Από τον τοίχο του Νίκου Μπελαβίλα
Δυστυχώς, ο επίσημος εθνικός φορέας των μηχανικών ανέλαβε να οργανώσει τον σχεδιασμό της καταστροφής της αρχαιότερης σιδηροδρομικής γραμμής της χώρας μας – της ορεινής διαδρομής της Πελοποννήσου, η οποία λειτουργούσε από το 1903, μεταφέροντας εκατοντάδες χιλιάδες επιβάτες τον χρόνο, από την Καλαμάτα ως την Αθήνα και τον Πειραιά.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 2025 δημοσιεύτηκαν δύο διακηρύξεις του ΤΕΕ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για την εκπόνηση προμελετών που αφορούν τη μετατροπή των μετρικών σιδηροδρομικών γραμμών Κορίνθου–Τρίπολης–Καλαμάτας και Κορίνθου-Μεγάρων σε ποδηλατόδρομο, με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο.
Εδώ και χρόνια, οι τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου, οι δήμοι, οι φορείς και οι φίλοι του σιδηροδρόμου αγωνίζονται για την επαναλειτουργία της γραμμής, ενός έργου στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη, τις μετακινήσεις, τις τοπικές οικονομίες και τον τουρισμό της περιοχής.
Η συγκεκριμένη γραμμή δεν είναι ένα εγκαταλελειμμένο απομεινάρι του παρελθόντος. Είναι μία από τις πιο όμορφες και ελκυστικές ορεινές διαδρομές τρένου της νότιας Ευρώπης και των Βαλκανίων. Εκπληκτικής αρχιτεκτονικής γέφυρες και σταθμοί συναντούν τα μοναδικά τοπία των βουνών, από τον Ισθμό και τα Δερβενάκια ως τον Μεσσηνιακό κόλπο. Η γραμμή ανακατασκευάστηκε πλήρως το 2011, με μεγάλο κόστος και συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Περιλαμβάνεται τόσο στο Γενικό όσο και στο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο της Πελοποννήσου, καθώς και στο Διευρωπαϊκό Δίκτυο Μεταφορών, ενώ στον 20ετή σχεδιασμό του Υπουργείου Μεταφορών προβλέπεται η αναβάθμισή της. Παρ’ όλα αυτά, δεν λειτούργησε ποτέ.
Και αναρωτιέται κανείς: ποιανού μπήκε η ιδέα της ακύρωσης και γιατί – αγνοώντας όλα αυτά; Η σκέψη να μετατραπεί αυτή η γραμμή σε ποδηλατόδρομο δεν έχει καμία λογική ούτε τεχνική βάση. Μιλάμε για μια διαδρομή που περνά μέσα από σήραγγες, από φρύδια γκρεμών χωρίς προστασία, από γέφυρες και ορύγματα. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα δευτερευουσών, σχεδόν νεκρών επαρχιακών οδών στα βουνά που θα μπορούσαν να δεχθούν ποδηλατόδρομους και πεζοπορικά μονοπάτια.
Κυρίως, όμως, ένα τέτοιο έργο θα σημάνει την οριστική ταφόπλακα του σιδηροδρόμου στην Πελοπόννησο – της σπουδαίας εκείνης ορεινής διαδρομής Κορίνθου–Τρίπολης–Καλαμάτας, ενός μέσου φιλικού προς το περιβάλλον, οικονομικού και βιώσιμου.
Η Πελοπόννησος – όπως και ολόκληρη η χώρα – καταδικάστηκε, μετά τις ιδιωτικοποιήσεις, τις διακοπές λειτουργίας και τις καταστροφές, ιδίως μετά την τραγωδία των Τεμπών, να μείνει σχεδόν χωρίς σιδηρόδρομο. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε άλλες γραμμές από τις ελάχιστες που διαθέτουμε. Και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί το ΤΕΕ να πρωτοστατεί σε αυτή την άνευ λογικής αθλιότητα – να καταργεί τα τρένα, σχεδιάζοντας ποδηλατόδρομους πάνω σε βουνά και φαράγγια.