Των Νίκου Χρυσόγελου κι Όλγας Θεοδωρικάκου,
Συμπροέδρων των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αλέξανδρου Καταγή, Αλέξανδρου Λασκαράτου, Ελεάνας Ζιάκου,
μελών του προεδρείου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
(το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Ηπειρωτικός Αγώνας” στις 24/4/2018)
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είμαστε σαφώς αντίθετοι με την προωθούμενη εξόρυξη πετρελαίου στην Ήπειρο, για 3 λόγους που έχουν να κάνουν με:
– με τους τεράστιους κινδύνους για την περιοχή, περιβαλλοντικούς (ρύπανση του εδάφους, των υπόγειων κι επιφανειακών νερών και της ατμόσφαιρας) και οικονομικούς (ανατροπή των ευκαιριών για καινοτόμες πράσινες οικονομικές δραστηριότητες, ανταγωνισμός και εξαφάνιση υπαρκτών θέσεων εργασίας), που επιφυλάσσει μια τέτοια επιλογή, μετατρέποντας την Ήπειρο σε μια νέα «Ελευσίνα» όπως αυτή υποβαθμίστηκε στα χρόνια 1970-2000. Αν και κάποιοι ονειρεύονται ότι η περιοχή θα μετατραπεί σε «Σαουδική Αραβία», το πιο πιθανόν είναι να της απομείνουν μείνουν μόνο το ερείπια του «τέλους της εποχής του πετρελαίου»,
– την αλλαγή ακόμα και στο τοπίο και στο χώρο (εξέδρες εξόρυξης, δεξαμενές αποθήκευσης, δρόμοι, αγωγοί εκατοντάδων χιλιομέτρων) που θα προκαλέσει η σύνδεση της Ηπείρου με το πετρέλαιο, υποβαθμίζοντας τον φυσικό και πολιτισμικό πλούτο της. Είναι χαρακτηριστικό ότι η άδεια ερευνών αφορά σχεδόν τη μισή Ήπειρο (από συνολική έκταση 9203 km2),
– την ευκολία με την οποία η ελληνική κυβέρνηση ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για να μπούμε ως χώρα πιο βαθιά στην βρώμικη ενέργεια (ακόμα και αν λέγεται «μαύρος χρυσός»), σε μια εποχή που θα έπρεπε να στρέψουμε όλες τις προσπάθειες και τις δυνάμεις μας στην πράσινη ενέργεια, την εξοικονόμηση ενέργειας, την οικονομία μετά το πετρέλαιο και το κάρβουνο, την προστασία του κλίματος και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θέλουμε ένα πιο βιώσιμο μέλλον για την Ήπειρο, και για αυτόν ακριβώς το λόγο είμαστε απολύτως ενάντιοι στην εξόρυξη πετρελαίου στην όμορφη αυτή περιοχή. Η Ήπειρος έχει ένα από τα πιο ωραία φυσικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα. Αν η κεντρική, η περιφερειακή και οι τοπικές εξουσίες αντιλαμβάνονταν ότι σήμερα οι περιοχές που διατηρούν τον φυσικό και πολιτισμικό τους πλούτο έχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, θα είχαν προωθήσει μέσα από διάλογο ένα καινοτόμο σχέδιο οικολογικής και κοινωνικής ανάπτυξης για την περιοχή, που θα βασίζονταν στην διαχείριση και προστασία του πραγματικού πλούτου της περιοχής. Παραδείγματα, εξάλλου, έχουμε πολλά, από παρόμοιες περιοχές στην Ευρώπη κι όχι μόνο, που συνδυάζουν προστασία του περιβάλλοντος και βιώσιμες μορφές οικονομίας συμβατές με το ιδιαίτερο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον.
Αντί για τον “Πράσινο θησαυρό”, δηλαδή την διατήρηση και διαχείριση του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου της Ηπείρου (με τις 27 περιοχές Natura 2000 αλλά και τις πολύ περισσότερες αξιοθαύμαστες περιοχές και «μνημεία» πολιτισμού ή περιβάλλοντος), επιβάλλεται με το προωθούμενο σχέδιο εξορύξεων ένα μοντέλο που μπορεί να μετατρέψει την περιοχή σε έρημο. Αντί για το δρόμο της οικολογικής και κοινωνικής βιωσιμότητας, οι πονηροί πολιτικάντηδες ανοίγουν στα κρυφά και με παραπλανητικό τρόπο τον δρόμο για εξορύξεις πετρελαίου, χωρίς να ενημερώνουν σοβαρά τις τοπικές κοινωνίες, με λήψη αποφάσεων από δημοτικά συμβούλια στα μουλωχτά, ενώ ψηφίζουν παραχωρήσεις που θα δεσμεύσουν περιοχές για πολλές δεκαετίες.
Για να βγούμε από την κρίση σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο πρέπει να στραφούμε προς τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας που είναι η διαχείριση και προστασία του φυσικού και πολιτισμικού πλούτους μας, η κοινωνική και πράσινη καινοτομία, ο συνδυασμός της σοφίας του παρελθόντος με την επιστημονική γνώση του σήμερα. Δεν είναι σοφό να επιστρέψουμε σε ένα παρελθόν που κατέστρεψε περιοχές (Ελευσίνα, Ασπρόπυργος, Αλιβέρι κα), που για να αποκατασταθούν σήμερα απαιτούνται μεγάλη προσπάθεια που δεν καταβάλλεται και οικονομικοί πόροι που δεν είναι διαθέσιμοι έτσι κι αλλιώς.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είμαστε πολιτική δύναμη που έχει ξεκάθαρες και συνεκτικές θέσεις για την ενέργεια, την κοινωνική συνοχή, την οικονομία και το περιβάλλον. Δεν λέμε άλλα εδώ κι άλλα εκεί, δεν λέμε άλλα τώρα και άλλα αύριο. Και κυρίως δεν είμαστε Μαυρογιαλούρηδες, να πηγαίνουμε στο Παρίσι και να μιλάμε για την προστασία του κλίματος, να πηγαίνουμε σε συνόδους των πετρελαϊκών επιχειρήσεων και να τις προσκαλούμε για επικερδείς επενδύσεις και μετά να στέλνουμε “μηνύματα” στους Ηπειρώτες ότι θα πλουτίσουν από το πετρέλαιο!!! H φαντασίωση στην εξουσία ή πώς μια καταστροφική για την Ήπειρο πολιτική δεν έχει καν συνειδητοποιηθεί, ενώ τα σχέδια προχωράνε με γρήγορους ρυθμούς.
Δεν περιμένουμε από ένα αποτυχημένο πολιτικό σύστημα να κατανοεί σύνθετες πράσινες πολιτικές, που σε άλλες χώρες είναι πλέον mainstreaming. Όμως, αυτό που δεν ανεχόμαστε είναι όλες αυτές οι άστοχες πολιτικές να έχουν και την «βούλα» της συμμετοχής ενός υποτιθέμενου «οικολογικού» κόμματος στην κυβέρνηση. Δεν έχει λογική να συμμετέχει, υποτίθεται, “οικολογικό κόμμα” (Οικολόγοι Πράσινοι) στην κυβέρνηση και αυτή να έχει το χειρότερο σχέδιο για το ενεργειακό μέλλον της χώρας που δεσμεύει για δεκαετίας με τον λιγνίτη, τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, την διατήρηση απαρχαιωμένων υποδομών και δικτύων για πολύ μετά το 2050. Βέβαια, αυτό γίνεται κατανοητό από το γεγονός, όπως έχουν εξηγήσει τα πάνω από 300 μέλη που έχουν αποχωρήσει (μεταξύ άλλων και ο Νίκος Χρυσόγελος) από το 2014 μέχρι σήμερα: στην πραγματικότητα έχει μετατραπεί σε ένα μηχανισμό «τακτοποίησης» μελών σε δημόσιες θέσεις, ΔΣ και κρατικές δομές, δεν είναι ένα πράσινο κόμμα που παράγει πολιτική κι επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις, επιλέγοντας να συμμετέχει και στην κυβέρνηση.
Ακόμα και όταν οι ΟΠ εκφράζουν με ένα δελτίο τύπου την “άποψη” τους ότι είναι εναντίον των εξορύξεων, υποτιμούν την νοημοσύνη μας. ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και είναι συνυπεύθυνοι για τις αποφάσεις που λαμβάνονται – όχι μόνο από την Βουλή αλλά και από το ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Αν διαφωνούν πραγματικά με μια τέτοια καθοριστική στρατηγική θέτουν ξεκάθαρα ότι αποτελεί “κόκκινη γραμμή” για την συμμετοχή τους στην κυβέρνηση ή παραιτούνται. Αυτή η κοροϊδία δεν μπορεί να συνεχίζεται. Και οι Ευρωπαίοι Πράσινοι δεν μπορούν να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις, όπως αυτή που κάνουν οι ΟΠ στην Ήπειρο, μόνο και μόνο για να δείξουν προς την κοινωνία ότι έχουν ακόμα την σφραγίδα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Οι ΟΠ «παίζουν» με την καινοφανή θέση ότι “εντάξει, μπορεί να έχουμε ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους αλλά θα βρεθούμε ξαφνικά όλοι μαζί στις ευρωεκλογές υπό την σκέπη των Οικολόγων Πράσινων”, αν και μέχρι τότε αλλά και στις εθνικές εκλογές οι ΟΠ θα είναι ένα από τα αποκούμπια μιας αντίθετης προς τις πράσινες πολιτικές κυβέρνησης!
Αν ήταν έτσι θα ήμασταν ήδη σε κυβερνητικές και κρατικές θέσεις, δεν χρειάζεται να πάμε πλαγίως, μέσω σφραγίδων. Αν έχει μια σημασία σήμερα η πράσινη πολιτική, είναι να μπορεί να αυτό-προσδιορίζεται και να προωθεί, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, πράσινες μεταρρυθμίσεις και ανατροπές, ώστε να βλέπουν οι πολίτες ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι υπάρχει πράσινη λύση για να βγούμε πραγματικά από την βαθιά πολιτική, κοινωνική-αξιακή, κλιματική, παραγωγική και ενεργειακή κρίση. Γι’ αυτό οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ (www.prasinoi.gr) είμαστε ανοικτοί και συμμετέχουμε στην υπό εξέλιξη πρωτοβουλία για ανασυγκρότηση ενός αυτόνομου κι αυτό-προσδιοριζόμενου πράσινου πολιτικού και κινηματικού χώρου, που θα συμμετάσχει αυτόνομα και στις εθνικές και στις ευρωπαϊκές εκλογές, αλλά που κυρίως θέτει σε προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον και την οικολογική-κοινωνική βιωσιμότητα, όχι το προσωπικό βόλεμα.
Χρειάζεται μια αυτόνομη, ισχυρή παρουσία του πράσινου χώρου στην πολιτική; Κάποιοι θα πουν δεν χρειάζεται, άλλα κόμματα μπορούν να καλύψουν τα θέματα περιβάλλοντος. Όμως, δεν πρόκειται μόνο για τα περιβαλλοντικά θέματα, αφού ένα πράσινο κόμμα δεν είναι μια περιβαλλοντική οργάνωση, ενώ και οι σημαντικές περιβαλλοντικές οργανώσεις εκφράζουν, πλέον, πιο ολοκληρωμένες και πιο πολιτικές (επί της ουσίας) απόψεις που συνδυάζουν τα θέματα προστασίας περιβάλλοντος με το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, την οικονομία και την απασχόληση.
Όμως, η απουσία ενός αυτόνομου και ισχυρού στη κοινωνία και στο κοινοβούλιο πράσινου κόμματος έχει συνέπειες στις πολιτικές επιλογές που γίνονται στην οικονομία, στο παραγωγικό κι ενεργειακό μοντέλο, στο κοινωνικό μοντέλο, στην απασχόληση, στην δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας, στις αξίες της, στην καθημερινή ζωή. ΟΧΙ ΜΟΝΟ στις επιλογές για το περιβάλλον. Από το 2008 λέγαμε “ΠΡΑΣΙΝΗ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ. Παραμένει επίκαιρο, κι αποδεικνύεται πόσο σωστό ήταν, αν και δεν μπορέσαμε να πείσουμε την κοινωνία ότι αυτή ήταν η λύση απέναντι όχι μόνο στην κρίση αλλά και απέναντι στην ισοπεδωτική λιτότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων και στο μείγμα πολιτικής (λιτότητα + εξοντωτική φορολογία) που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι τυχαίο που ως κοινωνία έχουμε μείνει πίσω ακόμα και σε έναν απλό εξορθολογισμό. Και οι πολιτικοί – ως ειδική κάστα συμφερόντων, όχι ως η φωνή των πολιτών και εκπρόσωποι των συμφερόντων όλων των γενεών – αδυνατούν να επεξεργαστούν και να εκπροσωπήσουν σχέδια οικολογικής και κοινωνικής βιωσιμότητας για τη χώρα.
Όμως οι «άλλοι», είμαστε πολλοί και πολλές, ενεργοί/ες μέσα στην κοινωνία, όχι κατ΄ ανάγκη στα τηλεοπτικά παράθυρα.