Σήμερα η κοινωνία ζαλίζεται από την τρομακτική καταιγίδα φόρων που ισοπεδώνουν βίαια την οικονομία, οδηγούν σε μεγαλύτερη διαρροή επιχειρήσεων προς άλλες χώρες και νομιμοποιούν την φοροδιαφυγή στην συνείδηση ευρέων στρωμάτων ως την μόνη λύση επιβίωσης! Στη Βουλή, από την άλλη παρακολουθούμε μια αντιπαράθεση που μόνο δάκρυα γέλιου ή θλίψης προκαλεί: από την μία οι παλιοί, αυτοί που ξέχασαν τις ευθύνες τους για την πολύ-επίπεδη χρεοκοπία της χώρας και από την άλλη, οι «νέοι» που μάχονται «το παλιό» υιοθετώντας οι ίδιοι μιαν εξίσου αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική!
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ κατανοούμε την απαξίωση που νοιώθουν οι πολίτες απέναντι στα σημερινά κόμματα. Είναι, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της ανευθυνότητας των κομμάτων και της ευκολίας με την οποία μετακινούνται από το άσπρο στο μαύρο και το αντίστροφο. Για πολλά χρόνια τα δύο κυρίαρχα τότε κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μιλούσαν για μονόδρομο λιτότητας κι απορρύθμισης ως εργαλεία για την αντιμετώπιση της κρίσης, αφού είχαν προηγουμένως οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ήταν τότε στα κάγκελα και κατήγγειλαν εκείνες τις πολιτικές, ενώ μοίραζαν αφειδώς υποσχέσεις για τον παράδεισο στον οποίο θα ζούσαμε όλοι αν αναλάμβαναν την διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά κι αρνιόντουσαν να συμβάλλουν σε ένα άλλο μείγμα πολιτικής μέσα από διάλογο και ευρύτερες συναινέσεις.
Το δραματικό είναι ότι οι δύο κυβερνητικοί εταίροι πέρασαν – όπως δυστυχώς το είχαμε προβλέψει – από τις ψευδαισθήσεις, τις (αυτ)απάτες και τις εξωπραγματικές υποσχέσεις στην πιο σκληρή και κοινωνικά αδιέξοδη πολιτική ισοπεδωτικής λιτότητας σε συνδυασμό με την επιβολή της πιο ακραίας φορο-καταιγίδας και των άκριτων ιδιωτικοποιήσεων. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν το επιδίωξαν, ούτε η σημερινή στόχευσε στο αναγκαίο, δηλαδή σε ένα δίκαιο κι αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που θα απέτρεπε φοροαπάτη και φοροδιαφυγή, ενώ παράλληλα θα ενίσχυε υπεύθυνες επενδύσεις, απασχόληση, οικολογική-κοινωνική καινοτομία.
Ενώ επιβάλλεται υψηλή φορολογία, σε επίπεδα υψηλότερα των σκανδιναβικών χωρών, ο πολίτης δεν απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες και βελτιωμένες πολιτικές, αλλά αντιθέτως όλο και χειρότερες. Μοναδική πρωτοτυπία, λοιπόν, από την κυβέρνηση ο συνδυασμός «διάλυση των υπηρεσιών και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής», με «τρομακτική αύξηση της φορολογίας» και εξαναγκασμό των πολιτών να (ξανα)πληρώνουν από την τσέπη τους υπηρεσίες που υποτίθεται χρηματοδοτούνται μέσω της φορολογίας (υγεία, συγκοινωνίες, εκπαίδευση, κοινωνική φροντίδα).
Δεν ξέρουμε ποιο ακριβώς μερίδιο ευθύνης έχει η κυβέρνηση και ποιο μερίδιο πέφτει στην πλευρά των δανειστών, πάντως είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση είναι αυτή που επέλεξε αυτό το πολύ σκληρό πακέτο, ενώ έχει τεράστιες ευθύνες για την πρόκληση επιπλέον ζημιάς στην κοινωνία και την οικονομία, λόγω των αυταπατών και ψευδαισθήσεων της αλλά και της απουσίας σχεδίου.
Οι προηγούμενες, αποτυχημένες, κυβερνήσεις αφαίρεσαν από τα εισοδήματα και τις κοινωνικές πολιτικές το 2010-2014 πάνω από 70 δις, αλλά το «πακέτο» της σημερινής κυβέρνησης, μέτρα 9-10 δις, ήρθε να προστεθεί σε μια πολύ μεγάλη υπάρχουσα ζημιά. Αν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε «λίπος» στην οικονομία που μπορούσε να απορροφήσει μέρος της καταστροφικής πολιτικής, σήμερα η κοινωνία και η οικονομία δεν έχουν άλλες αντοχές και δυνατότητες.
Ενδεικτικά:
– ενώ τα ποσοστά ανεργίας βρίσκονται σε τρομακτικά επίπεδα, η κυβέρνηση πλήττει βάναυσα, με υψηλή φορολογία και ασφαλιστικές εισφορές τους μικρομεσαίους και τους αυτο-απασχολούμενους (35,4%, το υψηλότερο ποσοστό στις χώρες του ΟΟΣΑ), την στιγμή που οι ΜΜΕ, η αυτό-απασχόληση και η κοινωνική/συνεργατική οικονομία πρέπει να παίξουν κεντρικό ρόλο στην αναζωογόνηση της οικονομίας και στην δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας,
– ένα σύνολο έκτακτων φόρων (πχ «εισφορά αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος κα) όχι μόνο μονιμοποιούνται αλλά προστίθενται στην αύξηση της φορολογίας, ενώ προστίθεται κι άλλες άδικες φορολογικές επιβαρύνσεις,
– ενώ, ψευδώς, υποστήριζαν ότι θα διατηρούσαν τους μειωμένους συντελεστές στα νησιά ή έστω θα επέστρεφαν μέρος των εσόδων για να συμβάλλουν στην κοινωνική συνοχή, επεκτείνουν το μέτρο της κατάργησης των μειωμένων συντελεστών και σε άλλα νησιά και αυξάνουν συνολικά τον συντελεστή στο 24%, από τους υψηλότερους σε όλη την ΕΕ,
– επιβάλλουν ειδικό τέλος στα ξενοδοχεία για εισπρακτικούς και μόνους λόγους, όταν το μέτρο αυτό εφαρμόζεται σε μεγάλες πόλεις (Βρυξέλλες, Βερολίνο κα) ή σε τουριστικές πολιτικές αλλά για να χρηματοδοτήσει κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές και όχι για να καταλήξει στα ταμεία του κράτους και σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο.
Σε μια εποχή που χρειάζεται στρατηγική και ευρύς διάλογος με την κοινωνία, όχι μόνο μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, η κυβέρνηση προωθεί με συνοπτικές διαδικασίες νομοθετικές ρυθμίσεις που είναι στο πόδι, κι ελάχιστα έχουν γίνει αντιληπτές ή συζητηθεί. Χαρακτηριστικό είναι το πολυνομοσχέδιο που περιλαμβάνει 7.500 σελίδες με εντελώς ετερόκλιτες ρυθμίσεις (από τα δημοσιονομικά μέχρι το άνοιγμα διαδικασιών νομιμοποίησης αυθαιρέτων μέσα σε δασικές περιοχές).
Ενώ ζητούμενα είναι ένα ορθολογικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και περισσότερη, πιο συμμετοχική δημοκρατία, η κυβέρνηση συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, αυτόν της διάλυσης της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής με μεθόδους που θέτουν σε κρίση το ίδιο το μοντέλο δημοκρατικής νομιμοποίησης και παρακάμπτουν την κοινοβουλευτική διαδικασία. Με τον τρόπο αυτόν αλλοιώνεται προκλητικά η μορφή του Πολιτεύματος, ως Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας (Συντ. 1), και θίγεται ο πυρήνας της διάκρισης των εξουσιών (Συντ. 26). Ο σκοπός δεν μπορεί να αγιάζει τα μέσα. Πολλά θέματα ρυθμίζονται με προεδρικά διατάγματα, ενώ ακόμα και σημαντικές επιλογές περνάνε με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής σε άσχετα νομοσχέδια. Ακόμα και ο λεγόμενος «κόφτης», μηχανισμός διόρθωσης των δημοσιονομικών αποκλίσεων, επιβάλει πολιτικές χωρίς τον έλεγχο του κοινοβουλίου, ενώ εξαιρεί από τις περικοπές για παράδειγμα εξοπλιστικές δαπάνες και δαπάνες καυσίμων, στο πλαίσιο ενδοκυβερνητικών ισορροπιών.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ απευθυνόμαστε στην κοινωνία, σε δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που υπάρχουν αλλά παραμένουν στο περιθώριο. Καλούμε τις δημιουργικές αυτές δυνάμεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες από τα κάτω αλλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, να συναντηθούμε σε προγραμματικό επίπεδο για να διαμορφώσουμε μια εναλλακτική στρατηγική, κυρίως να απαιτήσουμε, ουσιαστική θεσμική διαβούλευση των πολιτικών κομμάτων με την κοινωνία, με στόχο την διαμόρφωση ενός Νέου (Πράσινου) Κοινωνικού Συμβολαίου, που θα περιλαμβάνει λογικές, δίκαιες και καινοτόμες πολιτικές που θα μας βγάλουν από την κρίση, δημιουργία μιας ζωντανής και οικολογικά-κοινωνικά υπεύθυνης οικονομίας, διαμόρφωση ενός φορολογικού συστήματος απλού, ρεαλιστικού, κοινωνικά δίκαιου, βιώσιμου, ενισχυτικού της πράσινης και οικολογικής καινοτομίας καθώς και της απασχόλησης, θα επιδιώκει την κοινωνική συνοχή, θα κάνει την διοίκηση αποτελεσματική και προς όφελος των πολιτών, θα ενισχύει την οικολογική υπευθυνότητά μας ως κοινωνία. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Τώρα είναι η ώρα της πραγματικής εναλλακτικής.