Στις 20 Οκτωβρίου οι Ελβετοί ψήφισαν για τους 200 βουλευτές στην Κάτω Βουλή και τους 46 γερουσιαστές, που θα είναι οι νομοθέτες την επόμενη τετραετία.
Οι Ελβετοί πράσινοι πέτυχαν το καλύτερο τους αποτέλεσμα, 13,2% σε σχέση με το 7,1% που είχαν πετύχει το 2015. Αυτό είναι ένα ιστορικό αποτέλεσμα και επιβεβαιώνει ότι το πράσινο κύμα απλώνεται σιγά-σιγά σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η διαπιστωμένη πλέον εξαφάνιση του παγετώνα Pizol στις Ελβετικές Άλπεις έφερε την αλλαγή του κλίματος πιο κοντά στα σπίτια των Ελβετών και τόνισε το επείγον της δράσης για το κλίμα που απλώς δεν μπορεί να περιμένει πλέον.
Η Regula Rytz επικεφαλής των Ελβετών Πράσινων δήλωσε: “Έχουμε αποδείξει ότι είμαστε η πιο αξιόπιστη δύναμη στην αντιμετώπιση της καταστροφής του κλίματος και της απώλειας της βιοποικιλότητας και θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιτύχουμε την εμπιστοσύνη που μας έδωσαν οι άνθρωποι και να κάνουμε πράξη το σύνθημά μας «ενέργειες και όχι λόγια».
«Εμείς οι Πράσινοι είμαστε το μόνο κόμμα που συνδυάζει με συνέπεια τα περιβαλλοντικά ζητήματα με τα κοινωνικά ζητήματα και τα φιλελεύθερα θεμελιώδη δικαιώματα. Δεν μπορούμε να δεχτούμε μια Ελβετία κοινωνικά διχασμένη. Απαιτούμε δίκαιους φόρους, δίκαιους μισθούς και βιώσιμα δίχτυα κοινωνικής ασφαλείας, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Μαζί, θα εργαστούμε για αγορές χρηματοπιστωτικών συναλλαγών κι εμπορευμάτων που συμμορφώνονται φορολογικά, πολιτική για το άσυλο καθώς και για τον παγκόσμιο αφοπλισμό. Ψηφίζοντας Πράσινα, οι άνθρωποι επέλεξαν ένα δίκτυο αφοσιωμένων ανθρώπων που θα αγωνιστούν για ένα πιο πράσινο, πιο βιώσιμο και πιο δίκαιο μέλλον για την Ελβετία“.
Για όσους δεν ξέρουν, ίσως η επιτυχία των Πράσινων στην Ελβετία προξένησε έκπληξη. Όμως το Ελβετικό Πράσινο Κόμμα είναι από τα πιο παλιά, ιδρύθηκε το 1971, ως τοπικό κόμμα στην πόλη Neuchâtel και μάλιστα είναι το πρώτο πράσινο κόμμα που εξέλεξε βουλευτή. Το 1979, ο Daniel Brélaz εξελέγη στο 200μελές Εθνικό Συμβούλιο ως ο πρώτος πράσινος βουλευτής σε εθνικό επίπεδο αλλά και στον κόσμο ολόκληρο.
Τοπικά και περιφερειακά πράσινα κόμματα και οργανώσεις ιδρύθηκαν σε πολλές διαφορετικές πόλεις και καντόνια τα επόμενα χρόνια. Το 1983 δημιουργήθηκαν δύο διαφορετικές εθνικές ομοσπονδίες πράσινων: τον Μάιο 1983, διάφορες τοπικές πράσινες ομάδες συναντήθηκαν στο Fribourg για να σχηματίσουν την Ομοσπονδία των Πράσινων Κομμάτων (Federation of Green Parties of Switzerland) της Ελβετίας και τον Ιούνιο ορισμένες αριστερές εναλλακτικές ομάδες συγκρότησαν το Πράσινο Εναλλακτικό Κόμμα (Green Alternative Party of Switzerland) της Ελβετίας στη Βέρνη.
Το 1990, μια προσπάθεια συνδυασμού αυτών των οργανώσεων απέτυχε. Στη συνέχεια, ορισμένες από τα μέλη του Πράσινου Εναλλακτικού Κόμματος εντάχθηκαν στην Ομοσπονδία των Πράσινων Κομμάτων, η οποία έγινε το de facto εθνικό κόμμα των Πράσινων. Το 1993, η Ομοσπονδία άλλαξε το όνομά της σε Πράσινο Κόμμα της Ελβετίας.
Το 1986, οι Πράσινοι εξέλεξαν δύο μέλη που συμμετείχαν στο Regierungsrat της Βέρνης.
Το 1987, οι Πράσινοι της Ελβετίας έγινα μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Πράσινων Κομμάτων.
Στη δεκαετία του ’90 μέλη των Πράσινων έγιναν δήμαρχοι σε πόλεις, μέλη του Ανώτατου δικαστηρίου ή και πρόεδροι κυβέρνησης καντονιού (Verena Diener in 1999).