεν πρέπει να πέρασε και άσχημα όλα αυτά τα χρόνια …

[…]

Τέλος, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, άλλοι δύο εθελοντές της ΕΕΦ είχαν συλληφθεί για εμπόριο όπλων και πιστολιών CZ 75.

«Τι γίνεται εδώ;;;», θα αναρωτηθεί κανείς, με όλους αυτούς τους ‘ιδεολόγους’ με τα ‘αγνά πατριωτικά κίνητρα’;;; Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι κάτι πολύ περίεργο: Αυτοί όλοι οι συλληφθέντες, υποτίθεται ότι πήγαιναν στα μέτωπα της Βοσνίαςδήθεν για εξαγωγή ‘πατριωτισμού’ και ‘ιδεωδών’ (με εισαγωγικά), -οι περισσότεροι και για εξαγωγή χρυσαυγιτισμού- και έφτασαν να κάνουν εισαγωγή μαφίας (χωρίς εισαγωγικά). Απόκτησαν εκεί την τεχνογνωσία που χρειάζονται οι κακοποιοί υψηλού επιπέδου, και ήλθαν πίσω να την εφαρμόσουν στην πράξη;;; Και η τεχνογνωσία, σε τέτοιες δουλειές, είναι κάτι πολύ σημαντικό -και προσοδοφόρο. Αλλο να διαπρέπει κανείς στο λαθρεμπόριο σε μικρό κύκλο, π.χ. στα όρια μιας συμμορίας της παραλιακής, κι άλλο σε λαθρεμπόριο πανεθνικού επιπέδου, όπως γινόταν σε ολόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990. Ο Αρκάν έδειξε τον δρόμο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ανεξιχνίαστη ακόμα (απ’ όσο ξέρουμε) δολοφονία των Βλαντιμίρ Μποκάν και του Ιταλού Αντόνιο Μπενβεντούτο, το φθινόπωρο του 2000. Ο Μποκάν, στρατολογημένος από μυστικές υπηρεσίες για να περνάει καύσιμα κατά παράβαση του εμπάργκο από την Ελλάδα του Μητσοτάκη στην Σερβία του Μιλόσεβιτς, ήταν ο αχυράνθρωπος του Σέρβου προέδρου, του γιου του Μάρκο Μιλόσεβιτς και της οικογένειας του. Η Ελλάδα, σαν ανταμοιβή, του έδωσε υπηκοότητα και ελληνικό διαβατήριο κι έκανε τα στραβά μάτια στο λαθρεμπόριο τσιγάρων και όπλων που τον έκανε πολυεκατομμυριούχο και αξιοσέβαστο ‘νόμιμο’ επιχειρηματία. Γνώριμη η εικόνα, όπως σε όλους τους ‘πατριώτες’: Το λαθρεμπόριο πετρελαίου για την πολεμική μηχανή των Σέρβων λόγω ‘πατριωτικού καθήκοντος’ και το λαθρεμπόριο τσιγάρων, όπλων και άλλων αγαθών σαν ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα. Την ημέρα που δολοφονήθηκε επρόκειτο να δώσει τη δεύτερη συνέντευξή του στον Τάκη Μίχα, στην οποία θα προχωρούσε σε αποκαλύψεις, όπως γράφτηκε, αλλά δεν πρόλαβε, τελικά. Αλλά και ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο άμεσα ιεραρχικά ανώτερος και υπεύθυνος Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς ΕΕΦ, μεγαλούργησε και εξακολουθεί να μεγαλουργεί σε αυτόν τον τομέα, στο λαθρεμπόριο και στο έγκλημα με ‘πατριωτικό’ μανδύα.

Σίγουρα, δεν έκαναν τέτοιου είδους καριέρα όλοι οι πρώην εθελοντές. Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο της 17/03/1994, δύο από τους εθελοντές πριν τον πόλεμο ήταν ο ένας εργάτης στη λαχαναγορά και ο άλλος σερβιτόρος-ναυτικός. Οταν γύρισαν, αναζήτησαν δουλειά ως σωματοφύλακες. Κάποιοι άλλοι, χωρίς συγκεκριμένο επάγγελμα ή φοιτητές και σπουδαστές πριν τον πόλεμο, κι αυτοί βρήκαν δουλειά σαν σωματοφύλακες. Ορισμένοι βρήκαν δουλειά σε δήμους, όπως στην Καλαμαριά και στη Σκύδρα, ενώ ο ΣΑ που συνελήφθη με το οπλοστάσιο στον Νέο Κόσμο είχε παράλληλες καριέρες: Και υπάλληλος στο δήμο Νέας Σμύρνης, και παράνομες δραστηριότητες.
Είναι συμπτωματικό, άραγε, ότι ορισμένοι από αυτούς τους εθελοντές της ΕΕΦ προσελήφθησαν σε δήμους, που όλως τυχαίως μερικοί εκ των οποίων είχαν πρωτοστατήσει τότε στις αποστολές ‘ανθρωπιστικής βοήθειας’ και στα ‘Καραβάνια Αλληλεγγύης’ προς τους Σέρβους;;;

Είναι, ασφαλώς, μια εύλογη ερώτηση αυτή, όμως θα θέσουμε πολλές ακόμα -και σημαντικότερες- στη συνέχεια».

Ας δούμε τώρα, τρία δημοσιεύματα, όλα από την εφημερίδα ‘Το Βήμα’, τα οποία εμβαθύνουν στις περίεργες σχέσεις εθελοντών-μισθοφόρων στη Βοσνία και μαφιόζικων κυκλωμάτων της νύχτας. Είναι όλα πολύ αποκαλυπτικά:

Η φωτογραφία που αποδεικνύει ότι ο Ράτκο Μλάντιτς συναντήθηκε με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τους Ελληνες συνοδούς του ΜΕΣΑ στη Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, ενώ ήταν παρών και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας συνταγματάρχης Petar Salapura ο οποίος διέταξε τους άνδρες από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ να εκτελέσουν τους αιχμάλωτους στο γήπεδο της Nova Kasaba

 

Στο υποκεφάλαιο ‘Οι επιβαρυντικές για την ΕΕΦ καταθέσεις του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, υπέρ Παντούρεβιτς το 2009 και υπέρ Κάρατζιτς το 2013′ στο Β’ Μέρος, είχαμε δει, μεταξύ άλλων, την προσπάθεια του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Μπάγιαγκιτς να εξαπατήσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο σχετικά με τις τοποθεσίες στις οποίες βρέθηκε τις μέρες των μεγάλων σφαγών και σχετικά με τα πρόσωπα που τον συνόδευαν, δηλαδή τους Ελληνες εθελοντές. Σήμερα, μπορούμε να δούμε τη φωτογραφία που αποδεικνύει ότι, συνοδευόμενος από τους Ελληνες της ΕΕΦ, ο Μπάγιαγκιτς συναντήθηκε με τον Ράτκο Μλάντιτς ΜΕΣΑ στη Σρεμπρένιτσα στις 13 Ιουλίου 1995, ενώ ήταν παρών και ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας συνταγματάρχη Petar Salapura. Ο Salapura ήταν εκείνος ο οποίος διέταξε τους άνδρες από το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred, 10th Sabotage Detachment) να εκτελέσουν τους αιχμάλωτους στο γήπεδο της Nova Kasaba. Εκεί ακριβώς που πήγαν αμέσως μετά και εκεί που έλαβε χώρα το περιστατικό με την φωτογραφική μηχανή και τον αντισυνταγματάρχη του Α2 Vujadin Popovic, όταν ζητούσε απ’ τους Ελληνες εθελοντές να του παραδώσουν την κάμερα για να καταστρέψει τις φωτογραφίες που είχαν τραβήξει ενώ στο γήπεδο βρίσκονταν αιχμάλωτοι γονατισμένοι και δεμένοι πισθάγκωνα και με καλυμμένα τα μάτια τους, περιμένοντας την εκτέλεσή τους.

Η φωτογραφία αποδεικνύει ότι ο Μλάντιτς πήρε μαζί του τον Μπάγιαγκιτς και τον Salapura για να επιθεωρήσουν μέσα στην πόλη, για να δουν την κατάσταση και για να μιλήσουν με τους Σέρβους κατοίκους που είχαν παραμείνει εκεί. Οι διάλογοι της γυναίκας της φωτογραφίας με τον Μλάντιτς υπάρχουν εδώ, στην κατάθεση Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, 10/07/2013, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει στην ίδια κατάθεση το στρίμωγμα του Μπάγιαγκιτς από τον κατήγορο Christopher Mitchellσχετικά με το αν ήξερε ποιος ήταν ο συνταγματάρχης Salapura και σε ποια αποσπάσματα θανάτου έδινε εντολές:

«Q. Mr. Bajagic, let me stop you there. The question is simple. On the 13th of July, 1995, did you know that Colonel Salapura had professional control over the 10th Sabotage Detachment?
A. Yes. You see, now you were clear. Yes, he was».

Φυσικά, μιλάμε για το γνωστό μας αιμοσταγές και διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, για το οποίο αν και έχουμε μιλήσει πολύ αναλυτικά στην κυρίως έρευνα, θα μας απασχολήσει και στη συνέχεια. Θυμίζουμε ότι στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ υπηρετούσε ο μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος με το όνομα Andjelko Todorovic.

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Εργο 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ: Σφαγμένος στη μέση του δρόμου. Η οργάνωση Humanitarian Law Center επιβεβαιώνει ότι η ‘σπεσιαλιτέ’ των αιμοσταγών δολοφόνων ήταν η εν ψυχρώ εκτέλεση οποιουδήποτε βρίσκονταν στον δρόμο τους. Λ.χ. αν κατά την είσοδό τους στην πόλη, έβλεπαν κάποιον γεράκο, κάποιον άρρωστο ή κάποιο ΑμΕΑ ανάπηρο έφηβο ή κάποια γιαγιά που δεν ήθελε να αφήσει το σπίτι της ή δεν είχε που να πάει, οι ανδρείοι τσέτνικ, τους πλησίαζαν από πίσω και τους έκοβαν με μια κίνηση το λαιμό. Επειτα, τραβούσαν φωτογραφίες και βίντεο με τα πτώματα.

Στο σημείο αυτό, θα ήταν σκόπιμο να σημειώσουμε ότι η ΕΕΦ είχε παρουσία και αργότερα μέσα στην κατακτημένη πόλη. Οπως υπογραμμίζει ο Amor Masovic, ο μετέπειτα πρόεδρος του παραρτήματος Βοσνίας-Ερζεγοβίνης της Διεθνούς Επιτροπής Αγνοουμένων του Ινστιτούτου Ταυτοποίησης Αγνοουμένων (Bosnian Missing Persons Institute of International Commission on Missing Persons, ICMP), το οποίο ταυτοποιεί DNA σε οστά από μαζικούς τάφους, είχε προσέξει, λίγες μέρες μετά την πτώση της πόλης, προς στα τέλη του Ιουλίου 1995, στην περιοχή Konjic, άνδρες της ΕΕΦ με τα διακριτικά τους και σαν ξεχωριστό απόσπασμα, να συνοδεύουν τον Μλάντιτς, κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων.
– Πηγή: ‘Grcka zastava bila u Srebrenici‘ (‘Η Ελληνική σημαία ήταν στη Σρεμπρένιτσα’), 29/06/2005

Το βίντεο από την κατάθεση του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ του Ράντοβαν Κάρατζιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, στις 10 Ιουλίου 2013, και η πιεστική ανάκριση από τον κατήγορο Christopher Mitchell

Οι αναγνώστες, λογικά θυμούνται πως έμαθε η Ελλάδα για τις φωτογραφίες αυτές. Το XYZ Contagion είχε αποκαλύψει την κατάθεση του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ του Ράντοβαν Κάρατζιτς, στις 10 Ιουλίου 2013 στο Μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος του, International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991, στο εξής ΔΠΔΧΓ ή ICTY).
Εχουμε, πλέον, στη διάθεσή μας το σχετικό βίντεο από το δικαστήριο, με τις ερωταποκρίσεις μεταξύ του κατήγορου Christopher Mitchell και του δοικητή της ΕΕΦ ταγματάρχη Zβόνκο Μπάγιαγκιτς:

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Διεθνές Δικαστήριο Χάγης, 10/07/2013. Ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς καταθέτει υπέρ του Κάρατζιτς φορώντας το ίδιο καπέλο Sajkaca όπως στη Βλασένιτσα το 1992 και όπως στη Σρεμπρένιτσα το 1995, και κρατώντας ένα ορθόδοξο προσευχητάρι-κομποσκοίνι. Απαντάει σε ερωτήσεις του κατήγορου Christopher Mitchell σχετικά με τις κινήσεις του, αυτού και των συνοδών του, Ελλήνων εθελοντών της ΕΕΦ, στις 13/07/1995:

Q. Okay. But you stopped at the football pitch, didn’t you?
A. Yes, we did stop there just briefly.
Q. And when you say ‘we’. You’re talking about you and two group volunteers who were in your car; right?
A. Yes. We stopped there just briefly.
Q. Now, there were a lot of captured Muslims sitting on the football field at the time, weren’t there?
A. Yes, that’s correct.
Q. Okay. And the two group volunteers who were with you, they were there to assist in the Srebrenica operation; is that right? They were in your car and you were on your way to Srebrenica; right?
A. They just kept me company. We were on our way to Srebrenica. We were curious to see that Srebrenica at the hand of whose inhabitants we suffered greatly.
Q. But they were soldiers, weren’t they? They were attached to the Vlasenica Brigade.
A. They were soldiers, volunteers, attached to the Vlasenica Brigade. They were Greeks.
Q. All right. Now, one of these volunteers had a camera, didn’t he?
A. Yes. One of them had a camera but not a film camera, a still-photo camera.
Q. And he took two or three photos of those prisoners, didn’t he?
A. Yes. He got out of the car and he took photos of those people who were in the stadium.
Q. Now, Lieutenant-Colonel Popovic was at the Nova Kasaba football field then, wasn’t he?
A. He was on the main road. He was standing right in front of our vehicle.
Q. And Lieutenant-Colonel Popovic was the assistant commander for security in your unit, right, in the Drina Corps?
A. Yes, that is correct.
Q. And so Mr. Popovic saw this Greek volunteer taking photos of the prisoners, and he came over and asked him what he was doing; is that right?
A. Yes, that is so.

Η συνέχεια εδώ, στα πρακτικά της δίκης, και στην έκθεση με τίτλο ‘Srebrenica military narrative Operation Krivaja 95 [Revised], ICTY, 01/11/2002′ (σ. 49, σημεία 6.10 και 6.11) του Richard Butler, ο οποίος εργαζόταν σαν εμπειρογνώμων αναλυτής στρατιωτικών πληροφοριών για το Γραφείο του Εισαγγελέα του ΔΠΔΧΓ τα έτη 1997-2003.

Θυμίζουμε ότι το θέμα είχαμε παρουσιάσει αναλυτικά στο υποκεφάλαιο ‘Οι επιβαρυντικές για την ΕΕΦ καταθέσεις του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, υπέρ Παντούρεβιτς το 2009 και υπέρ Κάρατζιτς το 2013′ στο Β’ Μέρος.

Ο Α2 αξιωματικός του Σώματος Στρατού Ντρίνα του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, αντισυνταγματάρχης Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα

Ο Vujadin Popovic κατέθεσε υπέρ Κάρατζιτς στις 05/11/2013 (περίληψη της κατάθεσης του, εδώ).

Από τα επίσημα πρακτικά, διαπιστώνουμε ότι, αν και η μνήμη του είναι πολύ επιλεκτική και θυμάται μόνο ό,τι τον συμφέρει, δεν αρνείται το γεγονός πως ζήτησε την κάμερα, διότι σύμφωνα με τις διαταγές Μλάντιτς, δεν έπρεπε να υπάρχει απτή απόδειξη των εκτελέσεων, όπως π.χ. φιλμ και φωτογραφίες. Μάλιστα στην ερώτηση «γιατί έπρεπε να καταστρέψετε το φιλμ;» διακρίνεται μια ελαφρά σύγχυση (και σύγχιση) στα λεγόμενά του, και προσπαθεί να διορθώσει τα λόγια του. Ο κατήγορος την ξεδιαλύνει, «το φιλμ έπρεπε να καταστραφεί διότι γνωρίζατε ότι οι 800 κρατούμενοι επρόκειτο να δολοφονηθούν, και δεν θέλατε αυτές τις φωτογραφίες να κυκλοφορούν σαν απόδειξη ότι εκείνες τις στιγμές ήταν ακόμη ζωντανοί».

Από το τεκμήριο με κωδικό ‘IT-95-5/18:Karadzic and Mladic’, και ημερομηνία 05/11/2013, ‘Public Transcript of Hearing dated 5 November 2013, English’, 115 σελίδες, και περιγραφή ‘Κατάθεση του Vujadin Popovic, Εξέταση (Cross examination) από τον κατηγορο Julian Nicholls’, σχετικά με τον Zvonko Bajacic (Duga Puska) και τις κινήσεις του με τους Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ και την κάμερα, σελίδες 43040-43042.

Q. In the afternoon at Nova Kasaba -in the afternoon of 13 July at some point you were in Nova Kasaba and you see a field with about 800 prisoners on it; right?
A. That’s right.
Q. Do you remember running into Zvonko Bajagic, Duga Puska there?
A. That -I think they called him Duga Puska, but I don’t remember that, but I know that I was there, that I stopped the car, parked near the end of the football-pitch. I talked to Malinic -actually, I saw Malinic-
Q. Okay, okay –
A. I don’t remember seeing Zvonko. It’s probably this void in my memory, but I just don’t remember it.
Q. Well, maybe this will help you remember. He testified in this case that he was there and that he met you. That’s at T 41149 in this trial, 10 July this year. And his testimony is that you prevented pictures being taken of those captured Muslims and that one way or another you took the camera and exposed the film to the light because one of the people with Zvonko Bajagic was taking pictures of these Muslims and you stopped that, you destroyed the film. Do you remember that? Another void?
A. Well, do I remember it? I don’t, but if I did that and if he says that I did that, then maybe it is the truth. But I don’t remember that.
Q. Okay. Well –
A. I don’t know at what time. Give me some guide-line. I was there in the morning -actually, in all fairness there weren’t any prisoners there then. I left the APC there and then went to Vlasenica and then perhaps in the afternoon/early evening when I was going back from Vlasenica.
Q. You say, it’s in your -you say it’s when you saw Zoran Malinic there with 800 prisoners, Zvonko Bajagic says it’s in the afternoon. I’m not concerned about the exact time, I don’t see what that has to do with it, it’s when you’re there when you see the field full of prisoners. Now, why would you destroy that film? You said «maybe I did».
A. Well, I think that already then Mladic had ordered that prisoners -I mean that prisoners be moved from those places or Gvero’s order to provide security for them better and then that no filming be allowed. Perhaps that would be the only explanation. I don’t remember that particular act at all. Talking to the soldiers there, I remember that. I remember Mladic coming. This I really don’t remember.
Q. Okay. Well, let me suggest another explanation. You said that was the only possible explanation. Think about this possible explanation: That you knew all those men were going to be killed and you didn’t want photos of them floating around, so you destroyed the evidence that any of those men who happened to be photographed were alive at that field?
– Πηγή: International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia ICTY, Κατάθεση Vujadin Popovic υπέρ Κάρατζιτς, 05/11/2013
http://www.icty.org/x/cases/karadzic/trans/en/131105ED.htm

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Οι τρεις σελίδες 43040-43042 από την κατάθεση Vujadin Popovic υπέρ Κάρατζιτς, 05/11/2013. Εξέταση (Cross examination) από τον κατηγορο Julian Nicholls.

Εχοντας στα χέρια τον πρώτο τόμο από την απόφαση για τον Κάρατζιτς, με ημερομηνία 24/03/2016, μπορούμε να πούμε πλέον πως το περιστατικό με την ΕΕΦ, τον Μπάγιαγκιτς και τον Popovic έχει κυρωθεί και επίσημα, αφού αναφέρεται παραπάνω από μία φορές στην ετυμηγορία. Ετσι γράφεται η Ιστορία. Μπορούμε να δούμε τρία αποσπάσματα. Στο πρώτο, σελίδα 2144 βλέπουμε την περιγραφή του γεγονότος. Στο δεύτερο, το οποίο ασχολείται με το ταξίδι του Μπάγιαγκιτς στο Πάλε τη νύχτα 14 προς 15 Ιουλίου, για να συναντήσει τον Κάρατζιτς και να τον ενημερώσει για την πρόοδο των εκτελέσεων, το δικαστήριο είναι απολύτως βέβαιο πως, άσχετα με το τι κατέθεσαν, η συνάντησή τους είχε αυτό ακριβώς το αντικείμενο και πως γνώριζαν και οι δύο, αλλά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους δικαστές. Και στο τρίτο, σελίδα 491, ο Ζβόνκο, από την πρώτη φορά που αναφέρεται, ανακηρύσσεται πανηγυρικά ο πλέον αναξιόπιστος, ανειλικρινής και ψεύτης από τους μάρτυρες. Μεγάλη τιμή για έναν άνθρωπο που υποχρέωνε ολόκληρο το δικαστήριο να ακούσει πριν κάθε του κατάθεση προσευχές και ευχές και άλλα παρόμοια παραπλανητικά θρησκευτικά, αν θυμάστε από τη βασική μας παρουσίαση του Ζβόνκο.

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Ο Zvonko Bajagic αναφέρεται πάνω από 50 φορές στις 2.615 σελίδες του πρώτου τόμου της απόφασης Κάρατζιτς, 24/03/2016

Τι απέγιναν οι μελλοθάνατοι αιχμάλωτοι και άμαχοι που φωτογραφίζονταν από τους Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba και τι αντίκρισαν οι άνθρωποι του ΟΗΕ και οι ερευνητές του Δικαστηρίου της Χάγης την επόμενη χρονιά;

Ολα τα παραπάνω συνέβησαν στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba το μεσημέρι της 13ης Ιουλίου του 1995, βλ. υποκεφάλαιο ‘Τι συνέβη στο γήπεδο της περιοχής Nova Kasaba, ποιους συνάντησαν και από που πέρασαν οι Ελληνες εθελοντές και ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ;;;’ στο Β’ Μέρος.

Είχαμε μείνει σε εκείνο το σημείο στο οποίο είχαμε παρουσιάσει ένα βίντεο (‘Ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, Srebrenica – Η ΕΕΦ τραβούσε φωτογραφίες εδώ, 13/07/1995‘) και μια φωτογραφία:

Χάρη στην εκπληκτική δουλειά της ψηφιοποίησης του αρχείου του Associated Press, είμαστε σε θέση να δούμε σήμερα τι ακριβώς αντίκρισαν οι ερευνητές του Δικαστηρίου της Χάγης και οι άνθρωποι του ΟΗΕ στο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Nova Kasaba την επόμενη χρονιά. Πρώτα τον Μάρτιο του 1996, και κατόπιν τον Ιούλιο της ίδια χρονιάς, όταν είχαν πλέον εντοπιστεί οι μαζικοί τάφοι.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Ποδοσφαιρικό γήπεδο στη Nova Kasaba, Srebrenica. Στην αρχή ακούμε έναν αξιωματικό των Κυανόκράνων να περιγράφει τι ακριβώς είδε περνώντας από τον δρόμο τις μέρες της σφαγής, τον Ιούλιο του 1995. Εκατοντάδες ανθρώπους γονατισμένους, με τα χέρια δεμένα στην πλάτη, να περιμένουν να εκτελεστούν, και εκατοντάδες πτώματα. Αμέσως μετά βλέπουμε το γήπεδο όπως ήταν τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς. Τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμη όλα, αλλά οι τρύπες από τις σφαίρες φαίνονται καθαρά στους τοίχους του μικρού κτίσματος. Βλέπουμε απομεινάρια από πτώματα, με τα ρούχα τους, κρανία, οστά, παπούτσια. Κατόπιν μεταφερόμαστε στο καλοκαίρι του 1996. τον Ιούλιο. Οι επιστήμονες με πλήρη εξοπλισμό σκάβουν στο έδαφος και ανακαλύπτουν συνεχώς μαζικούς τάφους, αλλού με 154 πτώματα, αλλού με 86, αλλού με λιγότερα. Απειρες σακούλες για πτώματα θα χρειαστούν, αφού πολλά πτώματα βρίσκονται σε κομμάτια. Τέλος, οι ανθρωπολόγοι παίρνουν φωτογραφίες τα σύρματα και τα σκοινιά με τα οποία ήταν δεμένοι πισθάγκωνα οι άτυχοι αθώοι εκτελεσμένοι αιχμάλωτοι. Ενα αποκρουστικό θέαμα. Η ΕΕΦ τραβούσε φωτογραφίες εδώ στις 13/07/1995.

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Απόρρητες φωτογραφίες από δορυφόρο. Εδωσαν τα πρώτα στοιχεία για τους μαζικούς τάφους στη Nova Kasaba, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1995. Οι εφτά πρώτες (‘The Bosnian War Cables‘) δείχνουν διαδοχικά όλη τη σειρά των γεγονότων ‘before and after’. Κρατούμενοι συγκεντρωμένοι σε γήπεδα, φορτηγά και λεωφορεία να πηγαινοέρχονται, κατόπιν πτώματα στη σειρά και στο τέλος φρεσκοσκαμμένο έδαφος, δηλαδή άνοιγμα μαζικών τάφων και βιαστικό παράχωμα.

Επίσημες καταθέσεις στη Χάγη και νέα τεκμήρια για το έγκλημα της καταστροφής του μιναρέ από μικτά τμήματα του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ και μελών της ΕΕΦ

Η καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς και των σχετικών μνημείων (‘Destruction of the cultural and religious heritage’) αποτελεί έγκλημα πολέμου. Οπως είχαμε υπογραμμίσει στο υποκεφάλαιο ‘Μια υποσημείωση νομικού χαρακτήρα’ στο Β’ Μέρος, «η επίθεση εναντίον ιστορικών μνημείων και πολιτιστικών ή θρησκευτικών κτιρίων, όπως για παράδειγμα η καταστροφή του μιναρέ και του τζαμιού είναι έγκλημα πολέμου», σύμφωνα με την 4η σύμβαση της Χάγης του 1907, τις συμβάσεις της Γενεύης του 1949, το πρώτο Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο του 1977 και το άρθρο 8 του Καταστατικού του ΔΠΔ, που επικύρωσε η Ελλάδα με το νόμο 3003/2002, ΦΕΚ Α’ 75/8-4-2002.

[Σ.Σ.: Δείτε σχετικά:
– Ο ορισμός σχετικά με το ποια εγκλήματα αποτελούν γενοκτονία, (‘The international legal definition of the crime of genocide, Articles II and III of the 1948 Convention on the Prevention and Punishment of Genocide’), εδώ,

– Η συγκεκριμενοποίηση των χαρακτηριστικών στοιχείων για να ονομαστεί ένα γεγονός ‘γενοκτονία’ (‘Elements of the Crime of Genocide From the Report of the Preparatory Commission for the International Criminal Court‘, 06/07/2000), εδώ,

– Και ειδικά για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ‘The Bonn Declaration’, International Congress for the Documentation of Genocide in Bosnia, 04/09/1995, εδώ]

Είναι γεγονός πως στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1992, με το ψήφισμα A/RES/47/121, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών είχε κατηγορηματικά χαρακτηρίσει την εθνοκάθαρση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη με τη λέξη ‘γενοκτονία‘ («in pursuit of the abhorrent policy of ‘ethnic cleansing’, which is a form of genocide»)
http://www.un.org/documents/ga/res/47/a47r121.htm

Επίσης, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Ειδικός Εισηγητής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Tadeusz Mazowiecki, όπως και η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, στις εκθέσεις τους προσδιόρισαν με ακρίβεια, ως θεμελιώδες στοιχείο της εθνοκάθαρσης, την σκόπιμη και μεθοδική στοχοποίηση των ιστορικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών δομών της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Οι εσκεμμένες και προμελετημένες επιθέσεις και η εκ προθέσεως καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής παρουσίας είχαν χαρακτηριστεί και ταξινομηθεί τότε από μεγάλο αριθμό διεθνών οργανισμών ως «εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Μάλιστα, αυτή η καταγραφή των καταστροφών ήταν, -ανάμεσα σε άλλες σοβαρές παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης και των άλλων νόμων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου- και ένας από τους θεμελιώδεις λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η δημιουργία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία από τα Ηνωμένα Εθνη το 1993. Εδώ μια πολύ καλή ανάλυση για τα εγκλήματα πολέμου με στόχο την πολιτιστική κληρονομιά, ‘Cultural Property and Historical Monuments’ από την ιστοσελίδα Crimes of War.
http://www.crimesofwar.org/a-z-guide/cultural-property-and-historical-monuments/

Πρόσφατα, τον Ιούνιο του 2016, διαβάσαμε στην επίσημη ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών ότι η UNESCO και ολόκληρος ο οργανισμός ενώνουν τις δυνάμεις τους με εκείνες του Διεθνούς Δικαστηρίου ICC με σκοπό την τιμωρία των δραστών τέτοιων εγκλημάτων και τον καταλογισμό τους σαν εγκλήματα πολέμου («The United Nations cultural agency and International Criminal Court (ICC) are working together in the fight against impunity for deliberate destruction of cultural heritage, which could constitute a war crime»). Αφορμή ήταν η πρώτη τέτοια δίκη, για μια υπόθεση καταστροφής πολιτιστικών μνημείων στο Μάλι της Αφρικής, η είδηση εδώ.

Μάλιστα, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) αφιέρωσε ένα από τα ετήσια ντοκιμαντέρ του σε αυτό ακριβώς το θέμα, ‘Crimes against Cultural Heritage‘, Απρίλιος 2016.

Στην περίπτωση του γιουγκοσλαβικού πολέμου σε τέσσερις φάσεις (κατά της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Κοσόβου), που οργάνωσε η σερβική εθνικιστική κλίκα του φασιστικού καθεστώτος Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς, είδαμε την πτώση και την ντροπή σε μία ακόμη ουμανιστική κληρονομιά που πρωτοξεκίνησε το 1863 στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Αυτή η πανανθρώπινη σύμβαση έλεγε ότι σε καμία περίπτωση δεν στοχοποιούνταιαρχαιολογικοί χώροι, εκκλησίες και τόποι λατρείας, μουσεία, βιβλιοθήκες, χειρόγραφα, αρχιτεκτονικοί θησαυροί, επιστημονικές συλλογές και συλλογές τέχνης -ούτε καν μπορούν τα κτίρια αυτά να χρησιμοποιηθούν σαν λ.χ. κέντρα διοίκησης. Αυτές οι πανανθρώπινες συμβάσεις δεν αξιολογήθηκαν τελικά σαν κάτι σημαντικό από τους εμπολέμους· προείχε η καταστροφή αυτών των κτιρίων, και όχι μόνο για συμβολικούς λόγους: Σου καταστρέφω το τζαμί ή την εκκλησία, πολύ συχνά και το νεκροταφείο, έτσι ώστε να μην έχεις κανέναν απολύτως λόγο για να επιστρέψεις κάποτε.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα που έμεινε στην Ιστορία και ορισμένοι το θυμήθηκαν πρόσφατα με τις καταστροφές στην Παλμύρα, ήταν η καταστροφή της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Σαράγεβο, της Vijecnica, ή αλλιώς του Δημαρχείου του Σαράγεβο, κτίσμα του 19ου αιώνα, δηλαδή της εποχής της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Καταστράφηκε με εμπρηστικά βλήματα τη νύχτα της 25ης προς 26η Αυγούστου του 1992 από το σερβικό πυροβολικό που πολιορκούσε το Σαράγεβο από τους γύρω λόφους. Η φωτιά μαινόταν επί τρεις ημέρες. Φιλοξενούσε σπάνια χειρόγραφα και παλαίτυπα και μια μοναδική συλλογή με εκδόσεις, ορισμένες από τα μέσα του 19ου αιώνα, μεταξύ των οποίων και 1,5 εκατομμύριο τόμους και πάνω από 155.000 σπάνια βιβλία και χειρόγραφα. Το μνημείο κάηκε ολοσχερώς και μαζί και ό,τι φιλοξενούσε στα ράφια του. Οταν ορισμένοι πολίτες και βιβλιοθηκονόμοι προσπάθησαν να σώσουν κάποια βιβλία, ενώ βάλλονταν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών, τουλάχιστον ένα άτομο έχασε τη ζωή του στην προσπάθεια.

Το χειρότερο, ίσως, παράδειγμα ήταν η γέφυρα των 540 ετών του Μόσταρ, η Stari Most (Η Παλιά Γέφυρα). Είχε πληγεί το 1992 από το σερβικό πυροβολικό. Καταστράφηκε πλήρως το Νοέμβριο του 1993 από Κροάτες της Βοσνίας, η ηγεσία των οποίων καταδικάστηκε σε πολύχρονες ποινές για το έγκλημα αυτό, όπως ο στρατηγός του HVO και αργότερα υφυπουργός Αμυνας της Κροατίας Slobodan Praljak που είχε δηλώσει «αυτές οι πέτρες δεν έχουν καμία αξία». Μέχρι το 1993, η Παλιά Γέφυρα ένωνε τους λαούς. Οταν ξαναφτιάχτηκε το 2004, η πόλη ήταν πλέον χωρισμένη σε κροατικό και μουσουλμανικό τομέα, και οι κάτοικοι της μιας πλευράς ποτέ δεν πήγαιναν στην άλλη.

Ετσι, σε όλες τις σημαντικές δίκες στο ΔΠΔΧΓ, το δικαστήριο αφιερώνει κάποιες συνεδριάσεις σε αυτήν την πτυχή, και σε κάθε υπόθεση καλούνται να καταθέσουν ειδικοί. Ενας συγκεκριμένος εξειδικευμένος εμπειρογνώμονας, ο καθηγητής Andras Riedlmayer, συνεργάτης του Harvard και του MIT, και ειδικός στα οθωμανικά μνημεία και στα κτίσματα των μεσαιωνικών χρόνων της βαλκανικής χερσονήσου, σε κάθε δίκη καταθέτει την αναφορά και τα πορίσματα από την κάθε φορά επικαιροποιημένη version της έρευνάς του με τίτλο ‘Destruction of Cultural Heritage in BiH, A post-war survey of destruction of non-Serb cultural heritage during the 1992-1995 war‘. Πρόκειται για τιτάνιο έργο: Ο καθηγητής αυτός περιηγείται εδώ και δεκαετίες σε όλόκληρη την πρώην Γιουγκοσλαβία, και ειδικότερα στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και καταγράφει λεπτομερώς όλα τα μνημεία, ενώ παράλληλα κάνει δουλειά ντετέκτιβ για να βρει στοιχεία σχετικά με την καταστροφή τους. Συλλέγει μαρτυρίες, ανοίγει στρατιωτικά αρχεία, βρίσκει δημοσιογράφους που έχουν φωτογραφήσει τα μνημεία και εξετάζει το οπτικό υλικό τους, και φυσικά, κάνει επιτόπου αυτοψίες. Με αυτόν τον τεράστιο όγκο αφοσιωμένης δουλειάς, έχει δημιουργηθεί πλέον μια τεράστια Βάση Δεδομένων που περιέχει άπειρες πληροφορίες. Σε μια πολύ σημαντική κατάθεσή του το 2006 ενώπιον του ανώτερου Διεθνούς Δικαστηρίου International Court of Justice (ICJ), στην υπόθεση ‘Βοσνία-Ερζεγοβίνη εναντίον Σερβίας-Μαυροβουνίου’ για την τεκμηρίωση του εγκλήματος της γενοκτονίας, δήλωσε πως, σύμφωνα με τις αυτοψίες του, στις σερβοκρατούμενες περιοχές της Β-Ε δεν υπήρχε ούτε ένα ισλαμικό κτίσμα λατρείας που να μην είχε υποστεί καταστροφές, και ότι σε 26 δήμους, τους οποίους εξέτασε, καταμέτρησε γύρω στα1.000 γκρεμισμένα τζαμιά και μιναρέδες και γύρω στις 300 κατεστραμμένες καθολικές εκκλησίες και μοναστήρια. Οι αριθμοί στα τέλη του 2015 έχουν αυξηθεί σε 1.200 τζαμιά και 380 εκκλησίες και μοναστήρια. Ιδιαίτερη σημασία έχει η στατιστική καταγραφή των μιναρέδων στο 70% της Β-Ε το οποίο βρισκόταν υπό σερβικό έλεγχο την περίοδο 1991-1995, μέχρι την υπογραφή της συμφωνίας του Dayton, δηλαδή (η οποία μάλιστα στο παράρτημα 8 μεριμνούσε για την ανακατασκευή των κατεστραμμένων μνημείων): Σε αυτό το 70% της χώρας, καταστράφηκαν όλοι οι μιναρέδες, με την εξαίρεση μόνο ενός, στο χωριό Baljvine, στην περιοχή Mirkonjic Grad, όπου οι Σερβοβόσνιοι χωρικοί προστάτευσαν ενεργά τους μουσουλμάνους γείτονές τους και το τζαμί τους. Δείτε το υποδειγματικό ελπιδοφόρο ντοκιμαντέρ του BIRN BiH TV Justice με τίτλο ‘Baljvine – The village where there was never been a war’, εδώ.

Επίσης, 100 ορθόδοξες εκκλησίες έχουν υποστεί ζημιές, κυρίως στο Κόσοβο, κι ο μικρός αυτός αριθμός είναι λογικός διότι οι Σέρβοι δεν αντιμετώπισαν εισβολείς στο δικό τους έδαφος, συνεπώς οι θρησκευτικοί τους χώροι δεν υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Ολα τα κατεδαφισμένα τζαμιά μετατράπηκαν σε χώρους στάθμευσης, πάρκα, γήπεδα, χλοοτάπητες ή σε χώρους υγειονομικής ταφής και χωματερές.
Την τελευταία φορά που ο Riedlmayer πήγε στη Χάγη ήταν τον Απρίλιο του 2013 για να καταθέσει στη δίκη Μλάντιτς, σχετικά και με την τύχη των πολιτιστικών μνημείων της Σρεμπρένιτσα.
https://iwpr.net/global-voices/mladic-trial-witness-wartime-desecrations-bosnia

«Riedlmayer identified the remnants of a mosque in the town of Srebrenica from two photographs, the first taken by Amnesty International researchers in March 1995 and the second by the witness himself in July 2002.

In the first photo, he noted, ‘you can see the blasted minaret… and you can see the building is simply gone. It used to be several stories high. The roof has landed on top of the foundation.‘

In the second photo, from 2002, ‘the site is empty. There is a ritual deposit of garbage at the site.‘

‘Why do you call that a ritual deposit of garbage?‘ the prosecutor asked.

‘Because we are in the centre of Srebrenica in the main market square and the garbage is at the site of the mosque. It doesn’t strike me as [the] logical place for a town dump,‘ Riedlmayer said.

He said rubbish was often found in locations where mosques had been damaged or destroyed, including at the Kukavica mosque in the eastern town of Foca. Riedlmayer said he had analysed photographs showing heaps of trash at the Foca site, including what he identified as a pig’s skull».

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του ειδικού σε βαλκανικό ΜΜΕ τον Νοέμβριο του 2015:

«Στις 11 Ιουλίου 1995, και τα πέντε τζαμιά στη Σρεμπρένιτσα ήταν όρθια. Με την επιδρομή των Σέρβων, στις 17 του μηνός δεν υπήρχε ούτε ένα όρθιο, όλα είχαν κατεδαφιστεί».

Ασφαλώς, (πρέπει να) μας ενδιαφέρει η κατάθεσή του ειδικού, ειδικά αφού λόγω των 7+1 αδιαμφισβήτητων στοιχείων που είχαμε παραθέσει στο υποκεφάλαιο ‘Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)’ στο Β’ Μέρος, είχαμε αποδείξει την ευθύνη των Ελλήνων της ΕΕΦ στην καταστροφή του μιναρέ του τζαμιού που ονομάζεται ‘Bijela dzamija‘ (‘Λευκό Τζαμί’) και είναι γνωστό και ως ‘Hadzi Skender-begova dzamija’.

Από αυτήν την κατάθεση-αναφορά, απομονώνουμε τα σημεία με ελληνικό ενδιαφέρον, δηλαδή τα σημεία 49, 95 και 96, τα οποία βρίσκονται στις σελίδες 25 και 39 στην αγγλική έκδοση (ή 62 και 76 στην σερβική έκδοση).

 

Από τα δύο τελευταία μαθαίνουμε ότι στα αρχεία με τα τεκμήρια από τις δίκες της Χάγης και στην σχετική Βάση Δεδομένων που αναφέραμε προηγουμένως υπάρχει οπτικό υλικό από τις ημέρες της καταστροφής του μιναρέ της Σρεμπρένιτσα, ακριβώς όταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ επιδίδονταν στο θεάρεστο ορθόδοξο έργο του γκρεμίσματος του. Συγκεκριμένα, ο καθηγητής Riedlmayer λέει ότι βρήκε τον Σέρβο φωτορεπόρτερ Dordo Vukoje του περιοδικού ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, το οποίο στο τεύχος #129, της 31/07/1995 είχε δημοσιεύσει (σε μεγάλη αντίθεση με το κλίμα που κυριαρχούσε τότε στα σερβικά ΜΜΕ) φωτογραφίες και δύο άρθρα δικά του και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric με θέμα την έρημη πόλη Σρεμπρένιτσα, την οποία είχαν επισκεφτεί στις 19/07/1995, και τον καταστραμμένο μιναρέ. Τα άρθρα είχαν τους εξής τίτλους [Cover title]: Na licu mesta: Grad duhova [On the spot: A ghost town]; [Title]: Eksklusivno: Srebrenica: ‘Povratak Nemanjicima’ [Exclusive: Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’]’ και μπορείτε να τα δείτε παρακάτω. Ο φωτορεπόρτερ έδωσε κατάθεση στον καθηγητή, και όλα μαζί αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στη Βάση Δεδομένων με κωδικούς ERN 0706-6013, ERN 0706-6047, ERN 0706-6048, ERN 0706-6051, ERN 0684-0916 και ERN 0684-0919 ή ‘item 28807’ στην Βάση Δεδομένων των τεκμηρίων του ICTY.

«[p. 10] […] We approach a half-destroyed mosque (see photo). The minaret is broken
in half and turned into chunks of concrete. We find out that the mosque was blown up
a few hours earlier, which is why there is so much shattered glass, rebar and bricks on
the street. The soldiers warn us and tell us to move away because they are in the midst
of placing the explosives to finish up the destruction. The photo reporter of ‘Srpska
Rec’ [Dordo Vukoje] manages to stealthily take a photo of the mosque from the car,
just before [the mosque] is blown up. While returning to Belgrade, we listen in the car
to the news on the Serb radio [broadcast] from Pale. The announcer, in an ecstatic
voice, promises that «Serb Srebrenica will once again shine as in the era of the
Nemanjids [medieval rulers of Serbia]». This may be! However, Srebrenica and all of
Bosnia have without any doubt already been brought back to the Middle Ages».
– Πηγή: Περιοδικό Srpska Rec (Belgrade), no. #129, 31/07/1995: [Cover title]: Na licu mesta:
Grad duhova [On the spot: A ghost town]; [Title]: Eksklusivno: Srebrenica: ‘Povratak
Nemanjicima’ [Exclusive: Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’], p. 10. Author:
Aleksandar Cotric; photographer: Dordo Vukoje (ERN 0706-6048 to 0706-6051).
Statement by Dordo Vukoje, 13/09/2012 ERN 0684-0916 to 0684-0919.

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: On the spot: A ghost town, Srebrenica: ‘Return to the Nemanjids’, Περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric.

Ο δεύτερος δημοσιογράφος τον οποίο αναζήτησε ο Riedlmayer ήταν ο Zoran Petrovic, ο οποίος είχε κάνει λήψεις με κάμερα στον πεσμένο μιναρέ. Το βίντεο και η κατάθεση του Σέρβου δημοσιογράφου βρίσκονται στα τεκμήρια με τους κωδικούς ERN 0706-5968 έως ERN 0706-6007 και ERN 0706-6054 έως ERN 0706-6058. Κατορθώσαμε, με πολύ κόπο, είν’ η αλήθεια, και βρήκαμε όλα αυτά τα τεκμήρια, και τα παραθέτουμε στη συνέχεια.

Από το σημείο 49 της έκθεσης Riedlmayer μαθαίνουμε κάτι επίσης ενδιαφέρον που ίσως και να εξηγεί κι εκείνη την φωτογραφία με τα μέλη της ΕΕΦ να κάνουν αηδιαστικά αστεία με μια γουρουνοκεφαλή.
Λέει ότι πολύ συχνά στις αυτοψίες του στα γκρεμισμένα μνημεία βλέπει να εναποθέτουν σκουπίδια, μπάζα και άλλα άχρηστα πράγματα στα κτίσματα που κάποτε ήταν τζαμιά και ισλαμικοί χώροι λατρείας, και μεταξύ των σκουπιδιών, συχνά βλέπει και γουρουνοκεφαλές. Ολα αυτά, αφού βέβαια τα τζαμιά έχουν ληστευθεί και λεηλατηθεί.

 

Ολα αυτά δεν τα έχουν αρνηθεί ούτε οι ίδιοι οι Σερβοβόσνιοι.

Μάλιστα, πρόσφατα (Αύγουστος 2015) διαβάσαμε ότι στη δίκη Μλάντιτς κατέθεσε επί διήμερο ένας πρώην επιτελής του, ο διοικητής Πυροβολικού του Πρώτου Σώματος Στρατού της Κράινα (First Krajina Corps), ο Dragan Gojkovic. Στην σχετική ερώτηση του εισαγγελέα για την καταστροφή των 94 μιναρέδων στη διάρκεια του πολέμου 1992-1995 [Σ.Σ.: Καταστράφηκαν επίσης άλλα 1.600 κτίσματα ισλαμικής θρησκείας και παράδοσης και άλλα 600 της καθολικής θρησκείας], ο Gojkovic επιβεβαίωσε ότι πράγματι τα μνημεία αυτά καταστρέφονταν με «εγκληματικό τρόπο, χωρίς κάποιο σύστημα ή κάποια σειρά», ότι «κακώς χρησιμοποιούνταν εκρηκτικά, αφού θα μπορούσαν να γκρεμιστούν και με μηχανικά μέσα», και ότι στις περισσότερες περιπτώσεις «η χρήση εκρηκτικών είχε σαν αποτέλεσμα να ισοπεδώνονται ολόκληρα κτίρια» χωρίς αυτό να ήταν απαραίτητο. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα πατριωτάκια μας, τα Ελληνόπουλα της ΕΕΦ;
– Πηγή: Radosa Milutinovic, BIRN BiH, The Hague, Mladic Witness: Bosnian Serb Army ‘Didn’t Destroy Mosques’, 11/08/2015
http://www.justice-report.com/en/articles/mladic-witness-bosnian-serb-army-didn-t-destroy-mosques

Παρουσιάζουμε όλα τα τεκμήρια που αναφέρθηκαν:

Ο μιναρές από το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’) όπως ήταν τη δεκαετία του 1950.

Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.

Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.

Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.

Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.

Ημερομηνία 14 Ιουλίου 1995, ώρα περίπου 14.00. Screen shot από το φιλμ του Zoran Petrovic. Σέρβοι στρατιώτες ποζάρουν μπροστά από το τζαμί Carsijska Mosque, το οποίο ακόμη είναι άθικτο.

Η φωτογραφία αυτή είναι παρμένη στις 19/07/1995, λίγο μετά την καταστροφή του μιναρέ και μισή ώρα πριν την ολοκληρωτική κατεδάφιση ολόκληρου του τζαμιού. Δημοσιεύτηκε στις 31/07/1995 στο περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, σε άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric. Επειδή απαγορευόταν η λήψη φωτογραφιών, τραβήχτηκε κρυφά μέσα από το αυτοκίνητο. Είναι το τεκμήριο με κωδικό ERN 0706-6024 στη δίκη Μλάντιτς. Ο καθηγητής Riedlmayer σημειώνει σχετικά: «The Carsijska mosque, viewed from WSW. In this photo, the main prayer hall of the mosque is still standing, but its minaret has been destroyed by a blast. Part of the shaft of the toppled minaret can be seen at left, leaning against the wall of the mosque. Chunks of rubble can be seen scattered across the market square. This photo was published in the bi-weekly Srpska rec, no. 129 (31/07/1995), p. 9, with the caption: ‘Poslednji snimak srebrenicke dzamije. Pola sata kasnije pretvorena je u prah i pepeo’. (‘Last photo of the mosque in Srebrenica. Half an hour later it was reduced to rubble’).

Μάρτιος 1996. Ο μιναρές στο τζαμί εντελώς κατεστραμμένος.

Μάιος 1997. Η λήψη από το Νότο κοιτάζοντας προς το Βορρά. Το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’) ισοπεδωμένο. Στο βάθος η ορθόδοξη εκκλησία, η οποία δεν έχει πάθει καμία ζημιά. Σε αυτό το σημείο υψώθηκαν από την ΕΕΦ οι γνωστές τέσσερις σημαίες, ελληνική, σερβική, του Βυζαντίου και της Βεργίνας.

Φωτογραφία από το Δεκέμβριο του 1999: Το ‘Λευκό Τζαμί’ (Bijela dzamija) της Σρεμπρένιτσα, γνωστό και ως το ‘Τζαμί του Χατζή-Σκεντέρ Μπέη’ (‘Hadzi Skender-begova dzamija’). Μόνο οι τοίχοι έχουν μείνει.

Ιούλιος 2002. Ο μιναρές στο τζαμί της Σρεμπρένιτσα στέκει με τις σκαλωσιές, περιμένοντας να αποκατασταθεί, μετά την καταστροφή του από Σέρβους και Ελληνες παραστρατιωτικούς τον Ιούλιο του 1995. Αυτά είναι τα αποτελέσματα από το φυλετικό και το θρησκευτικό μίσος. Οι ίδιοι κόμπαζαν στις εφημερίδες για αυτό το θεάρεστο έργο τους.

Δήμος Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 2002. Η πινακίδα για το έργο αποκατάστασης του κατεστραμμένου μιναρέ και του τζαμιού.

Φωτογραφία του 2013. Από αριστερά προς τα δεξιά: Το ανακαινισμένο, ή καλύτερα, ξαναχτισμένο, White Mosque (Bijela dzamija), το ξαναχτισμένο Carsijska Mosque και η Σερβική Ορθόδοξη εκκλησία. Ολα χτισμένα στο κέντρο της πόλης, και σε πολύ μικρή ακτίνα απόστασης το ένα με το άλλο, δείγμα πως η ανοχή στη διαφορετικότητα και η συμβίωση επανέρχονται σιγά-σιγά.

 

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Οψεις του μιναρέ που κατάστρεψαν οι Ελληνες της ΕΕΦ. Η πρώτη φωτογραφία είναι από τη δεκαετία του 1950 και δείχνει πως ήταν ο μιναρές όταν λειτουργούσε. Οι επόμενες πέντε έχουν ημερομηνία 14/07/1995, ώρα 2.00 το μεσημέρι. Το τζαμί είναι άθικτο ακόμα. Η έβδομη φωτογραφία είναι παρμένη στις 19/07/1995, λίγο μετά την καταστροφή του μιναρέ και μισή ώρα πριν την ολοκληρωτική κατεδάφιση ολόκληρου του τζαμιού. Δημοσιεύτηκε στις 31/07/1995 στο περιοδικό ‘Srpska rec’ του Βελιγραδίου, τχ #129, σε άρθρο του φωτογράφου Dordo Vukoje και του δημοσιογράφου Aleksandar Cotric. Επειδή απαγορευόταν η λήψη φωτογραφιών, τραβήχτηκε κρυφά μέσα από το αυτοκίνητο. Οι επόμενες τρεις είναι από τις χρονιές 1996-1999, και το τζαμί είναι εντελώς κατεστραμμένο, μόνο υπολείμματα τοίχων. Σε εκείνη του 1997, φαίνεται στο βάθος και η ορθόδοξη εκκλησία. Οι επόμενες δύο είναι από το 2002 και δείχνουν τις εργασίες αποκατάστασης του μνημείου. Η τελευταία είναι από το 2013, με το ανακαινισμένο, ή καλύτερα, ξαναχτισμένο, White Mosque (Bijela dzamija), το ξαναχτισμένο Carsijska Mosque και την Σερβική Ορθόδοξη εκκλησία. Ολα χτισμένα στο κέντρο της πόλης, και σε πολύ μικρή ακτίνα απόστασης το ένα με το άλλο, δείγμα πως η ανοχή στη διαφορετικότητα και η συμβίωση επανέρχονται σιγά-σιγά.

Η τελευταία version της έκθεσης Riedlmayer για το ΔΠΔΧΓ (μόνο το κείμενο, όχι φωτογραφίες) βρίσκεται εδώ, σε μορφή αρχείου pdf:
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9419

Στο ίδιο θέμα, είναι απαραίτητο να σημειώσουμε πως σύμφωνα με κάποιον εθελοντή της ΕΕΦ, ο οποίος έγραψε με ψευδώνυμο ένα κείμενο σε ένα περιοδικό ‘Απαγορευμένη Ιστορία’, υπάρχει βίντεο με τους εθελοντές να παίζουν μια σκηνή (υποθέτουμε)πολέμου γύρω από τον μιναρέ. Το βίντεο είχε ληφθεί αρκετές μέρες μετά την πτώση της πόλης και είχε προβληθεί αμέσως μετά από τοπικό τηλεοπτικό κανάλι της Θεσσαλονίκης -και ‘κατόπιν το εξαφάνισαν’, αναφέρεται χαρακτηριστικά. Περισσότερα από το κείμενο αυτό, όπως και την επιβεβαίωση πως οι εθελοντές της ΕΕΦ ήταν απολύτως άκαπνοι πριν την Σρεμπρένιτσα, εδώ:

Τέλος, να σημειώσουμε ότι τα σήματα και οι πηγές για την υποκλαπείσα συνομιλία μεταξύ του στρατηγού Milan Gvero και του Κάρατζιτς, όταν ο πρώτος έδινε αναφορά για τις εξελίξεις και ενημέρωνε ότι ο μιναρές του τζαμιού έχει καταστραφεί είναι τα εξής:

– ABiH Tuzla. Komanda 2. Korpusa, 11/07/95, Str. Pov. Br. 02/8-10-1223.
– ABiH Tuzla. Komanda 2. Korpusa, 11/07/95, Str.pov.br. 02/8-01-1224.
– Συνέντευξη με τον Semsudin Murinovic, 17/05/1999.

 

«The ABiH also intercepted a message from the VRS, which stated that the Serbian flag had been run up on the destroyed orthodox church.
Another message suggested that the Greek mercenaries should also run up their flag, and that ‘because of the marketing’ this should be recorded on video».
– Πηγή: Netherlands Institute for War Documentation NIOD (J.C.H. Blom, P. Romijn, N. Bajalica, G. Duijzings, T. Frankfort, B.G.J. de Graaff, A.E. Kersten, P.C.M. Koedijk, D.C.Ι. Schoonoord, R. van Uye, C. Wiebes), Srebrenica, A ‘safe’ area, Reconstruction, background, consequences and analyses of the fall of a ‘Safe’ Area (στα αγγλικά), Amsterdam, 2002, σ. 1732 και 2787.

[UPDATE Απρίλιος 2016]

Ο καθηγητής Andras Riedlmayer μας εμπιστεύτηκε όλες τις εκθέσεις τις οποίες έχει καταθέσει στη δίκη Μλάντιτς, για όλα τα τζαμιά μέσα και γύρω από τη Σρεμπρένιτσα. Τις εκθέσεις αυτές υποστήριξε και από τη θέση του ‘μάρτυρα-εξπέρ’ στη δίκη Μλάντιτς, όπως και τις παλαιότερες versions σε προγενέστερες δίκες. Ξεχωρίσαμε δύο από τις εκθέσεις αυτές, εκείνες που αναφέρονται στα δύο τζαμιά εντός της πόλης, και σε κοντινή απόσταση από την Ορθόδοξη εκκλησία, και με την άδειά του, τις παρουσιάζουμε εδώ. Συμπεριλαμβάνονται και όλες οι φωτογραφίες και τα τεκμήρια που αναφέρθηκαν προηγουμένως. Ο καθηγητής Riedlmayer μας έγραψε σχετικά:

«On the eve of the war in 1991, there were two dozen mosques in Srebrenica – 5 mosques in the town of Srebrenica, the others in villages in Srebrenica municipality. All of them were destroyed. The 5 mosques in town, the mosque in Gornji Potocari, and the mosques in Suceska and Slapovici were still standing when the ‘UN-protected’ enclave was overrun by Serb forces in July 1995; all were destroyed in the days that followed. The mosques in Srebrenica municipality located outside the final UN enclave had already been destroyed earlier in the 1992-1995 war.
As far as I am aware, the destruction of the mosques in the town was carried out by Bosnian Serb Army sappers (see the entry for the Carsijska mosque, which includes screen shots from the Zoran Petrovic Pirocanac footage, showing the mosque still intact, with Serb officers posing in front of it, and the photo by Djordjo Vukoje showing the demolition of the mosque)».

Οι δέκα πρώτες σελίδες αφορούν το τζαμί Carsijska Mosque και οι επόμενες πέντε το Bijela dzamija (White Mosque).

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Οι δέκα πρώτες εικόνες από την έκθεση με τίτλο ‘Report S1 on Carsijska Mosque in Srebrenica’ (Οκτώβριος 2012) και οι επόμενες πέντε από την έκθεση ‘Report S3 on White Mosque Bijela dzamija (Hadzi Skender-begova dzamija Mosque of Hadzi Skender Beg) in Srebrenica’ (επίσης, Οκτώβριος 2012) του καθηγητή Andras Riedlmayer.

 

$$$ Νέα βίντεο από ειδησεογραφικά πρακτορεία με τους εθελοντές της ΕΕΦ τις ημέρες των επιχειρήσεων, να φυλάνε σκοπιά και να μεταφέρουν εξοπλισμό

Μιλώντας για χαμένα βίντεο, μπορούμε σήμερα να παρουσιάσουμε άλλες δύο σκηνές από λήψεις πραγματικών γεγονότων, αυτή τη φορά, με πρωταγωνιστές και πάλι τους εθελοντές της ΕΕΦ. Πρόκειται για δύο σκηνές με ημερομηνία 11 Ιουλίου 1995, η πρώτη από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT) και η δεύτερη από το γαλλικό κρατικό κανάλι France 2, αξιοποιώντας υλικό του Associated Press.

Στο πρώτο βίντεο, απλά φαίνεται ένας από τους γνωστούς μας εθελοντές, εκείνος με το μαντήλι (‘μπαντάνα’) στο κεφάλι να φυλάει κάπου σκοπιά και να παρατηρεί με άγχος τι συμβαίνει γύρω του.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Αλλη μια σκηνή με πρωταγωνιστή μέλος της ΕΕΦ, αυτή τη φορά σε κοντινό πλάνο, από τις επιχειρήσεις της Σρεμπρένιτσα. Προέρχεται από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT). Ασφαλείς πληροφορίες κάνουν λόγο για δύο ακόμη βίντεο, τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν από την ελληνική δικαιοσύνη. Το πρώτο μεταδόθηκε σε τοπικό κανάλι της Θεσσαλονίκης λίγες μέρες μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα και είχε γυριστεί στο τζαμί της πόλης. Το δεύτερο είχε βγει στον αέρα από την σερβική τηλεόραση SRT ακριβώς τις ημέρες της πτώσης της πόλης, όταν οι μαζικές εκτελέσεις δεν είχαν τελειώσει ακόμα.

 

Στο δεύτερο βίντεο διακρίνονται η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου (των οποίων το κανονικό όνομα ήταν ‘Podrinjre Detachment’) και το γνωστό μας από την συμμετοχή σε αυτό του εθελοντή Αγγελου Λάτσιου ή Andjelko Todorovic, αιμοσταγές και διαβόητο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (10 Diverzantski Odred), όλοι μαζί να παίρνουν μέρος σε επιχειρήσεις όπως ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού κά γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Σκηνές από το Associated Press και το France 2 από τις επιχειρήσεις στην Σρεμπρένιτσα, 11 Ιουλίου 1995: Η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ σε ενέδρες, πυρπόληση σπιτιών, μεταφορά εξοπλισμού και άλλες επιχειρήσεις γύρω και μέσα στην Σρεμπρένιτσα. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’, ο οποίος διακρίνεται με τα γυαλιά ηλίου. Διακρίνονται, επίσης, τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Φλορίν, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’ να μεταφέρουν εξοπλισμό.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτοί οι συγκεκριμένοι Λύκοι του Δρίνου (που διακρίνονται μαζί με τους Ελληνες της ΕΕΦ στο δεύτερο βίντεο) με τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο, με τα insignia στα σερβικά χρώματα μπλε-κόκκινο-άσπρο και το σήμα της μιλίτσιας, το κεφάλι του λύκου που ουρλιάζει, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που εμφανίζονται στις σκηνές από την αναφορά και την ξεκούραση πριν την διασπορά για το στήσιμο ενεδρών, στο βίντεο του XYZ Contagion (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 0.47′), αλλά είναι επίσης ακριβώς οι ίδιοι άνδρες που συνόδευαν τον Μλάντιτς, μαζί με τον διοικητή τους Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), κατά τη θριαμβευτική είσοδο στη Σρεμπρένιτσα την 11η Ιουλίου 1995, στις πολύ γνωστές σκηνές με τον Μλάντιτς να βάζει τις φωνές στους υφιστάμενους του στρατηγούς «Γρήγορα στο Ποτοτσάρι, γρήγορα, Ποτοτσάρι, Μπρατούνατς, άηντε» (σκηνές από βίντεο εδώ, στο 7.09′), ακριβώς με τα ίδια γιλέκα και με τα ίδια insignia. Μάλιστα, αμέσως μετά ακούγεται ο Μλάντιτς να συζητάει με τους επιτελείς του και να ρωτάει «για ποιον προορίζεται το φορτίο με τα πυρομαχικά;» και να του απαντάνε τα μέλη των Λύκων «για τον Legenda».

Οι παρακάτω φωτογραφίες και still-frames το αποδεικνύουν:

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Βλέπουμε τα χαρακτηριστικά γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα και τα περιβραχιόνια στο αριστερό μπράτσο, με τα insignia στα σερβικά χρώματα μπλε-κόκκινο-άσπρο και το σήμα της μιλίτσιας, το κεφάλι του λύκου που ουρλιάζει. Αν εστιάσουμε στα πρόσωπα, είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα σε όλα τα στιγμιότυπα, ακόμα και σε εκείνο με τον Συνταγματάρχη Παντούρεβιτς σκυφτό, διακρίνονται τα γαλάζια αλεξίσφαιρα στο βάθος.

Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όπως άλλωστε έχουμε αποδείξει και στην κυρίως έρευνά μας, πως εκείνες τις μέρες η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά, οι Λύκοι του Δρίνου και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ επιχειρούσαν μαζί και βρίσκονταν στις ίδιες θέσεις μάχης σε πολλές και διαφορετικές χρονικές περιόδους. Κι αυτό, εκτός των άλλων, διότι τα ίδια γαλάζια αλεξίσφαιρα γιλέκα φορούσαν σε πολλές περιπτώσεις και οι Ελληνες εθελοντές. Εδώ στην πρώτη φωτογραφία διακρίνεται το γαλάζιο χρώμα στο στήθος του Ελληνα της ΕΕΦ:

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Ολες οι προηγούμενες φωτογραφίες, γύρω στις 120, όλες μαζί συγκεντρωμένες, εδώ].

Αλλη μια σκηνή με πρωταγωνιστή μέλος της ΕΕΦ, αυτή τη φορά σε κοντινό πλάνο, από τις επιχειρήσεις της Σρεμπρένιτσα. Προέρχεται από ειδησεογραφική εκπομπή της σερβικής τηλεόρασης (Dnevnik SRT).

Αλλος ένας άγνωστος Ελληνας εθελοντής. Δεξιά με το ριγέ μπλουζάκι. Η φωτογραφία προέρχεται από Ιταλό δημοσιογράφο και είναι από το 1993, στην περιοχή Grbavica, στο Σαράγεβο. Προφανώς πρόκειται για κάποιον από τους πρώτους εθελοντές, που είχαν καταφτάσει στη Β-Ε σχετικά νωρίς, και πριν τη δημιουργία της ΕΕΦ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, τέσσερις από αυτούς είχαν καθήκοντα ελεύθερου σκοπευτή. Πράγματι, ο συγκεκριμένος εθελοντής εξιστόρησε στον Ιταλό δημοσιογράφο ότι έκανε ασκήσεις σκοποβολής στο Εβραϊκό Νεκροταφείο του Σαράγεβο, στοχεύοντας τα αστέρια του Δαβίδ στους τάφους. Του εξηγούσε, επίσης, ότι τα bar-code επάνω στα προϊόντα ήταν μέρος της εβραιομασονικής συνωμοσίας για να κατακτήσουν οι εβραιοσιωνιστές τον κόσμο, και γι’ αυτό πήρε την απόφαση να πάει στη Βοσνία να πολεμήσει. Ακριβώς δίπλα του, με τον σταυρό, εγγονός τσέτνικ βοϊβόδα, γεννημένος στη Νέα Υόρκη, από οικογένεια διαφυγόντων μεγαλοτσέτνικ. Γύρισε στη Γιουγκοσλαβία, για να βρει τους άλλους τσέτνικ που βλέπουμε, για να πολεμήσουν μαζί «στο όνομα του Θεού και του έθνους», όπως είναι το διαχρονικό τους σύνθημα. Με τον αξιωματικό του JNA και το πορτρέτο του Μιχαήλοβιτς στον τοίχο και τα τρία δάχτυλα του Ελληνα αντισημίτη συνωμοσιολόγου, η σύνθεση δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστική.

Κουκουλοφόρος μέλος της Χρυσής Αυγής με στολή και διάσημα της ΕΕΦ.

Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, 11 Ιουλίου 1995. Τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’. Διακρίνονται τα μέλη της ΕΕΦ να μεταφέρουν εξοπλισμό.

Βοσνία, 1995. Διακρίνονται να παίζουν επάνω σε άρμα μάχης οι Ζαβιτσιάνος Δημήτρης, Αννα Φλορίν κά.

Βλασένιτσα Βοσνίας, 1995, άνδρες της ΕΕΦ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή τους και έναν παπά. Διακρίνονται τα μέλη της Χρυσής Αυγής Κουσουμβρής Σωκράτης, Μπέλμπας Απόστολος, και ΜΜ, και οι Ζαβιτσάνος Δημήτριος (αρχιλοχίας της ΕΕΦ), Μήτκος Αντώνιος (διοικητής της ΕΕΦ), Φλορίν Αννα (Ελληνορουμάνος), Δημητρίου Χρήστος, Σπουργίτης Ελευθέριος και άλλοι.

Πάσχα με τον Κάρατζιτς. Απρίλιος 1994, Πάλε, στην έδρα των Κάρατζιτς και Κράιζνικ. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς παρασημοφορεί Ελληνες εθελοντές

Σρεμπρένιτσα, Βοσνία, 11 Ιουλίου 1995. Τα μέλη της ΕΕΦ Τζανόπουλος, Σχιζάς, Ζαβιτσάνος κά. στο στρατόπεδο, μαζί με τους ‘Λύκους τους Δρίνου’. Στην επιχείρηση κατάληψης της Σρεμπρένιτσα, φτιάχτηκαν ειδικά και έκτακτα σώματα, αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Λ.χ. ο αντισυνταγματάρχης Παντούρεβιτς της Zvornik Brigade έφτιαξε ένα επίλεκτο σχηματισμό με το όνομα TG-1 (Tactical Group 1) και υπέδειξε για διοικητή τον λοχαγό Milan Jolovic (με το ψευδώνυμο Legenda), τον διοικητή των ‘Λύκων του Δρίνου’. Διακρίνονται τα μέλη της ΕΕΦ να μεταφέρουν εξοπλισμό.

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Νέα φωτογραφικά τεκμήρια, τα οποία ήρθαν στην κατοχή του XYZ Contagion μετά τη δημοσίευση της έρευνάς του το καλοκαίρι του 2015.

Τέλος, θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως στην σερβική/σερβοβοσνιακή πολεμική μηχανή υπήρξαν ταυτόχρονα δύο ‘γραμμές ιεραρχίας’: Στα φανερά και για τον έξω κόσμο, υπήρχε η επίσημη, η ‘θεσμική’ ιεραρχία των ένοπλων και ένστολων σωμάτων ασφαλείας και στρατού, αλλά υπήρχε και μία κρυφή ‘vojna linija’ (‘the military line’), η οποία δρούσε αυτόνομα και παράλληλα σε σχέση με την επίσημη. Χρησιμοποιούσε πόρους και προσωπικό από τις επίσημες στρατιωτικές και αστυνομικές δομές, έπαιρνε διαταγές από την ίδια ηγεσία που έφτανε τόσο ψηλά όσο εκεί που βρίσκονταν οι Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς, αλλά -τουλάχιστον στην αρχή- υπήρχε μια μεγάλη διαφορά: Η δεύτερη κρυφή δομή ήταν εκείνη που έκανε τις ‘μαύρες επιχειρήσεις’. Αργότερα τα όρια μεταξύ των δύο μηχανισμών έγιναν δυσδιάκριτα, και φτάνοντας στο 1995 και στην Σρεμπρένιτσα, η δράση της επίσημης δομής των ένστολων με τα εθνόσημα εγκληματιών πολέμου χαρακτηριζόταν πλέον από τις ίδιες απάνθρωπες και μαφιόζικες μεθόδους και τακτικές με αυτές των παραστρατιωτικών ποινικών και πλιατσικολόγων, όπως εξηγούσε και ο έγκριτος Julian Borger στην εφημερίδα Guardian ήδη από το 2000.

 

$$$ Η επιβεβαίωση: Τα μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ προμηθεύτηκαν πλαστές ταυτότητες από τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς για να διαφύγουν και να κρυφτούν στη Σερβία μετά το έγκλημα πολέμου στην Σρεμπρένιτσα

Στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ (από 43 χρόνια κάθειρξη για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες, προς 5 μάρκα το κεφάλι, μόνον οι 4 απ’ αυτούς έφαγαν 142 χρόνια φυλακή για εγκλήματα πολέμου) υπηρετούσε ο μισθοφόρος και μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος με την πλαστή ταυτότητα στο όνομα ‘Andjelko Todorovic‘. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατα (Φεβρουάριος 2016) ένα ακόμα μέλος της αιμοσταγούς μιλίτσιας, ο Brano Gojkovic, δήλωσε ‘ένοχος’ στα σερβικά δικαστήρια και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία 800 κρατουμένων, η είδηση εδώ, αν και τα δέκα μόλις χρόνια της ποινής άφησαν τις οικογένειες των θυμάτων και πολλούς ακόμα εξαιρετικά ανικανοποίητους, ειδικά επειδή στη συμφωνία με τον Εισαγγελέα δεν συμπεριλαμβανόταν η κατάθεση στοιχείων εκ μέρους του ώστε να απαγγελθούν κατηγορίες και σε τρεις ακόμη δολοφόνους που κυκλοφορούν ελεύθεροι και δίνουν συνεντεύξεις στην σερβική TV (Zoran Obrenovic με το ψευδώνυμο Manjiv,Dragomir Pecanac και ο διοικητής του Αποσπάσματος, Milorad ‘Miso’ Pelemis).
http://www.justice-report.com/en/articles/bosnian-prosecution-unhappy-with-gojkovic-plea

Οι γενναίοι εκτελεστές του διαβόητου αποσπάσματος θανάτου χρησιμοποιούσαν πλαστές ταυτότητες, με τις οποίες τους εφοδίασε το υπουργείο Εσωτερικών του Μιλόσεβιτς, και μετά τη Σρεμπρένιτσα, για να διαφύγουν από τα εδάφη της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska, RS) στη Σερβία.

Ο Λάτσιος βρίσκονταν στην πρώην Γιουγκοσλαβία συνολικά, από το 1993 ως το 2007, εκτός από το διάστημα που πήγε μισθοφόρος στο πλευρό του Σεσέκο Μομπούτου στο Κογκό. Οπως θα θυμάστε, είχε παντρευτεί Σέρβα, είχε κάνει και παιδί μαζί της, είχε δουλέψει πορτιέρης στα μαγαζιά του Αρκάν στο Βελιγράδι, και τελικά απελάθηκε στα ελληνομακεδονικά σύνορα το 2007. Στο μεταξύ συμμετείχε σαν σωματοφύλακας στην ομάδα ασφαλείας του Μλάντιτς όταν αυτός ήταν καταζητούμενος και έβγαινε βόλτες στο Βελιγράδι, και -σύμφωνα με τον ίδιο- αυτός ήταν ο λόγος που ανακρίθηκε δύο φορές από τις μυστικές υπηρεσίες της Σερβίας.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Δύο σκηνές ακόμη, τις οποίες βρήκαμε στα αρχεία των τεκμηρίων του ICTY. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν κι άλλα βίντεο με το αιμοσταγές 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, εκτός από όσα είχε φέρει στο φως το XYZ Contagion το καλοκαίρι του 2015 (δείτε το βίντεο ‘Στρατόπεδο Vlasenica, Τελετή Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ΕΕΦ, στρατηγός Krstic και 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ‘). Αυτή η τελετή είχε λάβει χώρα στο στρατόπεδο στο οποίο συστεγάζονταν και συνεκπαιδεύονταν η ΕΕΦ και το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ, στη Vlasenica, στις 14 Οκτωβρίου 1995, λίγο μετά τη Σρεμπρένιτσα, στην επέτειο του ενός έτους από τη δημιουργία της μονάδας. Ο στρατηγός Radislav Krstic(καταδικασμένος σε 46 χρόνια φυλάκιση) παραδίδει τελετουργικά τη σημαία -και καινούργια όπλα- στο 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ των ψυχρών εκτελεστών Milorad ‘Miso’ Pelemis, Franc Kos και Stanko Kojic. Οι οκτώ που συμμετείχαν στη μαζική σφαγή στο Branjevo, και ανάμεσά τους και οι Franc Kos, Stanko Kojic, Brano Gojkovic, Aleksandar Cvetkovic και Drazen Erdemovic πήραν όλοι έκτακτη προαγωγή και μετάλλια και διακρίσεις ενώ και ολόκληρη η μονάδα τιμήθηκε με αριστείο για την επιτυχή ολοκλήρωση όλων των αποστολών που της ανατέθηκαν. Διακρίνονται επίσης να παρακολουθούν σαν θεατές, ακουμπισμένοι σε ένα όχημα, ο Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και άλλοι δύο που θα μπορούσαν να είναι από την ΕΕΦ. Διόλου απίθανο ανάμεσα στους τιμώμενους σφαγείς να βρίσκεται και το μέλος της ΕΕΦ Αγγελος Λάτσιος, το μοναδικό Ελληνόπουλο που το όνομά του φιγουράρει στις λίστες με τα ονόματα των μελών του πιο αιμοσταγούς μισθοφορικού Αποσπάσματος Θανάτου του σερβοβοσνιακού στρατού (πέντε μάρκα το κεφάλι) των πιο απάνθρωπων εκτελεστών και εγκληματιών πολέμου σε ολόκληρο τον γιουγκοσλαβικό πόλεμο της δεκαετίας του 1990.

Παραθέτουμε το σχετικό ερώτημα για τις πλαστές ταυτότητες μετά την Σρεμπρένιτσα (ο Λάτσιος είχε μία και πριν) που είχαμε θέσει στο υποκεφάλαιο ‘Ερωτήματα (όχι μόνο για τη συνείδησή μας)’ στο Β’ Μέρος.

«# Θα έλθουν οι ελληνικές αρχές σε επαφή με τις αρχές της Βοσνίας ή/και της Republika Srpska ή/και με τον δικηγόρο και συγγραφέα Aziz Tafro για να διερευνηθεί αν αληθεύουν οι πληροφορίες που θέλουν κάποιους εθελοντές να έχουν παραμείνει στην Σερβοβοσνιακή Δημοκρατία, να έχουν πάρει την υπηκοότητα της χώρας και να απολαμβάνουν συντάξεις και επιδόματα;;; Ενα απόρρητο έγγραφο που ήρθε στη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της υπόθεσης του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, αποδεικνύει ότι πολύ νωρίς, ήδη από τα τέλη 1995 ή αρχές 1996, ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τον υπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητες για τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.

Request to issue falsified personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment
On 16 January 1996 Petar Salapura sent a telegram to the Ministry of the Interior (MUP) of Republika Srpska directly asking them to issue personal identification documents to eight members of the 10th Sabotage Detachment so that they could escape to Serbia:
«Considering that we have a group of members in the 10 Sabotage Detachment who are foreign citizens or are on the list of individuals who have been indicted by the Hague Tribunal, we ask that you order the Bijeljina MUP to issue personal IDs with Serbian first and last names to these individuals, or with different first and last names for Serbian nationals. There are 8 (eight) such individuals».

Οι αλλοεθνείς που υπηρετούσαν στο Απόσπασμα δεν ήταν και τόσοι πολλοί. Εύκολα μπορεί κανείς να βρει όλα τα ονόματά τους.

Σελίδες 21 και 57 της σερβικής έκδοσης ή σελίδες 25 και 64 της αγγλικής έκδοσης. Από την έκθεση της οργάνωσης Humanitarian Law Center, με τίτλο ‘Dossier The 10th Sabotage Detachment of the Main Staff of the Army of Republika Srpska’, έκδοση Humanitarian Law Center, Αύγουστος 2011. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura ζητούσε επιτακτικά από τονυπουργό Εσωτερικών (MUP) της Republika Srpska να μεριμνήσει ώστε να εκδοθούν πλαστές ταυτότητεςγια τους αλλοεθνείς που ήταν μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ ή για όσους καταζητούνταν, ώστε να φυγαδευτούν στην Σερβία.

[…]

## Διαβάστε, παρακαλώ, πολύ προσεκτικά αυτήν εδώ την συνέντευξη στον Σταύρο Τζήμα, έναν, κατά την γνώμη μας, από τους λίγους ανθρώπους στην Ελλάδα που ξέρει τόσα πολλά για το γιουγκοσλαβικό, αν και όπως είδαμε στο τελευταίο του βιβλίο, θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά στον συνδυασμό των στοιχείων και των πληροφοριών που είχε στη διάθεσή του. Στη συνέντευξη αυτή, ο προσεκτικός αναγνώστης ήδη θα έχει καταλάβει ποιο ακριβώς πρόσωπο είναι αυτό που λέει λ.χ. ότι «ο Μλάντιτς του ανέθεσε τον ρόλο του εκπαιδευτή στην υπό συγκρότηση ομάδα καταδρομών του σερβοβοσνιακού στρατού από την οποία προέκυψε η ‘μοίρα ειδικών αποστολών’ υπό την άμεση διοίκηση του στρατηγού» ή ότι αυτός και η ομάδα του ήταν ο πρώτος που μπήκε στη Σρεμπρένιτσα, και όχι οι επιδειξίες ποζεράδες άκαπνοι της ΕΕΦ που «εισήλθαν αργότερα για επίδειξη».

Βέβαια, όλοι μας πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως κριτικοί με τους καθ’ έξη και κατά συρροή ‘ηρωες’ ψεύτες του βοσνιακού εμφυλίου. Υπάρχει ένα σημείο, όμως, που ίσως αξίζει να διερευνηθεί ιδιαιτέρως. Και έχει να κάνει με την μετέπειτα διαδρομή του συγκεκριμένου. Δεν μπορούμε, ούτε θέλουμε να μπούμε σε αυτά τα χωράφια, και πιστεύουμε δεν είμαστε απ’ αυτούς που μετράνε την σκιά τους παραπάνω απ’ το μπόι τους, όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το εξής: Ποιος είχε υπογράψει στη φωτογραφία του διμοιρίτη Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνας), δηλαδή στο τεκμήριο με τον κωδικό O1-35, στη δίκη των Franc Kos, Stanko Kojic et al.του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ;;;
http://www.kathimerini.gr/308339/article/epikairothta/politikh/aggelos-o-filos-toy-strathgoy-mlantits».

 

Ετυμηγορία εναντίον Franc Kos, Stanko Kojic et al, των τεσσάρων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ (10th Sabotage Detachment) που καταδικάστηκαν από 40-43 χρόνια κάθειρξη ο καθένας. Το τεκμήριο με τον κωδικό O1-35 ήταν μια φωτογραφία του Stanko Kojic με έναν Grk (Ελληνα). Γνωρίζουμε ότι την ευθύνη για το γνωστό γεγονός της καταστροφής του μιναρέ και του τζαμιού της Σρεμπρένιτσα την ‘διεκδικούν’ τόσο το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ όσο και οι άνδρες της ΕΕΦ. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι στις επίσημες λίστες των μελών του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ υπάρχει και ένας τουλάχιστον Ελληνας (πιθανώς και δύο) με το όνομα Αγγελος Λάτσιος (πιθανόν του Παναγιώτη).

Η διαφυγή των καθαρμάτων του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ μέσω πλαστών ταυτοτήτων με την ευγενική χορηγία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών ήταν κοινός τόπος για όσους είχαν ασχοληθεί με την μετέπειτα πορεία ατιμωρησίας των ανθρώπων που σκότωναν για 5 μάρκα το κεφάλι, 1.200 εκτελέσεις σε 5 ώρες. Γεγονός που επιβεβαιώθηκε πρόσφατα, στις 13/11/2015, στη δίκη του Μλάντιτς, με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο, και από τον πιο αρμόδιο άνθρωπο: Καταθέτοντας για την υπεράσπιση του σφαγέα στρατηγού, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac δήλωσε πως το 1996, έπειτα από αίτημα του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του στρατού της Σερβοβοσνιακής Δημοκρατίας Petar Salapura, που είδαμε προηγουμένως, είχε προμηθεύσει με πλαστές ταυτότητες τον Drazen Erdemovic και άλλα επτά μέλη του 10ου Αποσπάσματος Σαμποτάζ, με σκοπό να διαφύγουν στη Σερβία. [Σ.Σ.: Αναφέρεται με το δεύτερο αγγλικό όνομά του, ‘Tenth Reconnaissance Unit’, και εννοεί φυσικά το 10ο Απόσπασμα Σαμποτάζ].

«Testifying in defence of Ratko Mladic, former Bosnian Serb deputy interior minister Dragan Kijac said that in 1996 he gave fake identification cards to Srebrenica massacre suspects so they could flee to Serbia.
Kijac testified at the Hague Tribunal on Thursday that he was ordered to give fake identification cards to eight former members of the Bosnian Serb Army’s Srpska Tenth Reconnaissance Unit so they could escape potential prosecution.
He said he received the order from Petar Salapura, the former commander of the Bosnian Serb Army Main Headquarters’ information section.
The order, which prosecutor Arthur Traldi presented to the witness in the courtroom, stated that fact identification cards were needed by ‘persons indicted by the Hague Tribunal’.
At that time, only Mladic and Bosnian Serb political leader Radovan Karadzic were charged with war crimes by the UN-backed court in The Hague.
Kijac said that assisting the fugitives was ‘totally fine’.
‘In 1996 I had no obligation to cooperate with the Tribunal,‘ he said.
Among those given fake identification, Kijac admitted, was Drazen Erdemovic, who in 1996 admitted to taking part in the killings of over 1,000 Bosniaks in a village near Zvornik after the fall of Srebrenica.
Prosecutor Traldi also showed Kijac an order in which Mladic authorised Erdemovic and three other soldiers to travel to Serbia in 1996. The witness said he ‘had no knowledge’ about who they were.
Asked by presiding judge Alphons Orie if he knew that by giving fake identification to suspects he was ‘obstructing the Tribunal’, Kijac replied: ‘From this perspective, yes … But I was just acting under the law at that time».
– Πηγή: Bosnian Serb Official Admits Helping Srebrenica Fugitives, Balkan Insight, 13/11/2015
http://www.balkaninsight.com/en/article/mladic-witness-admits-helping-srebrenica-fugitives-11-12-2015

Μένει να διευκρινιστεί αν στο κύκλωμα αυτό υπήρχε συμμετοχή και του Λάτσιου. Κάποιος που είχε πλαστή ταυτότητα από το 1994 ή 1995, είναι απολύτως απίθανο να κυκλοφορεί μετά τη Σρεμπρένιτσα με το πραγματικό του όνομα, το οποίο φαινόταν ασφαλώς από χιλιόμετρα μακριά ότι δεν είναι γιουγκοσλαβικό. Ο υφυπουργός υπεύθυνος για τις μυστικές υπηρεσίες το επιβεβαίωσε μόλις πριν λίγες εβδομάδες. Μένει να δούμε πόσα θα θελήσει να μάθει για την υπόθεση αυτή η Ελληνική Δικαιοσύνη.

 

$$$ Επισκέπτες για τη ναζιστική συμμορία ‘Χρυσή Αυγή’ από την Σερβία: Σημαίες των τσέτνικ και πορτρέτα του Αρκάν

Οι επαφές ΧΑ και Σέρβων νεοναζί συνεχίζονται, ή ορθότερα, δεν έχουν διακοπεί ποτέ. Το ενδιαφέρον της ναζιστικής οργάνωσης για τα τεκταινόμενα στη γειτονική χώρα είναι πολύ παλιό, για τους δικούς της λόγους, ασφαλώς.

Το 2008 η ΧΑ διαδήλωνε στη Θεσσαλονίκη, και στην Αθήνα, μαζί με την Ενωση Σέρβων Ελλάδος, και απέσπασε, μάλιστα «το χειροκρότημα όλων των συγκεντρωμένων».

«Δεκάδες μέλη της Χρυσής Αυγής συγκεντρώθηκαν σήμερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όπου πραγματοποίησε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το Κοσσυφοπέδιο η Ενωση Σέρβων Ελλάδος. Στη συνέχεια βάδισαν διά μέσω των κεντρικών οδών της Αθήνας και κατέληξαν στη Βουλή. Συνθήματα όπως: ‘Κάτω τα χέρια απ’ την Σερβία’, ‘Έξω τώρα όλοι οι αλβανοί’ και ‘Ελλάς – Σερβία – Συμμαχία’ δονούσαν την ατμόσφαιρα. Στα συνθήματά μας οι Σέρβοι απάντησαν: ‘Ελλάδα θυμήσου την Κύπρο τη δική σου’. Στο τέλος της εκδηλώσεως, όλοι μαζί ψάλλαμε τους ύμνους και των δύο Εθνών.
Συγκινητική ήταν η αλληλεγγύη των Ελλήνων Εθνικιστών προς τον αγωνιζόμενο Σερβικό λαό. Συντεταγμένη η ομάδα της Χρυσής Αυγής, με ελληνικές σημαίες και ένα πανό που ανέγραφε ‘Αλληλεγγύη στην Σερβία’, απέσπασε το χειροκρότημα όλων των συγκεντρωμένων.
Ο εκπρόσωπος του Μετώπου Νεολαίας δήλωσε λίγο αργότερα στους τηλεοπτικούς σταθμούς που κάλυπταν αυτό το σημαντικό πολιτικό γεγονός: ‘Η αλληλεγγύη μας προς την Σερβία είναι δεδομένη. Μετά το Κοσσυφοπέδιο, στόχος αμερικανών και σιωνιστών θα είναι η Ελληνική Θράκη’.
Τίποτα δεν τελειώνει με την αναγνώριση ενός ακόμη προτεκτοράτου στην χερσόνησο του Αίμου και αυτοί που σήμερα αιμορραγούν, αύριο ίσως είναι πανίσχυροι. Η Χρυσή Αυγή ίσταται διαρκώς στην πρώτη γραμμή. Ο αγώνας για εθνική ελευθερία συνεχίζεται!»
– Πηγή: Εφημερίδα Χρυσή Αυγή, Η Χρυσή Αυγή στο πλευρό των Σέρβων πατριωτών, 24/02/2008

Μέσα στο 2015, τυπώνουν και προκηρύξεις για να καταγγείλουν την ‘εβραϊκή συνωμοσία’ στο Κόσοβο, και να προειδοποήσουν πως ‘Μακεδονία, Θράκη, Τσαμουριά είναι οι επόμενοι στόχοι’.

 

«KOSOVO IS SERBIA!
SOLIDARITY WITH SERBS, OUR BROTHERS!
Declaration of Kosovo’s independence by one side, by Albanian Nationalist Government of Kosovo (UCK), has as consequence attack on national sovereignty of Serbia and violation on every meaning of international law, is a proof of direct involving of Judeo-American politics on the Balkans, but also a result of long lasting politics of ethnic ‘cleansing’ of Serbs which began by NATO bombing, 1999.
By cynical awarding of ‘autonomous’ gang of Albanian killers, dealers of drug and white slaves (UCK), allegedly in the name of democracy, real face of world globalization process is being revealed. It reveals an intention to fragment the Balkans with the goal of creating dependent protectorates.
Our fatherland is for a long time a target. In the plans of world ruler, Thrace, Macedonia and Chamurija are after Kosovo…
As Greek nationalists, we are expressing support to our Serbian brothers, which has also been proved in the past. We are giving our solidarity to a common fight for national sovereignty and independence.
GOLDEN DAWN, Greek nationalist party».

Το περασμένο καλοκαίρι (2015) καλούν επίσημα Σέρβους νεοναζί. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μέσα στο επίσημο κατάστημα της Χρυσής Αυγής, τον Ιούλιο του 2015.
Ο Παναγιώταρος κι ένας Σέρβος νεοναζί της Serbian Action υπό το βλέμμα του Αρκάν, με μια σερβική φασιστική σημαία:

 

Μετά, στην παραλία, Χρυσαυγίτες και Σέρβοι νεοναζί με σημαίες της Χρυσής Αυγής και του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος του Σέσελι με τη ‘Μεγάλη Σερβία’.

 

Και ξανά, 30/01/2016, στην εκδήλωση για τα Ιμια (που είναι στην πραγματικότητα γιορτή για την επέτειο ανάληψης της Καγκελαρίας από τον Χίτλερ το 1933), μια τεράστια σερβική σημαία, που είναι ταυτόχρονα και σημαία του Κοινοβουλίου (και ουσιαστικά η ανεπίσημη σημαία) της Republika Srpska και όλων των Σερβοφασιστών, κυμάτιζε στην γιορτή ‘τρία σε ένα’, ανάληψη εξουσίας από τον Χίτλερ, Σρεμπρένιτσα, Ιμια.

 

Στο Βελιγράδι, πάλι, την ημέρα της καταδίκης Κάρατζιτς (διαβάστε εδώ την καλύτερη παρουσίαση της καταδίκης Κάρατζιτς σε ελληνικό μέσο, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων εμπορικών ΜΜΕ), που συνέπεσε να είναι και η επέτειος των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών του 1999, ανάμεσα στους ακροδεξιούς που βγήκαν στον δρόμο για να διαδηλώσουν για την ποινή των 40 ετών στο ίνδαλμά τους και ν’ ακούσουν τον εγκληματία πολέμου Σέσελι, διακρίνονταν και η «εξελιγμένη σβάστικα» (ο μαίανδρος) της ΧΑνα κυματίζει ανάμεσα στα σύμβολα των τσέτνικ και στα άλλα εθνικιστικά σύμβολα της ‘Μεγάλης Σερβίας’ και των Σερβοφασιστών της Republika Srpska.

 

Απολύτως φυσιολογικό, αν σκεφτούμε τους δεσμούς αίματος ανάμεσα στο ακραίο ακροδεξιό κόμμα του τσέτνικ και πολιτικού φίλου του Λεπέν νεοναζί Σέσελι, αναπληρωτή πρωθυπουργού του Μιλόσεβιτς το 1999, και της Χρυσής Αυγής. Οιευρωβουλευτές της ναζιστικής οργάνωσης στήριξαν πρόταση ψηφίσματος υπέρ της αποφυλάκισης του Σέσελι διότι κι αυτός «διωκόταν για τις ιδέες του».

Ενώ τα μηνύματα του χασάπη στις φιέστες της ναζιστικής οργάνωσης τα διαβάζει ο ίδιος ο Κασιδιάρης, λ.χ. στη φετινή συγκέντρωση της ΧΑ για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο· μαζί περιμένουν να … ξεμαρμαρώσει, φαίνεται.

 

Θυμίζουμε, ο φασίστας Σέσελι είχε ανακηρύξει προληπτικά την ‘Σερβική Δημοκρατία της Κοιλάδας του Βαρδάρη’, ενώ μια ‘βαρυσήμαντη’ συνέντευξη του Σέσελι με τίτλο ‘Τα Σκόπια πρέπει να διαλυθούν!’, στην οποία πρότεινε το διαμελισμό της ΔτΜ και το μοίρασμα μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας φιλοξενούσε και η εφημερίδα της ναζιστικής οργάνωσης σε ένα από τα πρώτα της φύλλα, στις 21/02/1993.

 

Οπως παλιά:

 

Οπως τότε που ο Φίρερ της οργάνωσης διαφήμιζε τη συμμετοχή χρυσαβγιτών στις σφαγές εκεί πάνω στη Βοσνία:

 

«Αγωνιζόμαστε για μια Μεγάλη Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη δίχως μουσουλμάνους και αμερικανοσιωνιστές». «Λόγοι υπήρχαν πολλοί. Κύριος λόγος, όμως, ήταν ιδεολογικός. Εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες εθελοντές, ανήκουμε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, συγκεκριμένα ανήκουμε στη Χρυσή Αυγή, κι αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ανεβήκαμε επάνω». «Ο πρώτος λόγος που θέλησα να συμμετάσχω σε αυτόν τον πόλεμο ήταν ότι ήθελα να βρεθώ πρόσωπο με πρόσωπο με τους εχθρούς -μουσουλμάνους- που έχουν καταδυναστεύσει το έθνος μας εδώ και αιώνες, και ο δεύτερος ότι ήθελα να γευτώ μια εμπειρία ενός πολέμου που πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα κατέβει στα σύνορά μας».
– Πηγή: XYZ Contagion, Το υποκεφάλαιο: Σε ποιο βαθμό ήταν εθνικοσοσιαλιστική η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά ΕΕΦ;;; Εξαγωγή χρυσαυγιτισμού σε ‘πατριωτικό περιτύλιγμα’ – «Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, ενάντια στον Τούρκο και στον Εβραίο υπάνθρωπο» της έρευνας με τίτλο ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής‘.

 

Και πιο παλιά:

 

Από τότε που έγραφαν άρθρα ‘αφιερωμένα στους Ελληνες εθνικιστές’ που δήθεν πολέμησαν εκεί

 

Και από πιο παλιά, ακόμα, τις ωραίες μέρες του συνθήματος ‘Ελλάς Σερβία Συμμαχία’ …

 

… μέχρι πολύ πρόσφατα, όταν Σέρβοι ‘εθνικιστές’ νεοναζί αντισημίτες κυκλοφορούν αφίσες στους δρόμους του Βελιγραδίου με την Χρυσή Αυγή «ενάντια στον παγκοσμιοποιητικό τρόμο», με εικονογράφηση που παραπέμπει στις ένδοξες μέρες των πογκρόμ στη ναζιστική Γερμανία, εναντίον του ‘Εβραιομπολσεβικισμού’ και των ‘Εβραιοκαπιταλιστών’ από το χέρι του ίδιου του Γκέμπελς:

 

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Κοινές σερβοχρυσαυγίτικες δραστηριότητες 1992-2015. Στην Ελλάδα, στην Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα και στο Βελιγράδι.

 

$$$ Χρυσαυγίτες εγκωμιάζουν γενοκτονίες και ρατσιστικές σφαγές και υπόσχονται ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’): Ποιοι είναι οι Σέρβοι νεοναζί επισκέπτες της οργάνωσης;;;

 

«Με φυλάκιση έως […] χρόνια και χρηματική ποινή […] ευρώ τιμωρείται ο ρατσιστικός λόγος και οι ρατσιστικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται με αφορμή τον δημόσιο εγκωμιασμό ή την άρνηση ή την εκμηδένιση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου, αναγνωρισμένων από τα διεθνή όργανα, με τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά ομάδας ή μέλους της […] και η διατύπωση γνώμης με τρόπο που να είναι υβριστικός ή να προκαλεί μίσος στα θύματα».

Υπάρχουν κάποιοι χρήστες του YouTube με το ψευδώνυμο Brigade Hellas, οι οποίοι είναι εμφανώς χρυσαβγίτες (και δεν κρίνουμε μόνο από την παραδοσιακή ανορθογραφία). Με το ίδιο όνομα υπάρχει και συγκρότημα εθνικοσοσιαλιστικού NS ροκ (τύπου ναζιστικού Blood & Honour) το οποίο έδειχνε όπλα και γκλομπ στο μπλογκ τους, αλλά και έχουν τραγούδι με το σύνθημα της ΧΑ ‘Εναντίον όλων’, συνεπώς διόλου απίθανο να πρόκειται για τα ίδια άτομα.
Οι Brigade Hellas, λοιπόν, έφτιαξαν ένα βίντεο, με μεταφρασμένους τους στίχους από ένα αισχρό τραγούδι του γκρουπ Providjenje (που σημαίνει ‘Πρόνοια’, η ‘Θεία Πρόνοια’ που είναι ο ίδιος ο Χίτλερ, βλ. παρακάτω) με τίτλο το γνωστό σερβικό σύνθημα ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’). Το σύνθημα αυτό εξυμνεί τις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα και εγκωμιάζει τη γενοκτονία των ετών 1991-1995 στη Βοσνία. Είναι το σύνθημα που φωνάζουν στα γήπεδα και τυπώνουν στις μπλούζες τους και κραυγάζουν εν χορώ στις συγκεντρώσεις τους οι σύγχρονοι αμετανόητοι Σέρβοι τσέτνικ φασίστες νοσταλγοί των εθνοκαθάρσεων της δεκαετίας του 1990.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Noz, zica, Srebrenica (Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα) με ελληνικούς υπότιτλους, και στο τέλος φωτογραφίες με εθελοντές της ΕΕΦ, παρμένες από το XYZ Contagion.

Για να μην μείνει αμφιβολία, οι εγκωμιαστές εγκλημάτων στο τέλος πρόσθεσαν και όσες φωτογραφίες μπόρεσαν από την συλλογή φωτογραφιών του XYZ Contagion με τους εθελοντές της ΕΕΦ, με τελευταία τον μασκοφόρο χρυσαβγίτη με το όπλο, συν ένα απόσπασμα από το φιλμ με την ΕΕΦ να στήνει ενέδρες, εκείνο τον Ιούλιο του 1995. Ανάληψη ευθύνης (;)

 

Πάντως, δεν κρύβουν τον χρυσαβγίτικο χαρακτήρα τους. Η σελίδα με τα βίντεο στο YouTube του ‘Brigade Hellas’ περιέχει ό,τι θα περίμενε κανείς: Φουντούλης, Καπελώνης, Ιμια, Χρυσή Αυγή, και ασφαλώς ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’)

 

Το σύνθημα ‘Noz, zica, Srebrenica’ καταγράφηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στη Σερβία, και περισσότερο στην Republika Srpska. Γράφει ο ειδικός για τα Βαλκάνια δημοσιογράφος και συγγραφέας Peter Lippman:

«Ενα ιδιαίτερα συγκλονιστικό περιστατικό ρητορικής μίσους συνέβη σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στη Μπάνια Λούκα (πρωτεύουσα της Republika Srpska) το φθινόπωρο του 2003. Εκεί, οι οπαδοί της τοπικής σερβικής ομάδας, που έπαιζαν ενάντια σε μία ομάδα από το Σαράγεβο, σήκωσαν ένα πανό που έγραφε, ‘Noz, Zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’). Αυτό το ανατριχιαστικό σύνθημα εμφανίστηκε και σε γκράφιτι σε σπίτια μουσουλμάνων που επέστρεψαν στην ανατολική Βοσνία, μαζί με συνθήματα όπως ‘Αυτή είναι η Σερβία’ και ‘Τούρκοι, εμείς θα σας σφάξουμε’».
– Πηγή: Peter Lippman, Bosnia and Herzegovina: A State Under Threat, Special Report, στο Washington Report on Middle East Affairs, Ιούνιος 2003, σσ 44-63
http://www.wrmea.org/2003-june/bosnia-and-herzegovina-a-state-under-threat.html

Τα παραπάνω συνθήματα, όπως και το σύνθημα ‘Σκοτώστε, σφάξτε, να μη μείνει Αλβανός’ συνοδεύονται πάντα από το γνωστό μας ‘σήμα με τα τρία δάχτυλα’, το οποίο θυμόμαστε από αυτήν τη φωτογραφία της ΕΕΦ, τις ηρωικές μέρες της Βλασένιτσα:

 

Είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένα στις τάξεις των οπαδών των ομάδων της Σερβίας, και, μάλιστα, έχουν προκαλέσει και την επέμβαση του Εισαγγελέα του Βελιγραδίου, βλ. και John Hughson & Fiona Skillen, ‘Football in Southeastern Europe: From Ethnic Homogenization to Reconciliation’, Routledge, 2014

 

Οι χρυσαβγίτες αυτοί υποτιτλίζουν κι άλλα παρόμοια ‘έργα τέχνης’ όπως το ‘Ο πατέρας μου είναι εγκληματίας πολέμου’.

Αλλά και το σερβικό συγκρότημα Providjenje δεν είναι κάποιο τυχαίο συγκρότημα κάποιων ανεγκεφάλων Σέρβων νεοναζί. Εχει ιδιαίτερες σχέσεις με την ελληνική ναζιστική συμμορία. Την άνοιξη του 2014 κυκλοφόρησε στη Γερμανία, από μια εταιρεία ‘PC Records’, ένα CD (‘International Compilation’) με τη συμμετοχή 20 ναζιστικών Blood & Honour συγκροτημάτων από όλον τον κόσμο, με σκοπό να μαζευτούν χρήματα και να δοθούν στη Χρυσή Αυγή. Εϊχε τίτλο ‘I Stand With Golden Dawn’. Ολα τα γκρουπ έγραψαν τραγούδια ειδικά αφιερωμένα στη ναζιστική οργάνωση και στους φυλακισμένους χρυσαβγίτες. Εδώ πληροφορίες για το CD, και εδώ ένα βίντεο με τα 20 τραγούδια.

 

Το CD ξεκινάει με τον ύμνο της ΧΑ, και το αμέσως επόμενο (ας το πούμε) τραγούδι είναι το ‘Zlatna Zora pobediti mora’ (‘Η Χρυσή Αυγή πρέπει να νικήσει’) των Providjenje. Το τραγούδι ‘Η Χρυσή Αυγή πρέπει να νικήσει’ είναι ένα κακό τραγούδιεθνικοσοσιαλιστικού NS hard-core, που όταν έρχεται η ώρα του σόλο της κιθάρας, ακούμε μια πολύ άσχημη εκδοχή από το … συρτάκι του Ζορμπά του Μίκη Θεοδωράκη, του κομμουνιστή που τόσο μισούν. Είναι, πάντως, ‘ντυμένο’ οπτικά με σκηνές από συγκεντρώσεις της ΧΑ και από διάφορες τέτοιες ναζιστικές τελετές, Θερμοπύλες, Ιμια κ.λπ.

Μάλιστα, το CD μπορούσε κανείς να το βρει και να το αγοράσει και στην πρόσφατη 13η ‘γιορτής νεολαίας’ της ΧΑ, την πρώτη που άφησαν τις τηλεοπτικές κάμερες όπως λ.χ. της δημόσιας ΕΡΤ να μπουν μέσα και να τραβήξουν πλάνα. Φυσικά, για άλλη μια φορά προσπάθησαν να παραπλανήσουν τον κόσμο και να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα από την πραγματική, σε σχέση με τις περίφημες ‘γιορτές νεολαίας’, που στην πραγματικότητα, όλα αυτά τα χρόνια, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 μέχρι το 2012, αποτελούν προπαιδευτήρια ναζισμού, όπως έχουμε δείξει εδώ, ‘Ροκ για την πατρίδα’ ή ‘πόγκο για τη σβάστικα’; Η Χρυσή Αυγή ξεκινάει ξανά τις εθνικοσοσιαλιστικές ‘Γιορτές Νεολαίας’: Μπύρες, τατουάζ και Sieg Heil, για τους μυημένους στο ναζισμό‘ (Η νέα έρευνα του XYZ Contagion στον κόσμο του Blood & Honour: Τα μυστικά κονσέρτα της Χρυσής Αβγής και οι σπονδές στον εθνικοσοσιαλισμό).

 

Στην ιστοσελίδα της γερμανικής ναζιστικής εταιρείας, διαβάζουμε το ‘Μήνυμα που στάλθηκε στην εταιρεία από εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής’:

«Ελαβα τα CD, και θα ήθελα, εξ ονόματος της Χρυσής Αυγής, να σας ευχαριστήσω, εσάς και κάθε Γερμανό συναγωνιστή και όλες τις μπάντες, για την υποστήριξή σας στον ‘σκοπό’ μας. Ολα τα CD θα δοθούν στα μέλη μας και φυσικά κάποια θα δοθούν στους συναγωνιστές μας που είναι στη φυλακή».

Τέλος, εδώ υπάρχει μια συνέντευξη των μελών του γκρουπ Providjenje, προφανώς για να αναλύσουν τους δύσκολους στίχους τους όπως ‘Waffen SS’, και πως «ο Χίτλερ είναι ο ίδιος ‘Providjenje’», η ίδια η ‘Θεία Πρόνοια’ που του άλλαξε τη ζωή, βλ. τοομώνυμο κομμάτι.

Είναι γεγονός, αν κανείς διαβάσει μία συνέντευξη NS συγκροτήματος είναι σαν να τις έχει διαβάσει όλες· όλοι λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα με ακρίβεια τελείας και κόμματος. Και εδώ μια σελίδα από το κοινωνικό δίκτυο Vk, διότι στα άλλα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι και τόσο δημοφιλείς και τους κατεβάζουν τις αποκρουστικές τους σελίδες, πάντα, λ.χ. όπως συνέβη εδώ.

Οσο για το ‘σύρμα’ στο σύνθημα, είναι, ασφαλώς, αναφορά στο γεγονός πως οι 8.372 εκτελεσμένοι άντρες και αγόρια της Σρεμπρένιτσα σε πολλές περιπτώσεις έβρισκαν τον θάνατο δεμένοι και με καλυμμένα τα μάτια, και με τα χέρια πίσω από την πλάτη, με σκοινιά ή σύρμα, όπως φαίνεται και από τις παρακάτω φωτογραφίες, που αποτελούν πειστήρια στις δίκες της Χάγης.

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Αυτές τις εικόνες αντίκρισαν και συνεχίζουν να αντικρίζουν οι ερευνητές εγκλημάτων πολέμου του ΟΗΕ, από το καλοκαίρι του 1995 μέχρι σήμερα. Συγκλονιστικές φωτογραφίες, οι οποίες δεν χρειάζονται σχόλια. Αυτή η ανθρώπινη θηριωδία, που φαίνεται πως δεν θα πάψει ποτέ να μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι ήταν αυτό που πήγε τόσο λάθος στην ανθρωπότητα. Οι Ελληνες ναζί που έφεραν στην Ελλάδα το γνωστό σερβικό σύνθημα ‘Noz, zica, Srebrenica’ (‘Μαχαίρι, Σύρμα, Σρεμπρένιτσα’), αυτές ακριβώς τις σφαγές εξυμνούν και αυτήν ακριβώς τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα εγκωμιάζουν.

 

Οι συγκεκριμένοι ναζί, που εγκωμιάζουν τις μεγάλες σφαγές και γράφουν ύμνους για τους εγκληματίες πολέμου δεν είναι οι μόνοι ασφαλώς. Είναι και οι γνωστοί μας, οι σκληροί, μοβόροι και ανελέητοι Αυτόνομοι Μπογιατζήδες Εθνικιστές νεοναζί, οι οποίοι συνηθίζουν να απειλούν εκ του ασφαλούς, αλλά μόλις βρίσκουν τα δύσκολα, κατεβάζουν ρολά κι εξαφανίζονται. Οπως έκαναν μετά τη δημοσίευση του άρθρου ‘Η ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση Combat 18 Hellas διαφημίζει ανενόχλητη τα εγκλήματά της, όπως εμπρησμούς και βεβηλώσεις νεκροταφείων, συχνά σε συνεργασία με τους ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές)‘, συνηθίζουν κι αυτοί να πουλάνε μάτσο ψευτομαγκιά απ’ το πληκτρολόγιο, αν και τελικά, καταφέρνουν και γίνονται απολύτως αστείοι, δείτε λ.χ. εδώ και εδώ, πως τόλμησαν να ασχοληθούν (ανορθόγραφα, ασφαλώς, και πολύ-πολύ ασυνάρτητα) με πράγματα που ούτε καν καταλαβαίνουν και με τους ανθρώπους «όντες και δρόντες» που μίλησαν για τις φριχτές εκτελέσεις -και με την ευκαιρία, στο πρώτο λινκ με την αφίσα τους, δείτε την ξεκαρδιστική ανάλυση της έννοιας «συνονθύλευμα (σ)κατανθρώπων, δηλαδή ανθρώπων που κοιτάζουν κάτω».
Πρόκειται περί λογίων, μιλάμε.
Στον απόηχο της πρόσφατης καταδίκης του απάνθρωπου παρανοϊκού εθνικιστή μοναρχικού αντικομμουνιστή σφαγέα Κάρατζιτς (δείτε την είδηση εδώ), είναι, λοιπόν, έγκλημα σύμφωνα με τον Ποινικό μας Νόμο, ο εγκωμιασμός γενοκτονιών και ρατσιστικών σφαγών; Φαίνεται να έχουν στενές σχέσεις με την ομάδα Combat 18, αν θυμάται κανείς από εδώ:
Η ναζιστική τρομοκρατική οργάνωση Combat 18 Hellas διαφημίζει ανενόχλητη τα εγκλήματά της, όπως εμπρησμούς και βεβηλώσεις νεκροταφείων, συχνά σε συνεργασία με τους ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές)

«Με φυλάκιση έως […] χρόνια και χρηματική ποινή […] ευρώ τιμωρείται ο ρατσιστικός λόγος και οι ρατσιστικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται με αφορμή τον δημόσιο εγκωμιασμό ή την άρνηση ή την εκμηδένιση της σημασίας των εγκλημάτων γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και των εγκλημάτων πολέμου, αναγνωρισμένων από τα διεθνή όργανα, με τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά ομάδας ή μέλους της […] και η διατύπωση γνώμης με τρόπο που να είναι υβριστικός ή να προκαλεί μίσος στα θύματα».

 

$$$ Το χαμένο φιλμ με τον Σερβοβόσνιο διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς και τον Ράντοβαν Κάρατζιτς να φανατίζουν τα σερβικά πλήθη εναντίον των Μουσουλμάνων συμπολιτών τους

Θυμάστε τη φωτογραφία με την ομιλία Ράντοβαν Κάρατζιτς και Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (ο Σερβοβόσνιος διοικητής της ΕΕΦ και υψηλόβαθμος αξιωματικός σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού) τον Σεπτέμβριο του 1992, κατά την διάρκεια μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι; Θυμίζουμε το σχετικό απόσπασμα, ενώ περισσότερα για αυτή την τυπική περίπτωση βαλκάνιου warlord-μαφιόζου μπορείτε να δείτε και στο σχετικό αφιέρωμα (‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic): Ποιος ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς’):

«# Ο Μπάγιαγκιτς, πριν τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, ήταν ο τοπικός φεουδάρχης και μεγαλογαιοκτήμων, με εξαιρετικά μεγάλη ισχύ και περιουσία. Αλλά και μετά τον πόλεμο ήταν (και είναι) πολιτικός παράγοντας -διαδοχικά- σε όλα τα κυβερνητικά κόμματα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Σύμφωνα με το FBI και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές που τον έχουν υπό διερεύνηση, παγώνοντας τα περιουσιακά του στοιχεία, αλλά και σύμφωνα με τον τύπο της Βοσνίας, είναι ο τοπικός νονός -και πάντα μεγαλοπαράγοντας της περιοχής. Εξαιρετικά ευλαβής και θεοσεβούμενος. Τις θέσεις του σαν επίτροπος στην εκκλησία και τα εκκλησιαστικά του αξιώματα σαν μεγάλος ευεργέτης της ενορίας και της ευρύτερης Μητρόπολης του, δεν τις αμέλησε ποτέ. Ούτε στον πόλεμο, όταν ήταν υψηλόβαθμος στρατιωτικός στον σερβοβοσνιακό στρατό -και σε θέση κλειδί, μάλιστα, σαν αξιωματικός υπεύθυνος Εφοδιασμού-Μεταφορών, διάβαζε σπάσιμο εμπάργκο. Ηταν προσωπικός φίλος του ηγέτη των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς (Radovan Karadzic), χρηματοδότης και συνιδρυτής στο εθνικιστικό και εξτρεμιστικό σερβικό εθνικό κόμμα Serb Democratic Party SDS, και ο πρώτος που οργάνωσε μεγάλη συγκέντρωση-κηδεία Σέρβων θυμάτων από συμπλοκές με Μουσουλμάνους, με ομιλητή τον Κάρατζιτς, και με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι.

 

Περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), κοντά στη Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρίσκεται η αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος καταγωγής του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic), 30 Σεπτεμβρίου 1992. Στη φωτογραφία ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ομιλία κατά την διάρκεια της μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι. Ο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον ηγέτη των Σερβοβόσνιων, με το χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca.

 

Την ίδια εποχή του 1992, ο Μπάγιαγκιτς έφτιαχνε στην πόλη του Vlasenica ένα από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σέρβων (όπως αυτά εδώ, πολύ σκληρές εικόνες) στα οποία στοίβαζαν οικογένειες Μουσουλμάνων ‘διά τα περαιτέρω’ (ανακρίσεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις), το οποίο ποτέ δεν είχε λιγότερους από 500 κρατούμενους και σε άθλιες συνθήκες. Ηταν το διαβόητο Susica camp, γεγονός που τον έκανε πολύ γρήγορα ‘διάσημο’ κι έτσι ήδη από το 1992, το όνομά του αναφερόταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις διεθνών οργανισμών, της English Human Rights Committee, σαν υπεύθυνος για βασανιστήρια και δολοφονίες κρατουμένων στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, μαζί με πολλά άλλα ονόματα που θα αποδειχτούν στην συνέχεια πρωταθλητές στις δολοφονίες αμάχων και στους εμπρησμούς ολόκληρων χωριών μετά πλιάτσικου και εξανδραποδισμού των κατοίκων, όταν η σερβική εθνοκάθαρση θα ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο».

Τα πρώτα κατορθώματα του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς. Εκτελέσεις αμάχων στη Βλασένιτσα. Από την έκθεση με τίτλο: English Human Rights Committee, Report on Bosnia Herzegovina, Document submitted in compliance with a special decision of the Committee, 30/10/1992, σελίδα 8.

Εξασφαλίσαμε άλλο ένα χαμένο βίντεο από εκείνες τις μέρες. Μπορούμε να δούμε πως εκμεταλλεύονταν συναισθηματικά τους συμπατριώτες τους με σκοπό να τους φανατίσουν και να στρατολογηθούν σε αποσπάσματα θανάτου.

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Περιοχή Βλασένιτσα (Vlasenica), κοντά στη Σρεμπρένιτσα, εκεί όπου βρίσκεται η αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος καταγωγής του Σερβοβόσνιου διοικητή της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς Zvonko Bajagic, 30 Σεπτεμβρίου 1992. Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε ομιλία κατά την διάρκεια της μεγάλης συγκέντρωσης-συλλαλητηρίου-κηδείας Σέρβων θυμάτων των Μουσουλμάνων, με σκοπό να φανατιστούν οι Σερβοβόσνιοι. Ο Μπάγιαγκιτς δίπλα στον Κάρατζιτς, με το χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca.

 

Πολύ μεθοδική δουλειά η υποκίνηση εθνικιστικού και φυλετικού μίσους. Να σημειωθεί εδώ ότι οι νεκροί Σέρβοι παραστρατιωτικοί της κηδείας προέρχονται από αμυντικές μάχες τις οποίες ήταν υποχρεωμένοι να δώσουν οι Βόσνιοι κάτοικοι, έπειτα από πογκρόμ με δολοφονίες αμάχων και εμπρησμών και διωγμών εναντίον τους ολόκληρο το προηγούμενο διάστημα από τον Απρίλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1992, με πολύ γνωστή τη σφαγή στην περιοχή Zaklopaca της Βλασένιτσα (δείτε σχετικά εδώ και εδώ καιεδώ), σφαγή στην οποία, σύμφωνα με το Γραφείο του Εισαγγελέα, αναδύθηκε το όνομα του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς και πάλι. Αναφέρεται, μάλιστα, σαν ο ‘τσέτνικ βοϊβόδας’ της περιοχής, σε αυτό εδώ το ρεπορτάζ του ιστότοπου BosnjaciNet, 24/06/2008, με την ιδιότητα του οργανωτή του πολύνεκρου πογκρόμ, χώρια οι 1.600 νεκροί εντός του στρατοπέδου εξόντωσης Susica camp που κι αυτοί πήγαν απ’ το χέρι του, όπως προαναφέραμε. Και αφού εξόντωσαν χωριά ολόκληρα, με τη σειρά στο χάρτη, μετά έκαναν και θορυβώδες συλλαλητήριο-κηδεία για τις απώλειες τους, ώστε να μπορέσουν να πουν «να οι κακοί μουσουλμάνοι μας σκοτώνουν». Κλασική σερβική τακτική ψεύτικης θυματοποίησης. Ντροπή για όσους φορούσαν στρατιωτικά εμβλήματα, ίδια με εκείνα των παρτιζάνων της πολυεθνικής αντίστασης στον Β’ΠΠ. Πιο κάτω δεν έχει.

Δυστυχώς, οι συμπατριώτες μας ‘ειδικοί’ επί των γιουγκοσλαβικών θεμάτων θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι το καθεστώς των Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς δεν είχε καμία απολύτως σχέση, ούτε με τον σοσιαλισμό, ούτε με τηναριστερά, ούτε με τον ουμανισμό και τις ανθρωπιστικές ιδέες. Η βαρβαρότητα -αλλά και η υποστήριξη σε αυτήν- δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, ούτε υπάρχουν εγκλήματα, και ειδικά γενοκτονίες ή εθνοκαθάρσεις, που ενδέχεται να γίνονται ‘για καλό σκοπό’. Ούτε ‘πρόοδος’, ούτε ‘απελευθέρωση’, ούτε ‘δικαιοσύνη’ μπορεί να υπάρξει ποτέ, έστω κι αν τα εγκλήματα πολέμου γίνονται από ‘αριστερούς’ (που δεν ήταν, ούτε καν δήλωναν τέτοιοι).
Λυπόμαστε που θα τους πληροφορήσουμε σήμερα, στο 2015, δηλαδή μόνο έπειτα από 20 ή 25 χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν ένα καθεστώς που αναβίωσε τον σερβικό εθνικιστικό σωβινισμό των τσέτνικ και της ιδεολογία τους: Μια σκληρήρατσιστική βίαιη ‘ιδεολογία’, υπέρ της μοναρχίας, υπέρ του καπιταλισμού, άκρως καιροσκοπική και αγρίως αντικομμουνιστική. Οι τσέτνικ, θυμίζουμε, ήταν η δωσιλογική οργάνωση του Ντράζα Μιχαήλοβιτς (Dragoljub ‘Draza’ Mihailovic), και εκείνοι που ενώ ξεκίνησαν σαν αντιστασιακό κίνημα κατά της γερμανικής κατοχής, πολύ γρήγορα έστρεψαν τα πυρά τους μόνο ενάντια στους παρτιζάνους του Τίτο, κάτι ανάμεσα στους ΠΑΟτζήδες και στα Τάγματα Ασφαλείας, στα καθ’ ημάς. Εσφαξαν ολόκληρα σερβικά χωριά αν τυχόν ήταν με τους αντάρτες, οδήγησαν στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους και Κροάτες λόγω της καταγωγής τους ή λόγω της ένταξής τους στην Αντίσταση και στην Επανάσταση, ενώ ταυτόχρονα συνεργάζονταν με τους φασίστες Ουστάσι και με τα σερβικά Τάγματα Ασφαλείας της οργάνωσης ‘Zbor’ του Dimitrije Ljotic και του κουίσλιγκ πρωθυπουργού Milan Nedic, αλλά και με τους Ναζί, με στόχο την ‘Μεγάλη Σερβία’. Οι τοπικοί αρχηγοί των τσέτνικ ονομάζονταν ‘βοϊβόδες’ (ή ‘βοεβόδες’). ‘Τσέτνικ Βοϊβόδας’ ήταν ο Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj), aka ‘Ο χασάπης’ αλλά και ο Σερβοβόσνιος διοικητής των Ελλήνων εθελοντών της ΕΕΦ Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλ. το σχετικό αφιέρωμα ‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic): Ποιος ήταν ο Σερβοβόσνιος διοικητής της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς‘:

 

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο όρος ‘βοϊβόδας’ (ή ‘βοεβόδας’) ήταν, μεταξύ άλλων, και ανώτατος στρατιωτικός βαθμός στον προπολεμικό γιουγκοσλαβικό στρατό, που επέζησε μόνο στους κύκλους των εθνικιστών τσέτνικ κατά τον Β’ΠΠ, για να ορίσει τους οπλαρχηγούς-στρατιωτικούς διοικητές μεγάλων περιφερειών. Μεταπολεμικά, φυσικά καταργήθηκε, όμως ο τίτλος δίνονταν ‘μυστικά’ κι έτσι ο τίτλος αναβίωσε μετά το 1989, όταν ο τελευταίος επιζών (και δωσίλογος συνεργάτης Ιταλών και Γερμανών)βοϊβόδας Momcilo Dujic, ο οποίος είχε διαφύγει από τα χέρια των συμμάχων στις ΗΠΑ το 1947, έχρισε με τον τίτλο τον Βόγιτσλαβ Σέσελι (Vojislav Seselj), aka ‘Ο χασάπης’, σαν τον πρώτο μεταπολεμικά βοϊβόδα, την ημέρα της 600ής επετείου από την μάχη του Κοσόβου (γιορτή Vidovdan, βλ. παρακάτω), με την εντολή «να εκδιώξει Κροάτες, Αλβανούς, Τούρκους και όλους τους άλλους ξένους από το ιερό χώμα της Σερβίας». Πιστός στην μοναρχική αντικομμουνιστική σωβινιστική και αντισημιτική παράδοση των τσέτνικ, ο Dujic δήλωσε στον Σέσελι πως θα επιστρέψει στη Σερβία «μόνο αν καθαριστεί κι από τον τελευταίο Εβραίο, Αλβανό, Τούρκο και Κροάτη». Ειδικά για το σημείο με τους Εβραίους, ο Σέσελι, έχοντας στο μεταξύ προσφέρει σαν δώρο στους αναγνώστες του δεκαπενθήμερου περιοδικού-οργάνου του κόμματος του ‘Velika Srbija’ (‘Μεγάλη Σερβία’) και τα ‘Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών’, κάτι που είχε να συμβεί ουσιαστικά από τον Β’ΠΠ (τα ‘Πρωτόκολλα’ στη Γιουγκοσλαβία τυπώνονταν σποραδικά από ιδιώτες και στα κρυφά μόνο, από το 1971 και την ‘αντισιωνιστική’ περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού μέχρι τη διάλυση της χώρας), έγινε τμήμα της μεγάλης σερβικής οικογένειας διανοουμένων που επανέφεραν το σχήμα‘εβραιομασονική συνωμοσία ίσον μπολσεβικισμός’ στη δημόσια σφαίρα, μέσα σε μια σερβική κοινωνία που γλιστρούσε όλο και περισσότερο στο blame game του εξοντωτικού αντισημιτισμού. Κι η εφημερίδα του κόμματος του Μιλόσεβιτς δημοσίευε άρθρα με θέμα την ‘εβραϊκή συνωμοσία κατά του Χριστιανισμού και του σερβικού έθνους’, και όλοι μαζί άρχισαν πλέον δημόσια να αναπολούν τις ωραίες μέρες του 1941-1944, όταν ο κουίσλιγκ Σέρβος πρωθυπουργός Milan Nedic, ο επικεφαλής του σερβικού φασιστικού κινήματος ‘Zbor’ Dimitrije Ljotic, ο αρχηγός των τσέτνικ Μιχαήλοβιτς και οι μητροπολίτες που αρνούνταν στους Εβραίους να βαφτιστούν Χριστιανοί για να σωθούν όπως ο αντισημίτης επίσκοπος και από το 2003 Αγιος Nikolaj Velimirovic, όλοι μαζί έδωσαν ένα αρκετά μεγάλο χέρι βοήθειας στους Ναζί ώστε να εξοντώσουν όλους τους Εβραίους της χώρας και να ανακηρύξουν το Βελιγράδι την πρώτη ‘JudenFrei‘ πρωτεύουσα της Ευρώπης, ήδη από το 1941, όπως και ολόκληρη τη Σερβία τη δεύτερη ‘JudenFrei’ χώρα της Ευρώπης, μετά την Εσθονία, βλ. το εξαιρετικό αφιέρωμα στη σειρά ‘Visualizing Otherness’:
http://chgs.umn.edu/histories/otherness/otherness2.html

Οι στόχοι των σύγχρονων τσέτνικ ήταν σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους στόχους των τσέτνικ του Β’ΠΠ, και ειδικότερα με τις οδηγίες Νο 4 και Νο 5 του ηγέτη τους Ντράζα Μιχαήλοβιτς (Dragoljub ‘Draza’ Mihailovic), όπως είχαν καθοριστεί ήδη από το 1941:

«4. The cleansing of all national minorities and anti-state elements from state territory»,
«5. The creation of direct common borders between Serbia and Montenegro, as well as Serbia and Slovenia by cleansing the Muslim population from Sandzak, and the Muslim and Croat populations from Bosnia and Herzegovina».

Σε μία μόνο επιχείρηση των τσέτνικ το Φεβρουάριο του 1943 στην περιοχή που είναι σήμερα η Σρεμπρένιτσα, ο βοϊβόδας Pavle Djurisic εξόντωσε 8.000 άμαχους Βόσνιους, βλ. ‘Chetnik Collaboration & Genocide’:
http://espressostalinist.com/genocide/chetniks-collaboration-genocide/

Ο Σέσελι, λοιπόν, με τη σειρά του, και σαν ηγέτης του νέου Εθνικού Κινήματος Τσέτνικ [Σ.Σ. Ας τολμούσε να ονομάσει έτσι οποιαδήποτε οργάνωση επί Τίτο, αλλά τέλος πάντων] και του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κόμματος (Serbian Radical Party SRS, Srpska Radikalna Stranka CPC), τον Μάρτιο του 1993 και του 1994, έχρισε τους επόμενους 22 βοϊβόδες, στην επέτειο της σύλληψης του Μιχαήλοβιτς, την οποία οι σύγχρονοι τσέτνικ τη γιορτάζουν ακόμη και σήμερα, με προκλητικές παρελάσεις στο μαρτυρικό χωριό Visegrad, που υπέστη την σερβική εθνοκάθαρση δύο φορές, μία το 1942 από τους παλιούς τσέτνικ, και μία το 1992 από τους σύγχρονους.

Ολοι τους μεγαλούργησαν στα πεδία των (παρα)στρατιωτικών μαχών, που λέει και το κλισέ. Δείτε τους απογόνους των Σέρβων εθνικιστών δωσιλόγων πολέμαρχων, εδώ, πανοραμικά.

Θα πρέπει να σημειώσουμε, όμως, πως οι προετοιμασίες για την σύγχρονη αναβίωση και τελική επίθεση των τσέτνικ γίνονταν ήδη από πολύ νωρίτερα, από τη δεκαετία του 1980. Σε ένα δυσεύρετο βίντεο εκείνων των ημερών (το εξασφαλίσαμε ολόκληρο και το παρουσιάσαμε στη μεγάλη μας έρευνα για τις ‘αλήθειες που ποτέ δεν ακούστηκαν‘ στο θέμα της πρώην Γιουγκοσλαβίας), Κάρατζιτς, Σέσελι και οι οπαδοί τους σε μυστικό πανεθνικό αντάμωμα τσέτνικ οπλισμένων μέχρι τα δόντια, μέσα στο δάσος έξω απ’ το Σαράγεβο, την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, 06 Μαΐου 1991, δείτε το εδώ ολόκληρο:

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Στην ομιλία του ο Σέσελι μιλάει για την γραμμή ‘Karlobag-Ogulin-Karlovac-Virovitica’, το νόημα της οποίας είναι πως από τα σύνορα με Αλβανία, Ελλάδα και Βουλγαρία μέχρι τα σύνορα με την Ιταλία και την Αυστρία, όλοι οι κάτοικοι είναι εθνικά Σέρβοι και πως ορισμένοι απ’ αυτούς έτυχε να αλλάξουν θρησκεία και να γίνουν καθολικοί και μουσουλμάνοι. Σύμφωνα με αυτό το κλασικό και πανάρχαιο εθνικιστικό δόγμα, που λίγο-πολύ απαντάται σε όλους τους λαούς με διάφορες μορφές, όπου υπάρχει τάφος Σέρβου, τότε το έδαφος εκεί πρέπει να ανήκει δικαιωματικά στο σερβικό έθνος.

Είναι η εποχή που υποτίθεται πως ακόμη συζητάνε με τις άλλες κοινότητες για το μέλλον της Βοσνίας, όμως αυτοί έχουν ήδη πάρει τις αποφάσεις τους και οπλίζονται μέχρι τα δόντια για την τελική έφοδο.

Αυτήν ακριβώς την ιδεολογία ξέθαψε από τον τάφο ο Μιλόσεβιτς για να αντικαταστήσει την τιτοϊκή ‘Ενότητα και Αδελφότητα’, και σαν πρώτο βήμα η εγκληματική του οργάνωση καθόρισε τον στόχο μιας ‘εθνικά καθαρής Μεγάλης Σερβίας’, ασφαλώς με τη χρήση βίας και με τη βοήθεια της Εκκλησίας, των διανοουμένων, του κρατικού μηχανισμού και των μονοφωνικών ΜΜΕ. Ετσι ξεκίνησαν όλα.

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Σύγχρονοι τσέτνικ (chetnik). Αυτούς τους τύπους υποστήριζε η Ελλάδα τότε, με πρωτεργάτες το ΚΚΕ και την λεγόμενη ‘αντιιμπεριαλιστική’ (στην πραγματικότητα φιλοτσέτνικ) αριστερά. Στέλναμε βοήθεια ‘μόνο για Σέρβους’, κι έτσι δίναμε κι εμείς ένα χεράκι στις εθνικές εκκαθαρίσεις του εγκληματικού μεγαλοϊδεατικού καθεστώτος του τσέτνικ μοναρχικού αντικομμουνιστή Κάρατζιτς, του αδίστακτου εξουσιοφρενούς καιροσκόπου Μιλόσεβιτς και του υπερεθνικιστή σωβινιστή και ρατσιστή Μλάντιτς.

 

$$$ Ο τσέτνικ βοϊβόδας διοικητής της ΕΕΦ Ταγματάρχης Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο Ράτκο Μλάντιτς και ο Ράντοβαν Κάρατζιτς σε κρυφή συγκέντρωση πίνουν ‘εις υγείαν του στόχου για τη Μεγάλη Σερβία’ (‘Velika Srbija’): Ενα ακόμη χαμένο φιλμ

Μιλώντας για τον δαιμόνιο ‘φιλέλληνα’ warlord-νονό και ‘άνεργο πολυεκατομμυριούχο’ Μπάγιαγκιτς, μία ακόμη ψηφίδα στο άσχημο πορτρέτο του: Στο υποκεφάλαιο ‘Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, Βίος και πολιτεία’ στο Β’ Μέρος, είχαμε παραθέσει τμήμα της ιστορίας της στρατιωτικής του καριέρας:

«# Σύντομα, ο Μπάγιαγκιτς πέρασε από το τοπικό στρατιωτικό σώμα στο αμέσως ανώτερο που είχε την ευθύνη ‘για την ειρήνη’ σε ολόκληρη την επαρχία (στο αντίστοιχο της Μεραρχίας, θα λέγαμε), προήχθη σε κανονικό αξιωματικό του σερβοβοσνιακού στρατού, απέκτησε το πολεμικό ψευδώνυμο ‘Duga puska’ (Long Barrel), πέρασε σε ακόμα πιο υπεύθυνο και ανώτερο πόστο σε επίπεδο Σώματος Στρατού, και έγινε πρόσωπο κλειδί στο διαβόητο Drina Corps. Ηταν ο αξιωματικός υπεύθυνος για τον εφοδιασμό, την τροφοδοσία, τα logistics, που λένε στα ελληνικά. Και μόνο η τροφοδοσία με καύσιμα από την Σερβία και το Μαυροβούνιο για τον στρατό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, που ήταν ίσως η πιο σημαντική δουλειά εν μέσω πολέμου και εν μέσω εμπάργκο, φτάνει για να καταλάβει πόσο έμπιστο και αξιόπιστο στέλεχος του στρατού των Κάρατζιτς-Μλάντιτς και του Drina Corps θεωρούνταν -και ήταν. Ηταν αυτός που κανόνιζε να φτάνουν αδιαλείπτως στα οχήματα του στρατού χιλιάδες τόνοι καυσίμων, με όλους τους τρόπους (με δωρεές από τον ίδιο και από εθνικά σκεπτόμενους Σέρβους επιχειρηματίες, από δήμους και από άλλους μυστικούς χορηγούς, λαθρεμπόριο αλλά κυρίως με σπάσιμο του εμπάργκο μέσω των λιμανιών του Μαυροβουνίου ή μέσω Αλβανίας, μια πολύ επικερδής επιχείρηση, ειδικά για πολλούς Ελληνες από την ιδιωτική, αλλά και από την ‘κρατική πρωτοβουλία’), και να περνάνε τον ποταμό Ντρίνα από τις γέφυρες-σχεδίες, συνήθως νύχτα. Αυτή του η σημαντική θέση εξηγεί την άνεση που είχε να συνομιλεί όποτε ήθελε με τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς, όπως εξηγεί και την γρήγορη ανέλιξη στην στρατιωτική ιεραρχία.

Είναι χαρακτηριστικό πως στην κατάθεσή του το 2009, σαν μάρτυρας υπεράσπισης υπέρ του καταδικασμένου εγκληματία πολέμου Βίνκο Παντούρεβιτς, ο Μπάγιαγκιτς λέει ψέματα πως αποστρατεύτηκε έπειτα από 6-7 χρόνια θητείας με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Ο κατήγορος παρουσίασε στοιχεία πως ήδη από το 1993 είχε προαχθεί τιμητικά στον βαθμό του λοχαγού από τον στρατηγό Zivanovic, διοικητή του Σώματος Στρατού Ντρίνα:

«Since the first days of the battle of the Serbian people, the above named has engaged himself to the utmost as well as his family, relatives, and friends, selflessly dedicating himself to materially equipping the Serbian soldiers and units. Since the day of the formation of the corps, he has been put in a very responsible position, which he maintains very successfully. As is the nature of this work to handle goods of high material […] a person of weaker morals would succumb to temptation; however, we may proudly state that Zvonko is a truly honourable Serb, whose decency honouring orthodoxy manifests the guiding star towards the salvation and victory of the Serbian people. All those sincerely wishing well to the Serbian people can regard an ideal in the character of Zvonko Bajagic. This command recommends to the Superior Command to promote the above named to the rank of reserve’scaptain 1st class of the Army of Republika Srpska. The rank we are recommending will be given to a man who will never and nowhere underestimate or belittle it».
http://www.ictytranscripts.org/trials/popovic/090309ED.htm

Οσο περνούσε ο καιρός, και όσο φούντωνε ο πόλεμος, ο Ζβόνκο μάζευε βαθμούς κι έτσι έφτασε στον βαθμό του Ταγματάρχη. Εγινε ό,τι έγινε με τον πόλεμο, κάποτε αυτός τελείωσε, ο Ζβόνκο αποστρατεύτηκε τον Ιούλιο του 1996, και ήδη από τον ίδιο χρόνο, τον βρίσκουμε να κατέχει σημαντικά αξιώματα τόσο στη γενέτειρά του την Βλασένιτσα, την οποία ποτέ δεν εγκατάλειψε, όσο και σε εθνικό επίπεδο, στον κρατικό μηχανισμό της Republika Srpska και στο εθνικιστικό κόμμα SDS.».

Βλέπουμε πως όταν ήταν υποχρεωμένος να καταθέσει επίσημα, τα αρνούνταν όλα: Ισχυριζόταν ότι ήταν ένας απλός στρατιώτης, ενταγμένος στους σερβικούς οργανισμούς απλά γιατί ήταν ‘πατριώτης’ και πίστευε στον ‘σερβικό σκοπό’. Αυτό το τροπάριο πήγε να επαναλάβει και στο ΔΠΔΧΓ, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, μέχρι που ο κατήγορος παρουσίασε έγγραφα με τα οποία πιστοποιούνταν ότι ήταν τελικά υψηλόβαθμος αξιωματικός, και μάλιστα σε θέση-κλειδί του σερβοβοσνιακού στρατού ήδη από το 1993.
Οταν όμως δεν βρισκόταν κάτω από την πίεση αυτή, τότε έβρισκε τον πραγματικό του εαυτό, και δήλωνε περήφανος που φορούσε τα σερβικά διάσημα. Και όχι μόνο τα απλά insignia, αλλά και τα παράσημα με τα οποία είχε τιμηθεί από την ηγεσία των Κάρατζιτς και Μλάντιτς. Ετσι, τον βλέπουμε σε ένα ντοκιμαντέρ του 2012 της σερβοβοσνιακής τηλεόρασης (Radio Television Republika Srpska, PTPC) με τίτλο ‘Zakletva’ (‘Ορκος’), στο οποίο εξεταζόταν η ιστορία της δημιουργίας και η μετέπειτα δράση του στρατού των Σερβοβόσνιων Vojska Republike Srpske (VRS), να δηλώνει στην κάμερα πόσο περήφανος ήταν σαν αξιωματικός του VRS, και πόσο του αρέσει που έγινε τμήμα αυτής της κληρονομιάς και πόσο χαίρεται που θα την περάσει στις επόμενες γενιές. Μάλιστα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πρώην αξιωματικοί που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ αυτό εμφανίστηκαν φορώντας απλά τα πολιτικά τους ρούχα, μόνο ο Μπάγιαγκιτς, του οποίου η συνέντευξη παίχτηκε μάλιστα στον επίλογο του φιλμ, εμφανίστηκε φορώντας τα παραδοσιακά σερβικά ρούχα και τον απαραίτητο χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca, που αποτελεί παράλληλα και το επίσημο πηλήκιο του στρατού των Σερβοβόσνιων.
Για να μπορέσει να κρεμάσει στην στολή και να επιδείξει με αυτόν τον τρόπο και τα παράσημα, τους μεγαλόσταυρους και όλες τις άλλες διακρίσεις που έλαβε από τον σερβοβοσνιακό στρατό, όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα από το φιλμ:

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Ο διοικητής της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς (Zvonko Bajagic) δηλώνει στην κάμερα πόσο περήφανος ήταν σαν αξιωματικός του VRS, και πόσο του αρέσει που έγινε τμήμα αυτής της κληρονομιάς και πόσο χαίρεται που θα την περάσει στις επόμενες γενιές. Μάλιστα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πρώην αξιωματικοί που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ αυτό εμφανίστηκαν φορώντας απλά τα πολιτικά τους ρούχα, μόνο ο Μπάγιαγκιτς, του οποίου η συνέντευξη παίχτηκε μάλιστα στον επίλογο του φιλμ, εμφανίστηκε φορώντας τα παραδοσιακά σερβικά ρούχα και τον απαραίτητο χαρακτηριστικό σερβικό εθνικό καπέλο Sajkaca, που αποτελεί παράλληλα και το επίσημο πηλήκιο του στρατού των Σερβοβόσνιων. Για να μπορέσει να κρεμάσει στην στολή και να επιδείξει με αυτόν τον τρόπο και τα παράσημα, τους μεγαλόσταυρους και όλες τις άλλες διακρίσεις που έλαβε από τον σερβοβοσνιακό στρατό, όπως μπορούμε να δούμε στο απόσπασμα από το φιλμ.

Μπορεί ο μαφιόζος πρώην πολέμαρχος να χαίρεται για την προηγούμενη σταδιοδρομία του στις σφαγές αμάχων, ίσως και για το γεγονός πως ήταν ο μοναδικός βαθμοφόρος που διοικούσε τμήμα Ελλήνων εθελοντών και μισθοφόρων, όμως τελευταίες ανασκαφές σε άγνωστους μέχρι τώρα μαζικούς τάφους στην περιοχή Βλασένιτσα, στη γενέτειρα του Βλασένιτσα, κάνουν πολλούς σχολιαστές εντός της Republika Srpska να λένε ότι σφίγγει γύρω του ο κλοιός, αυτή τη φορά, μάλλον πολύ πιεστικά. Τα σχετικά ρεπορτάζ για τους νέους μαζικούς τάφους και για τα πτώματα που ανακαλύπτονται με δεμένα τα χέρια πισθάγκωνα και με καλυμμένα τα μάτια («We found that the victims whose entire bodies we found were killed with their hands tied behind their backs. We found the ropes with which they were tied»), είναι αποκαλυπτικά. Κάποια τυχαία δείγματα από το Radio Sarajevo, το Reuters, το Balkan Insight και το Avaz.ba.
http://www.radiosarajevo.ba/novost/210390/Masovna-grobnica-na-smetljistu-Ekshumirano-55-posmrtnih-ostataka
http://in.reuters.com/news/picture/another-srebrenica-mass-grave-unearthed?articleId=INRTX1YSR2
http://www.balkaninsight.com/en/article/srebrenica-mass-grave-reveals-remains-of-dozens-of-victims–12-22-2015
http://www.avaz.ba/clanak/203974/bratunac-na-lokalitetu-pervani-ekshumirani-posmrtni-ostaci-devet-zrtava

Σε αυτό, ίσως έχει παίξει ρόλο και το εξής γεγονός: Για πρώτη ίσως φορά στα χρονικά του Δικαστηρίου της Χάγης, τα ημερολόγια του στρατηγού Milenko Zivanovic συμπεριλαμβάνονται στα αποδεικτικά στοιχεία της δίκης Μλάντιτς. Μάλιστα, αποσπάσματά τους παρουσιάστηκαν κατά την κατάθεση ενός ‘στρατιωτικού εξπέρ’ μάρτυρα υπεράσπισης του κατηγορούμενου σφαγέα Μλάντιτς πρόσφατα (Νοέμβριος 2015), και λογικά ο Μπάγιαγκιτς αυτόν τον καιρό πρέπει να είναι πολύ ανήσυχος.
Θυμίζουμε σχετικά για τον Zivanovic και τα γλέντια του με την ΕΕΦ και τον Μπάγιαγκιτς: Οι στιχομυθίες τους εκείνη τη μέρα αποτέλεσαν και αντικείμενο πιεστικής ανάκρισης στον Μπάγιαγκιτς, όταν κατέθετε στο ΔΠΔΧΓ υπέρ του Κάρατζιτς, στις 10/07/2013:

‘Στις 12 Ιουλίου 1995, στο επινίκιο γεύμα -προς τιμήν και με την παρουσία των Ελλήνων εθελοντών-, αμέσως μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα, στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, στην μεγάλη σερβική γιορτή των πολιούχων της Βλασένιτσα Πέτρου και Παύλου, ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα με το επιτελείο του, ο Μητροπολίτης (και εκδιωγμένος παιδεραστής) της περιοχής, πολλοί άλλοι Σερβοβόσνιοι αξιωματικοί και παράγοντες και, φυσικά, οι μόνιμοι συνοδοί του Μπάγιαγκιτς, οι Ελληνες εθελοντές, όλοι μαζί παραβρέθηκαν σε επίσημο εορταστικό γεύμα, στο οποίο η μία κορυφαία στιγμή ήταν ο λόγος του Zivanovic με θέμα «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές» (σκηνές από βίντεο του XYZ Contagion, εδώ), και η δεύτερη ήταν οι προπόσεις-κολακείες του Μητροπολίτη προς τους παριστάμενους Ελληνες της ΕΕΦ, πως «αφού ελευθερώσαμε τη Σρεμπρένιτσα τώρα, να δώσει ο Θεός κάποτε να ελευθερώσουμε και την Κωνσταντινούπολη» (σκηνές από βίντεο του XYZ Contagion, εδώ)’.

Με την ευκαιρία, είμαστε στην ευχάριστη θέση να παραθέσουμε ολόκληρο τον λόγο του στρατηγού Milenko Zivanovic στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς στη Βλασένιτσα, παρουσία της ΕΕΦ, του παιδεραστή Μητροπολίτη Vasilije Kacavenda και των άλλων επισήμων, για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα», Κατορθώσαμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στο αρχείο του ΔΠΔΧΓ με τις απομαγνητοφωνήσεις όλων των σημαντικών βίντεο και φιλμ, κι έτσι μπορούμε να δούμε το πλήρες κείμενο και την ακριβέστατη καταγραφή όλων όσων ακούγονται στα δύο βίντεο που αναφέραμε, ακόμη και όταν οι συνδαιτημόνες χειροκροτούσαν εκστασιασμένοι τον στρατηγό να αναλύει το θέμα «πως εκκαθαρίσαμε εθνικά όλη την περιοχή του Δρίνου»:

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Το πλήρες κείμενο του λόγου του στρατηγού Milenko Zivanovic στο σπίτι του Μπάγιαγκιτς, στη Vlasenica Βοσνίας, 12 Ιουλίου 1995, μια μέρα μετά την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα. Ο στρατηγός Milenko Zivanovic, διοικητής του Σώματος Στρατού Ντρίνα, λέει ιστορίες για το πως «καθάρισαν και τελείωσαν το τζαμί των Τούρκων στη Σρεμπρένιτσα» και όλοι χειροκροτούν εκστασιασμένοι όταν ο στρατηγός αναλύει το θέμα: «Αφού καθαρίσαμε χτες βράδυ τη Σρεμπρένιτσα και εξαφανίσαμε κάθε ίχνος μουσουλμανικής ζωής, πρέπει να κάνουμε το ίδιο στη συνέχεια και στις άλλες μουσουλμανικές περιοχές». Παρόντες στο επινίκιο γεύμα ήταν και Ελληνες εθελοντές, μεταξύ των οποίων οι Μήτκος Αντώνιος και Καλτσούνης Κωνσταντίνος. Μαζί τους στο τραπέζι οι Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο παιδόφιλος Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda και άλλοι πολλοί.

Στόχος της νέας ‘Μεγάλης σερβικής ιδέας’, ήταν η ενοποίηση όλων των εδαφών στα οποία κατοικούσαν Σέρβοι, άσχετα αν ήταν εκεί μόνο μια μικρή μειοψηφία. Ετσι, ανακήρυξαν σαν ‘σερβικό έδαφος’ όχι μόνο όλες τις άλλες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας στις οποίες οι Σέρβοι υπερτερούσαν πληθυσμιακά, αλλά και κάθε περιοχή στην οποία υπήρχε σερβική μειονότητα ή ακόμα και κάθε περιοχή στην οποία οι Σέρβοι ήταν μειονότητα εξαιτίας των θανάτων και των διώξεων και των άλλων γεγονότων στον … Β’ΠΠ και στη δεκαετία του 1940 (!). Φυσικά, οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους υιοθετήθηκε από τους Σέρβους εθνικιστές σαν στρατηγική επιλογή η επεκτατική-ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ήταν επειδή ουσιαστικά ήθελαν τους υλικούς πόρους και ολόκληρη τη χώρα για τον εαυτό τους.
Το σερβικό δόγμα, το οποίο αποτυπώθηκε και στο Σύνταγμα της νεοσύστατης Republika Srpska, ήταν πολύ απλό: Αν σε μια περιοχή υπήρχε έστω και ένας μόνο τάφος Σέρβου, η περιοχή αυτή ήταν αυτονόητα σερβική και έπρεπε να ενσωματωθεί στη νέα ‘Μεγάλη Σερβία’. Κράτος-γκάνγκστερ.
Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 1990, ανακήρυξαν ξεχωριστές ‘εθνικές οντότητες’ σαν ‘αυτόνομες σερβικές περιοχές μόνο για Σέρβους’, την Κράινα [Σ.Σ.: ειδικά για την Κράινα, βλ. εδώ, ‘Η Κράινα, η πρόβα τζενεράλε του Μλάντιτς, η παράνομη κατοχή (κατά τον ΟΗΕ) και η εκδίωξη των Σέρβων – Η τελευταία πράξη του δράματος‘], την Ανατολική Σλαβονία και τη Δυτική Σλαβονία στην Κροατία το καλοκαίρι του 1991 και άλλες έξι στη Βοσνία αμέσως μετά, το φθινόπωρο του 1991, με σκοπό, βέβαια, να ενωθούν με τη μητέρα-Σερβία μέσω της βίας. Ανακήρυξαν, τελικά, μία ακόμη ξεχωριστή ‘εθνική οντότητα’, την Republika Srpska, τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 1992.
Κατόπιν, έδειξαν στην πράξη πως εννοούσαν την εφαρμογή του ‘δόγματος’ αυτού: Οντας μόνο το 34% του πληθυσμού στη Βοσνία, απαίτησαν και είχαν ήδη καταλάβει το 70% του εδάφους. Υπόψη, στην Κροατία είχαν ήδη κατακτήσει σχεδόν το ένα τρίτο της χώρας και είχαν διώξει εκατοντάδες χιλιάδες ντόπιους μη Σέρβους κατοίκους. Ηθελαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να ζουν όλοι οι Σέρβοι, απανταχού της χώρας, κάτω από ένα και μοναδικό κεντρικό κράτος, αλλά την ίδια στιγμή δεν αναγνώριζαν σε καμία άλλη εθνότητα αυτό το δικαίωμα. Η μεγαλύτερη παραχώρηση που ήταν διατεθειμένοι να κάνουν οι Σέρβοι για Αλβανούς, Βόσνιους και Κροάτες μειονοτικούς θα ήταν το πολύ-πολύ να τους αφήσουν να ζουν υποτελείς και πολίτες Β’ κατηγορίας κάτω από την σερβική κυριαρχία.
Ετσι, για τον στόχο της ‘Μεγάλης Σερβίας’ συνέστησαν ‘εγκληματική οργάνωση’ (‘Joint Criminal Enterprise’ στην σχετική ορολογία) και προέβησαν στα γνωστά εγκλήματα, τα οποία από τον ΟΗΕ και από μια ατελείωτη σειρά άλλων διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών χαρακτηρίζονται με τον όρο ‘γενοκτονία‘, πέρα από τα γνωστά ‘εγκλήματα πολέμου’, δηλαδή.

Παρότι, λοιπόν, όπως αποδείχτηκε η κλίκα Μιλόσεβιτς ηττήθηκε σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε, στη Σλοβενία, στην Κροατία, στη Βοσνία και, στη συνέχεια, και πάλι το 1999, στο ‘λίκνο του σερβικού πολιτισμού’ Κοσσυφοπέδιο, και παρότι το όνειρο της ‘Μεγάλης Σερβίας’ κατέρρευσε αφήνοντας τη χώρα σε χαλάσματα και τους κατοίκους νεκρούς, τραυματίες, ξεριζωμένους, εξαθλιωμένους και πάμφτωχους, φαίνεται ότι κάποιοι ακόμα να βάλουν μυαλό. Ετσι συμβαίνει πάντα, ο φασισμός ηττάται στο τέλος, νομοτελειακά. Το θέμα είναι πόση ζημιά θα προλάβει να κάνει. Στη Σερβία, δυστυχώς, το τίμημα για τον απλό Σέρβο ήταν πολύ μεγάλο.

Σε ένα ακόμη θαμμένο και ξεχασμένο σπάνιο βίντεο, βλέπουμε άλλη μία απόδειξη γι’ αυτήν την αναμφισβήτητη (πλην Ελλάδας) αλήθεια για τον στόχο της ‘Μεγάλης Σερβίας’:

Η ημέρα είναι η 28η Ιουνίου 1995, δύο βδομάδες πριν την Σρεμπρένιτσα, και η περιοχή το Sokolac της Βοσνίας. Η γιορτή ονομάζεται Vidovdan ή αλλιώς St. Vitus Day, ο προστάτης άγιος του σερβοβοσνιακού στρατού VRS. Πρόκειται για τον δικό μας Αγιο Μάρτυρα Βίτο, που μαζί με τον Αγιο Μόδεστο και την Αγία Κρησκεντία εμείς τους γιορτάζουμε στις 15 Ιουνίου. H 28η Ιουνίου είναι επίσης επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881 αλλά και η ‘ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων’ που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, και συνεπώς και η 16η επέτειος από την περίφημη ομιλία Μιλόσεβιτς, στις 13 Ιουνίου 1989 στο Gazimestan του Κοσόβου, στο ηρώο των πεσόντων, όταν ουσιαστικά έδωσε το σύνθημα για να οπλιστούν οι απανταχού Σέρβοι και να ξεκινήσουν τον καταστροφικό επεκτατικό τους πόλεμο (αλλά για κακή του τύχη ήταν και η μέρα που παραδόθηκε στη Χάγη το 2001, όταν είχε πει στα αγγλικά το περίφημο «Are you aware that today is Vidovdan?», όταν τον μαντρώνανε για τα καλά).

Οπως βλέπουμε στο παρακάτω βίντεο, παρόντες στην μεγάλη γιορτή εκείνη τη μέρα του Ιουνίου του 1995 είναι ο υπερεθνικιστής Πατριάρχης Παύλος, ο γνώριμός μας Μητροπολίτης Zvornik-Tuzla Vasilije Kacavenda (σκληρός εθνικιστής και μέλος του κόμματος του Ράντοβαν Κάρατζιτς, που ευλογούσε τα όπλα των παραστρατιωτικών και της ΕΕΦ, αλλά και παιδόφιλος που καθαιρέθηκε-παραιτήθηκε το 2012 λόγω διαρροής βιντεοταινιών στις οποίες διακρινόταν καθαρά να κάνει σεξ με ανήλικα αγόρια), πλήθος Επισκόπων και ιερέων, και ολόκληρη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Σέρβων της Βοσνίας. Διακρίνουμε τον επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργό Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic, τον Κάρατζιτς, τον Μλάντιτς και έναν ακόμη παλιό μας γνώριμο, τον Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς, φυσικά, να πίνουν στην υγειά της ‘Μεγάλης Σερβίας’ (‘Velika Srbija’).

 

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ του XYZ Contagion: Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan, που είναι ταυτόχρονα πολλές γιορτές μαζί: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο και άλλα πολλά -οι Σέρβοι όταν γιορτάζουν, του δίνουν και καταλαβαίνει. Παρουσία του Σέρβου Πατριάρχη, της Ιεράς Συνόδου αλλά και του απαραίτητουΜητροπολίτη ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla και αργότερα διωγμένου για παιδεραστία Vasilije Kacavenda, αδελφικού φίλου και συμπατριώτη από την Vlasenica του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλέπουμε να έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι ισχυροί Σέρβοι της Βοσνίας, στο υψηλότατο επίπεδο: Στην συγκεκριμένη σκηνή, ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic και ο πρόεδρος Ράντοβαν Κάρατζιτς πίνουν για τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».

Το βίντεο χρησιμοποιείται από το ΔΠΔΧΓ, όπως μπορούμε να διαβάσουμε λ.χ. εδώ (και για μια στιγμή διακρίνεται ο Μλάντιτς εξαιρετικά χαρούμενος που είδε και θυμήθηκε αυτές τις σκηνές από τότε που μεγαλουργούσε):

«As the cross-examination continued, the prosecution showed a video tape in which Ratko Mladic talks to Karadzic and Koljevic and says that the goal was ‘for all Serbs to be able to live in a single state.’ The recording was admitted into evidence. Kijac never denied that the Serbian top leaders made such statements during the war, but said he could not tell ‘what they really thought’».
– Κατάθεση Dragan Kijac (επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς):
‘Common goal of the leaderships in Serbia, Republika Srpska and the Republic of Serb Krajina: A united Serb state’, SENSE Agency, 19/10/2015
http://www.sense-agency.com/icty/common-goal-united-serb-state.29.html?news_id=16817

[Σ.Σ.: Το κείμενο συνεχίζεται μετά τις εικόνες. Για τις περιγραφές, κλικ σε κάθε εικόνα για μεγέθυνση].

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Περιοχή Sokolac Βοσνίας, 28 Ιουνίου 1995, η μεγάλη εθνική και θρησκευτική γιορτή των Σέρβων Vidovdan, που είναι ταυτόχρονα πολλές γιορτές μαζί: Επέτειος της μάχης του Κοσόβου, ημέρα του προστάτη αγίου του σερβοβοσνιακού στρατού VRS, ημέρα του Πρίγκηπα Αγιου Λάζαρου και των Σέρβων Αγίων Μαρτύρων που έπεσαν στη μάχη του Κοσόβου στις 28 Ιουνίου 1389, επέτειος της αναγνώρισης του σερβικού θρόνου το 1881, επέτειος της εμπρηστικής ομιλίας Μιλόσεβιτς στο Gazimestan του Κοσόβου, όταν ξεκίνησε τον πόλεμο και άλλα πολλά -οι Σέρβοι όταν γιορτάζουν, του δίνουν και καταλαβαίνει. Παρουσία του Σέρβου Πατριάρχη, της Ιεράς Συνόδου αλλά και του απαραίτητου Μητροπολίτη ΕΕΦ και Zvornik και Tuzla και αργότερα διωγμένου για παιδεραστία Vasilije Kacavenda, αδελφικού φίλου και συμπατριώτη από την Vlasenica του Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, βλέπουμε να έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι ισχυροί Σέρβοι της Βοσνίας, στο υψηλότατο επίπεδο: Στην συγκεκριμένη σκηνή, ο Zβόνκο Μπάγιαγκιτς, ο στρατηγός Ράτκο Μλάντιτς, ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Republika Srpska και αργότερα Υπουργός Δημόσιας Τάξης του Κάρατζιτς Dragan Kijac, το μέλος της Προεδρίας της Republika Srpska Nikola Koljevic και ο πρόεδρος Ράντοβαν Κάρατζιτς πίνουν για τη Μεγάλη Σερβία και εύχονται «όλοι οι Σέρβοι να ζήσουν σε ένα και μόνο κράτος».

 

$$$ Οι υποστηρικτές των σφαγέων, στο φως και στο σκοτάδι

Λέγαμε στο υποκεφάλαιο ‘Η Πινακοθήκη των εθελοντών: Οταν έβγαιναν σε τακτική βάση στην τηλεόραση και στις εφημερίδες’, στο B’ Μέρος της έρευνας

«# Τέλος, πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί και το εξής: Τον Ιούνιο του 2005, το παράρτημα Σαράγεβο του ICTY έκανε το λάθος να στείλει στις ελληνικές αρχές ένα έγγραφο με ημερομηνία 12/06/2005 και υπογραφή ‘Ολε Χάικε‘. Το έγγραφο αυτό είχε στηριχτεί σε μια αναφορά εν είδει κατηγορητηρίου με ημερομηνία 16/05/2005 και υπογραφή ‘Κάρλα Ντελ Πόντε‘, και εντός του υπάρχουν επτά απ’ τα γνωστά μας ονόματα με πολλά λάθη, όμως (π.χ. ο Τζανόπουλος αναγράφεται Canapulas), συν τρία άγνωστα ονόματα, τα οποία όμως, μπορεί να είναι και απλά λάθη στη μεταγραφή, τα εξής:

– Stefanos Makrakis
– Dimitrios Sotiris
– S. Kanelopoulos

Απλά το αναφέρουμε. Δεν είναι τα ονόματα αυτό που έχει ενδιαφέρον εδώ. Είναι οι περιγραφές των πράξεων των δέκα αυτών Ελλήνων, και, παν’ απ’ όλα, είναι η τύχη του εγγραφου αυτού».

Γράφει το Vice.gr (‘Οι Έλληνες που Κατηγορήθηκαν από την Ελληνική Δικαιοσύνη για τη Σρεμπρένιτσα’)

‘Υπάρχει κάτι κρίσιμο. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, ICTY), είχε επίσης συντάξει ένα προ-κατηγορητήριο για συμμετοχή Ελλήνων στην ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Το έγγραφο παραθέτει ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Σταύρος Τζίμας, στο βιβλίο του με τίτλο «Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία» (2014, εκδόσεις Επίκεντρο, σελ. 107). Το έγγραφο του ICTY μάλιστα κατονομάζει δέκα Έλληνες, αναφέροντας:

«[…] ελληνικές παραστρατιωτικές ομάδες, μαζί με άλλες μονάδες του σερβοβοσνιακού στρατού και του Υπουργείου Εσωτερικών και μονάδες που αναφέρονται σε αυτό το κατηγορητήριο, συμμετείχαν σε Κοινή Εγκληματική Οργάνωση, κύριος στόχος της οποίας ήταν -μεταξύ άλλων: η δια της βίας μεταφορά γυναικών και παιδιών εκτός του θύλακα της Σρεμπρένιτσα, προς το Κλάντανι, στις 12 και 13 Ιουλίου 1995, η σύλληψη, κράτηση και μαζική εκτέλεση, από εκτελεστικό απόσπασμα, ο ενταφιασμός και ο επανενταφιασμός χιλιάδων μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών, ηλικίας 16 έως 60 ετών, από τον θύλακα της Σρεμπρένιτσα, από τις 12 έως τις 19 Ιουλίου 1995 […]».

Άγνωστο για ποιον λόγο, το ICTY δεν προχώρησε την υπόθεση. Το κρίσιμο είναι ότι το παραπάνω έγγραφο συντάχθηκε τον Μάιο του 2005, δηλαδή πολύ πριν το χρονικό διάστημα της κύριας ανάκρισης από τις ελληνικές αρχές, που θα μπορούσαν επομένως να το αξιοποιήσουν. Ωστόσο, από τη σύγκριση προκύπτει ότι μόνο τρία πρόσωπα στο έγγραφο του ICTY ταυτίζονται με εκείνα που εξέτασε η Ελληνική Δικαιοσύνη και περιλαμβάνονται στο βούλευμα. Να σημειωθεί ότι Έλληνες που φέρονται να πολέμησαν στη Βοσνία εμφανίστηκαν αργότερα ως μέλη της Χρυσής Αυγής και άλλοι εμπλεκόμενοι σε ποινικές υποθέσεις’.

Το Vice.gr έθεσε υπόψη ανώτερων δικαστικών το έγγραφο με το οποίο η εισαγγελέας της πρώτης δικογραφίας του 2005 πρότεινε «να μη γίνει κατηγορία» σε βάρος των επτά ‘πολεμιστών’, τα ονόματα των οποίων είχαν προκύψει από την τότε έρευνα, με δηλωμένες τότε διευθύνσεις κατοικίας σε Γέρακα, Ζωγράφου και Καλλιθέα Αττικής, Γιάννενα, Πάτρα, και δύο στην Ορεστιάδα. Θυμίζουμε ότι η πρόταση της εισαγγελέως υιοθετήθηκε από τους τρεις δικαστές του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, οι οποίοι εξέδωσαν απαλλακτικό βούλευμα. Αυτοί οι ανώτεροι δικαστικοί στους οποίους το VICE έθεσε υπόψη το έγγραφο, δήλωσαν «έκπληξη από τον μικρό αριθμό σελίδων του βουλεύματος», αλλά και το σκεπτικό των δικαστών, που «αφιέρωσαν μόλις δώδεκα γραμμές για μία τόσο σοβαρή υπόθεση».
http://www.vice.com/gr/read/srebrenica-ellhnes-bosnia

ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ: Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, Πρόταση Εισαγγελέα 2233/2011 και Απαλλακτικό Βούλευμα για 7 κατηγορούμενους για ανθρωποκτονία από πρόθεση κατά συρροή στην Σρεμπρένιτσα ως μέλη της ‘ομάδας Μλάντιτς-Ντρίνα’ (τόσο καλά, ούτε το όνομα του στρατού που υποτίθεται ερευνούσαν δεν ήξεραν). Κατόπιν αυτού, συσκέφθησαν κ.λπ. κ.λπ. Σε μόλις επτά σελίδες, και η απόφαση σε μόλις 12 γραμμές. Η όγδοη σελίδα είναι η απάντηση που είχε πάρει σε ερώτηση και αίτηση κατάθεσης εγγράφων από το Υπουργείο Δικαιοσύνης η Μαρία Γιαννακάκη, 15/07/2014, με θέμα ‘Δικαστική διερεύνηση για συμμετοχή Ελλήνων σε μη παραγραφόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Σρεμπρένιτσα’.

Επίσης, ο συντάκτης του Vice.gr απευθύνθηκε μέσω ημέηλ στον δικηγόρο του Κάραζιτς. Οπως διαβάζουμε:

‘Τη δική του εκδοχή, μιλώντας αποκλειστικά στο VICE, δίνει ο δικηγόρος του Κάραζιτς, Πίτερ Ρόμπινσον. Ο Αμερικανός νομικός, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, εξηγεί ότι επικοινώνησε με τον πρώην ηγέτη των Σερβο-βόσνιων, πριν απαντήσει στα ζητήματα που τού τέθηκαν. «Ο πρόεδρος Κάραζιτς είναι πολύ απογοητευμένος από την καταδίκη του και την ποινή και έκπληκτος από το σκεπτικό των δικαστών. Είμαστε σε διαδικασία να προσφύγουμε κατά της απόφασης», δήλωσε αρχικά ο Ρόμπινσον. Στην ερώτηση, αν υπήρχαν ελληνικές δυνάμεις στην περιοχή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, καθώς επίσης ποιος ήταν ο διοικητής και η κωδική τους ονομασία, ο ίδιος απάντησε: «Δεν υπήρχαν στη Σρεμπρένιτσα. Ίσως υπήρχαν μια ντουζίνα Έλληνες στρατιώτες στην περιοχή της Βλασένιτσα. Ο πρόεδρος Κάραζιτς δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο διοικητής τους και η κωδική ονομασία τους». Υπάρχουν έγγραφα του ICTY σχετικά με Έλληνες στη Σρεμπρένιτσα; ρωτήσαμε. «Κανένα» απάντησε μονολεκτικά ο Ρόμπινσον. Επίσης μονολεκτικά απάντησε στην ερώτηση αν υπήρξε οποιαδήποτε σχετική αναφορά κατά τη διάρκεια της δίκης, από τον Κάραζιτς, τους δικαστές ή στρατιωτικούς-μάρτυρες: «Ποτέ», είπε’.

Αλλά δεν είναι ακριβές αυτό το ‘ποτέ’ του Ρόμπινσον. Και έγγραφο του ICTY υπήρξε (βλ. λ.χ. Σταύρος Τζίμας, ‘Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας και οι ελληνικές φαντασιώσεις. Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία’, εκδόσεις Επίκεντρο, 2014, σελ. 107), και αναφορές υπήρξαν στις δίκες, και μάλιστα πάνω από δύο φορές. Μία στην κατάθεση Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ Κάρατζιτς, και μία στην κατάθεση Vujadin Popovic, -δείτε αναλυτικά :

– Ντοκουμέντο #03: Το βίντεο από την κατάθεση του Σερβοβόσνιου διοικητή της ΕΕΦ Zβόνκο Μπάγιαγκιτς υπέρ του Ράντοβαν Κάρατζιτς στη Χάγη και η πιεστική ανάκριση από τον κατήγορο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/03/srebrenica-more-evid-03/

– Ντοκουμέντο #04: Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba (Από τη σειρά ‘Νέα αποκλειστικά στοιχεία: Τι άλλο έκαναν οι Ελληνες εθελοντές στη Βοσνία’)
https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/07/04/srebrenica-more-evid-04/

Αλλά και άλλες πολλές αναφορές υπήρξαν στον πρώτο τόμο από την απόφαση για τον Κάρατζιτς, -αυτός εκδόθηκε μέχρι στιγμής-, με ημερομηνία 24/03/2016. Με λίγα λόγια, το περιστατικό με την ΕΕΦ, την κάμερα, τον Μπάγιαγκιτς και τον Popovic έχει κυρωθεί και επίσημα, αφού αναφέρεται παραπάνω από μία φορές στην ετυμηγορία για Κάρατζιτς:

«[Σε τρία αποσπάσματα, όπως είχαμε δείξει και εδώ, ‘Ο Α2 αξιωματικός του VRS Vujadin Popovic επιβεβαιώνει το περιστατικό με τους Ελληνες εθελοντές και την κάμερα και την διαταγή να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι και οι άμαχοι που φωτογραφίζονταν από την ΕΕΦ στο γήπεδο της Nova Kasaba‘]: Στο πρώτο, σελίδα 2144 βλέπουμε την περιγραφή του γεγονότος. Στο δεύτερο, το οποίο ασχολείται με το ταξίδι του Μπάγιαγκιτς στο Πάλε τη νύχτα 14 προς 15 Ιουλίου, για να συναντήσει τον Κάρατζιτς και να τον ενημερώσει για την πρόοδο των εκτελέσεων, το δικαστήριο είναι απολύτως βέβαιο πως, άσχετα με το τι κατέθεσαν, η συνάντησή τους είχε αυτό ακριβώς το αντικείμενο και πως γνώριζαν και οι δύο, αλλά προσπαθούν να εξαπατήσουν τους δικαστές. Και στο τρίτο, σελίδα 491, ο Ζβόνκο, από την πρώτη φορά που αναφέρεται, ανακηρύσσεται πανηγυρικά ο πλέον αναξιόπιστος, ανειλικρινής και ψεύτης από τους μάρτυρες. Μεγάλη τιμή για έναν άνθρωπο που υποχρέωνε ολόκληρο το δικαστήριο να ακούσει πριν κάθε του κατάθεση προσευχές και ευχές και άλλα παρόμοια παραπλανητικά θρησκευτικά, αν θυμάστε από τη βασική μας παρουσίαση του Ζβόνκο».

Για επίλογο, και προτού περάσουμε στις πολιτικές πτυχές του ζητήματος για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται (βλ. τη μεγάλη έρευνα με τίτλο ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ: Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα’), αφήσαμε μια πολύ ωραία ιστορία.

Οπως γνωρίζουμε, λίγες μέρες μετά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, στις 24 Ιουλίου 1995, το ΔΠΔΧΓ εξέδωσε κατηγορητήριο για τους Κάρατζιτς και Μλάντιτς με 16 κατηγορίες (αργότερα συγχωνεύθηκαν σε 11, ώστε να μην διαρκέσει η δίκη 12 ή 15 χρόνια), μεταξύ των οποίων ‘γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα εναντίον αμάχων και μνημείων θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, για την πολιορκία του Σαράγεβο και για την ομηρία σαν ανθρώπινες ασπίδες των Κυανόκρανων του ΟΗΕ’. Για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το μέγεθος και την ένταση της τραγωδίας που προκάλεσαν οι επεκτατιστές φασίστες, δείτε πρώτα ένα μόνο δείγμα από το απάνθρωπο ‘έργο’ τους εδώ, -προειδοποιύμε είναι πολύ σκληρές εικόνες, ειδικά εκείνες με παιδιά- και αναλογιστείτε τι είδους τιμωρία θα περιμένατε εσείς αν τυχόν τα θύματα στις φωτογραφίες αυτές δεν ήταν κάποιοι ξένοι χιλιόμετρα μακριά αλλά μέλη της οικογένειάς σας ή φίλοι και συντοπίτες:
http://bosnian-genocide-1992-1995.blogspot.gr/2011/07/sarajevo-massacres-during-bosnian.html

Στο κατηγορητήριο υπήρχαν συντριπτικά στοιχεία για την ποινική τους ευθύνη σε πράξεις όπως δολοφονίες, βιασμοί, σεξουαλική κακοποίηση, βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί, ληστείες, απάνθρωπη μεταχείριση των αμάχων και παράνομη φυλάκιση και περιορισμό. Στις 16 Νοεμβρίου 1995 κατηγορήθηκαν επίσημα και για την γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, όπως και για την εθνοκάθαρση δεκάδων χιλιάδων Βόσνιων από τις σερβοκρατούμενες περιοχές της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Τις ίδιες μέρες, και αφού επισημοποιήθηκαν οι συμφωνίες του Dayton, και οι δύο έπρεπε να φύγουν από όσα αξιώματα κατείχαν: Ο Κάρατζιτς έπρεπε να παραδώσει την εξουσία και όλα τα αξιώματα και να παραιτηθεί από βουλευτής και από πρόεδρος του κόμματός του, και ο Μλάντιτς να καθαιρεθεί από την ηγεσία του στρατεύματος.
Στις 11 Ιουλίου του 1996, ακριβώς στην πρώτη επέτειο της σφαγής, εκδόθηκαν και τα εντάλματα σύλληψης για τους δύο σφαγείς. Αμέσως μετά, και οι δύο βγήκαν στην παρανομία και άρχισαν -θεωρητικά- να κρύβονταν για να μην συλληφθούν, και αυτό κράτησε αρκετά χρόνια μέχρι την 21η Ιουλίου 2008 για τον Κάρατζιτς και την 26η Μαΐου 2011 για τον Μλάντιτς, οπότε και συνελήφθησαν.

Αυτά όλα είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό, όμως, είναι το γεγονός πως και οι δύο είχαν προσπαθήσει να έλθουν σε διαπραγματεύσεις με όλους: Με τον Μιλόσεβιτς και το κράτος της Σερβίας, με το δικό τους κράτος, την Republika Srpska και τις αρχές της, με την διεθνή κοινότητα και τον Richard Holbrooke που ξαναπήγε στο Βελιγράδι και στο Πάλε τον Ιούλιο του 1996, και, φυσικά, και με το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Να σημειωθεί ότι και οι δύο εξαρχής δήλωσαν ότι «δεν αναγνωρίζουν το ΔΠΔΧΓ», ωστόσο άρχισαν αμέσως τις διαπραγματεύσεις μαζί του μέσω τρίτων, ενώ ο Κάρατζιτς έστειλε μάλιστα επίσημα τρεις δικηγόρους, έναν Σέρβο και δύο Αμερικανούς (Igor Pantelic, Edward Medven και Thomas Henley III), για να τον εκπροσωπήσουν, προσκομίζοντας μαζί τους πληρεξούσια και έγγραφα επίσημα και σφραγισμένα με το επιστολόχαρτο και με την προεδρική σφραγίδα της Republika Srpska. Ο Κάρατζιτς το συζητούσε: Αν ήταν να δικαστεί στο έδαφος της Republika Srpska, και αν ήταν να εκτίσει την ποινή του σε ορθόδοξη χώρα, Ρωσία ή Ελλάδα προφανώς, τότε θα μπορούσε να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση. Η σύζυγός του Ljiljana, όμως, βγήκε δημόσια και του το ξέκοψε. Ο Μλάντιτς, πάλι, προσπάθησε για μια συμφωνία δίνοντας για αντάλλαγμα την απελευθέρωση των δύο Γάλλων πιλότων που κρατούσε όμηρους από τον Αύγουστο του 1995.
Σε εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή, όπως θα μαθευτεί πολύ αργότερα από ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της σειράς ντοκιμαντέρ του πρακτορείου ειδήσεων ‘Tribunal SENSE News Agency’, προσπάθησαν να μπουν στις διαπραγματεύσεις κάποιοι δικηγόροι, Σέρβοι, Αμερικανοί και Ελληνες, οι οποίοι προσέφεραν έγγραφα και αποδείξεις με αντάλλαγμα την ευνοϊκότερη μεταχείριση των πελατών τους, διερευνώντας ταυτόχρονα τα πιθανά ευεργετήματα από μια ενδεχόμενη εθελοντική παράδοση στο Δικαστήριο της Χάγης:

«At the same time, some Serbian, American and Greek lawyers tried to enter into negotiations with the prosecution, offering documents which according to them proved Karadzic or Mladic innocent, and enquiring about any advantages the accused might receive if they surrendered»
http://www.sense-agency.com/documentaries.41.html

Οχι, δεν πρόκειται να το βάλουμε σαν κουίζ, ‘ποιος ήταν ο Ελληνας δικηγόρος’. Ολοι ξέρουν.

«I am a Greek, and if you feel like a Greek, if you think like a Greek and if you believe like a Christian Greek Orthodox, then you automatically identify yourself with the Serbian cause and their struggle. So I’ve felt a great affinity for those people.

I’m trying and I’m trying my best to help in improving his image. In that respect I have organised and coordinated today an interview with CNN, an interview with Time magazine, an interview with the Gamma press agency and Figaro, which will be published next week, and I’m convinced that through those interviews a more accurate image of Mladic will be disclosed.

What I would like to say at this point is that I believe that General Mladic will be very instrumental in establishing peace in the area».

Εγκυκλοπαιδική η ερώτηση: Μήπως γνωρίζει κανείς τι ακριβώς απέγινε εκείνο το μάλλον όχι ευκαταφρόνητο ποσό των 400.000 δολαρίων τα οποία, σύμφωνα με τους New York Times, 04/08/1996, συγκεντρώθηκαν μέσω τηλεοπτικών εκκλήσεων για την οικονομική ενίσχυση των καταζητούμενων από το ICTY;;

«A couple of months after the fall of Srebrenica, Lykourezos went on television to raise money for Serbian refugees. More than $400,000 poured in, he said.»
– Πηγή: Raymond Bonner, Greek Lawyer Pleased to Defend Bosnian Serb, New York Times, 04/08/1996
http://www.nytimes.com/specials/bosnia/context/0804yugo-greece.html

Στο σημείο αυτό, και φτάνοντας σε εκείνη την περιοχή στην οποία ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε να πατήσουμε, ας θυμηθούμε μια μικρή λεπτομέρεια για ένα γεγονός που προκύπτει όχι μόνο από τη δουλειά σοβαρών ερευνητών, όπως λ.χ. ο Τάκης Μίχας και ο Hikmet Karcic, αλλά σχεδόν και από κάθε πτυχή την οποία εξετάσαμε όταν πήραμε την απόφαση να καταδυθούμε σε αυτήν την άσχημη ιστορία της ελληνοσερβικής συνεργασίας για τις εθνοκαθάρσεις που θα έφερναν τη ‘Μεγάλη Σερβία’.

Εκείνος ο ανόητος ο Μουρατίδης, όταν παρουσιαζόταν σαν ‘εκπρόσωπος της ΕΕΦ στην Αθήνα’, ακριβώς μετά τα υμνητικά δημοσιεύματα της εφημερίδας ‘Εθνος’ για την πτώση της Σρεμπρένιτσα και την ύψωση των ‘τεσσάρων σημαιών’ στα ερείπιά της, ανάμεσα στις προσκλήσεις του για στρατολόγηση νέων εθελοντών στην ΕΕΦ -έδινε και τηλεφωνικούς αριθμούς, όπως είχαμε δει- και τις απειλές για μηνύσεις προς τον Νικόλα Βουλέλη για τα άρθρα του περί «ντροπιαστικής έπαρσης της ελληνικής σημαίας» στην κατακτημένη πόλη, είχε κάνει μια αποκάλυψη:

Σύμφωνα με ανταπόκριση του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων στις 13-14 Ιουλίου 1995, ο Γάλλος δημοσιογράφος που μίλησε με τον «εκπρόσωπο της ΕΕΦ στην Αθήνα Γιώργο Μουρατίδη», έμαθε απ’ αυτόν ότι με την ΕΕΦ βρίσκονταν «διακριτικά» σε επαφή οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες.
Πηγές:
– Κροατικό Πρακτορείο Ειδήσεων, Croatian Informative News Agency HINA, ‘Grcki dobrovoljci borili su se uz Srbe u Srebrenici’, 13-14 /07/1995
https://archive.is/Gd25v#selection-1079.1215-1079.1369
– Open Media Research Institute, ‘Greek volunteers fought along Bosnian Serbs who captured Srebrenica [while] the Greek intelligence service was in touch with the volunteers’, 14/07/1995
https://archive.is/Fdbns

Από το σημείο αυτό και μετά, αρνούμαστε να προχωρήσουμε. Είναι δουλειά άλλων, θεωρούμε.

# Εδώ, και με μια μάλλον θετική είδηση κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής (Δεκέμβριος 2015), πως οι μισθοφόροι είναι πλέον παράνομοι και διώκονται από το νόμο στη Σερβία, αφού η χώρα υπόγραψε τη σχετική διεθνή συνθήκη στις 04/12/2015 (Πρακτορείο Tanjug, ‘Serbian parliament ratifies convention on mercenaries‘), τελειώνει η συμπληρωματική καταγραφή νέων στοιχείων στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα. Ό,τι ακολουθεί εστιάζει περισσότερο στις πολιτικές πτυχές της ιστορίας, μαζί με τα απαραίτητα ιστορικά στοιχεία, αφού, όπως συνηθίζουμε, πάντοτε συνοδεύουμε κάθε πολιτικοϊστορική αποτίμηση με την παράθεση αδιαμφισβήτων γεγονότων και αξιόπιστων πηγών.
Οποιος θελήσει να συνεχίσει την ανάγνωση, μάλλον θα αποζημιωθεί -υποπτευόμαστε-, αφού, μεταξύ πολλών άλλων, παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τις άγνωστες ‘οκτώ συν μία απoδείξεις’, σύμφωνα με τις οποίες, όχι μόνο το έγκλημα της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα, αλλά και ολόκληρος ο πόλεμος σε τέσσερις φάσεις (κατά της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και του Κοσόβου) που οργάνωσε η σερβική εθνικιστική κλίκα του φασιστικού καθεστώτος Μιλόσεβιτς-Κάρατζιτς-Μλάντιτς-Σέσελι-συζύγου Μιλόσεβιτς, ήταν ένα προσχεδιασμένο και συστηματικά οργανωμένο έγκλημα πολέμου και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Διαβάστε τη μεγάλη έρευνα του XYZ Contagion με θέμα ‘Οταν ο θύτης παριστάνει το θύμα’:

– ‘Οι ελληνικοί μύθοι για την γιουγκοσλαβική τραγωδία 1991-1995 και οι αλήθειες που δεν ακούστηκαν ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ’.
https://xyzcontagion.wordpress.com/yugoslavia-the-whole-truth/

$$$ Προτεινόμενα αναγνώσματα με ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον:

«Ask somebody in the region how many victims there were in WWII, or following the capture of Srebrenica, or of forced displacement from Croatia or Kosovo, and the high or low number you get as a reply will tell you everything you need to know about their politics».
http://balkanist.net/the-opposite-of-memory-is-not-forgetting

# Andras Riedlmayer, Destruction of Cultural Heritage in BiH, A post-war survey of destruction of non-Serb cultural heritage during the 1992-1995 war, Expert testimony in Mladic trial, Απρίλιος 2013.
Η πρόσφατη έκδοση της έκθεσης του Andras Riedlmayer για το ICTY με τίτλο ‘Destruction of Cultural Heritage in BiH, A post-war survey of destruction of non-Serb cultural heritage during the 1992-1995 war, Expert testimony in Mladic trial’, Απρίλιος 2013.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9419

# Human Rights Watch & Jennifer Trahan, Genocide, war crimes and crimes against humanity, A topical digest of the Case Law of the International Criminal Tribunal for the Former Yugoslavia, έκδοση Human Rights Watch, Νέα Υόρκη, 2006
Εγχειρίδιο-σύνοψη εννοιών σχετικών με τα εγκλήματα πολέμου, οργανωμένο ανά θέμα και ανά δικογραφία, με παραδείγματα από όλες τις δίκες μέχρι το 2006. Ιδιαίτερο χρήσιμο σε λειτουργούς του Νόμου και σε ερευνητές που ενδιαφέρονται να κατανοήσουν σε βάθος τις έννοιες τόσο της ατομικής ευθύνης σε υποθέσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όσο και σε θέματα ευθύνης αξιωματούχων σε δημόσιες θέσεις, αξιωματικών του στρατού κ.λπ.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9420

# Balkans Investigative Reporting Network BIRN BiH & ICTY, Crime and Punishment Trials Conducted Before the ICTY for War Crimes in BiH, έκδοση BIRN BiH + Open Society Fund, 2006.
Ολες οι σημαντικές υποθέσεις στο ΔΠΔΧΓ με κατηγορούμενους από όλες τις εθνικότητες, μέχρι το 2006. Σύντομα βιογραφικά των κατηγορουμένων, περιγραφή των κατηγοριών και των ετυμηγοριών.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9421

# Balkans Investigative Reporting Network BIRN BiH, Time for Truth, Review of the Work of the War Crimes Chamber of the Court of BiH 2005-2010, έκδοση BIRN BiH + Konrad Adenauer Foundation, 2010.
Ολες οι σημαντικές υποθέσεις στο αντίστοιχο δικαστήριο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με κατηγορούμενους από όλες τις εθνικότητες, μέχρι το 2010. Σύντομα βιογραφικά των κατηγορουμένων, περιγραφή των κατηγοριών και των ετυμηγοριών.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9422

# International Crisis Group, War Criminals in Bosnia’s Republika Srpska, Who are the People in Your Neighbourhood, Europe Balkans Report No#103, Νοέμβριος 2000
Μια εκτεταμένη μελέτη για όλα τα πρόσωπα-κλειδιά στις εθνικές εκκαθαρίσεις ανά περιοχή, τότε και τώρα. Αποκαλυπτικά στοιχεία για τον καθένα απ’ αυτούς και η εξήγηση ανά περίπτωση για ποιο λόγο δεν έχουν ακόμα προσαχθεί. Ειδικό κεφάλαιο για τους συνεργάτες του Ζβόνκο Μπάγιαγκιτς στην Βλασένιτσα και στο Ζβόρνικ. Επίσης, αναλυτική εις βάθος περιγραφή των πράξεων που ενδέχεται να χαρακτηριστούν ‘εγκλήματα πολέμου’ σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους και συμβάσεις.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9423

# Humanitarian Law Center, Ten years of war crimes prosecutions in Serbia, Contours of justice, Analysis of the prosecution of war crimes in Serbia 2004-2013, έκδοση Humanitarian Law Center, 2014
Το Humanitarian Law Center περιγράφει το αντίστοιχο δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στην Σερβία. Οι διαφορές του με τα άλλα παρόμοια δικαστήρια και η εξήγηση για ποιους λόγους δεν έχει κατηγορηθεί ακόμα (μέχρι το 2014 που εκδόθηκε) ούτε ένας υψηλόβαθμος Σερβοβόσνιος ή Σέρβος αξιωματούχος από το συγκεκριμένο δικαστήριο.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9424

# Οκτώ Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Declaration to National Assembly of the Republic of Serbia for the rights of War Crimes and Srebrenica Victims, 2005
Η έκκληση-διακήρυξη οκτώ ΜΚΟ (Lawyers’ Committee for Human Rights, Center for Cultural Decontamination, Civic Initiatives, Helsinki Committee for Human Rights in Serbia, Women in Black, Belgrade Circle, Humanitarian Law Center και Youth Initiative for Human Rights) προς την Κυβέρνηση της Σερβίας και το σερβικό Κοινοβούλιο σχετικά με τα μέτρα που πρέπει να πάρουν για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των θυμάτων των εγκλημάτων πολέμου και ειδικότερα και των θυμάτων στην Σρεμπρένιτσα, σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους και συμβάσεις και με την νομολογία της Σερβίας.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=9425

# XYZ Contagion, Η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή με τίτλο ‘Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα’ συν το κείμενο ‘Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα’ σε ένα αρχείο pdf. Περιέχονται οι εξής 4 σελίδες (pages, όχι posts) από το ιστολόγιο σε έντυπη μορφή, με τις εικόνες, με τα URL των βίντεο και με όλα τα λινκ στο τέλος κάθε κεφαλαίου, υπό μορφή παραπομπών.
https://xyzcontagion.wordpress.com/?attachment_id=6384

– Εισαγωγή: Srebrenica – Η 5η μεγάλη έρευνα για τη Σρεμπρένιτσα και την ελληνική εμπλοκή
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica/

– Η ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα, η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής – Νέα στοιχεία και αποκαλύψεις, για πρώτη φορά στην Ελλάδα – Το πλήρες κείμενο – Μέρος Α’
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-1/

– Μέρος Β’
https://xyzcontagion.wordpress.com/srebrenica-2/

– Δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση της συμμετοχής Ελλήνων υπηκόων στη Σρεμπρένιτσα
https://xyzcontagion.wordpress.com/justice-for-srebrenica/

# International Congress for the Documentation of Genocide in Bosnia, The Bonn Declaration, 04/09/1995
http://www.hri.org/news/balkans/bosnet/1995/95-09-08.bos.html

These acts of genocide include but are not limited to:

Mass summary execution of Bosnian citizens

The mass and systematic rape of Bosnian women

Mass expulsions and deportations of civilians from their homes

The establishment and management of concentration camps

The ongoing bombardment of Bosnian towns and cities

The deliberate intreference with international relief supplies

Destruction of the cultural and religious heritage in the Republic of Bosnia-Herzegovina

The imposition of inhumane and life-threatening conditions on the Bosnian people

The Congress concludes that the above acts of genocide and other gross violations of international humanitarian law perpetrated by Serb aggressor forces constitute a systematic, pre-planned and politically led campaign aimed at an eradication and expulsion of the Bosniaks.