Αντίο Νίκο Ζαλαώρα

Έφυγε ο Νίκος Ζαλαώρας, ένας οικολογικά πρωτοπόρος δημοσιογράφος, ευγενέστατος άνθρωπος, ευαίσθητος, δημοσιογράφος με αξίες που άνοιξε το δρόμο στο οικολογικό ρεπορτάζ και στην έρευνα.
Στο βιβλίο του “Τα Δάση. Μια σιωπηλή τραγωδία ή το τέλος της ζωής” (Στοχαστής, 1991) δεν αποτυπώνει μόνο τις επιστημονικές γνώσεις του ως δασολόγος αλλά και ως οικολογικά ευαισθητοποιημένος πολίτης. Τα πολλά άρθρα του στην εφημερίδα Αυγή και στην Βραδυνή, η δημοσιογραφική δουλειά του στην ΕΡΤ ήταν από τις σοβαρές και εμπεριστατωμένες οικολογικές δημοσιογραφικές παρεμβάσεις, δεν ήταν απλώς άρθρα για να γεμίσει η στήλη.
Δεν θα χαθούν τα ίχνη σου από το πέρασμά σου από τον μικρό μας και τόσο εύθραυστο πλανήτη, αλλά η απώλεια για τους δικούς σου αλλά και για όλους εμάς είναι μεγάλη.
 
Θα σε θυμόμαστε φίλε Νίκο Ζαλαώρα.
Στη μνήμη του αναπαράγουμε ένα άρθρο του στην εφημερίδα ΑΥΓΗ (1986)

Οι «πληγές» των βουνών Ποικίλου και Αιγάλεω
(«Αυγή», 1986)

   Γυμνή πέτρα είναι ό,τι απέμεινε σε μια από τις πρόσφατα αναδασωμένες κορυφές του βουνού Ποικίλου, το οποίο μαζί με το επίσης πολύπαθο βουνό Αιγάλεω αποτελούν τη μοναδική «όαση αναπνοής» των δυτικών συνοικιών του Λεκανοπεδίου. Το περιβαλλοντικό έγκλημα έγινε εν αγνοία του αρμόδιου δασαρχείου, όπως το ίδιο υποστηρίζει, για να μετατραπεί μια περιοχή που ήταν και εξαιρετικό καταφύγιο πουλιών σε… σκοπευτήριο, πιθανότατα από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
   Το σκοπευτήριο θα μπορούσε να γίνει –μας αναφέρει ο Κίμων Φουντούλης, μέλος της «Οικολογικής Ομάδας Δάσους Χαϊδαρίου»- στις εγκαταστάσεις του ΚΕΒΟΠ που πρόκειται να απομακρυνθούν σύντομα, σύμφωνα με κυβερνητικές εξαγγελίες, αν και επανειλημμένα έχει πιάσει φωτιά στο βουνό από τις βολές του στρατοπέδου…

Ο κίνδυνος της φωτιάς

Ο κίνδυνος της φωτιάς αντί να περιορίζεται, ολοένα και αυξάνει με τη διάνοιξη δικτύου δασικών δρόμων στα βουνά Ποικίλο και Αιγάλεω. Μάλιστα ο δρόμος του σκοπευτηρίου, για το οποίο γενικά θα πεταχθούν πολλά λεφτά, θα ανοίξει την όρεξη για αυθαίρετα και άναρχη δόμηση, που έχει σταματήσει προσωρινά στα όρια των στρατοπέδων, όπως επισημαίνει ο συνομιλητής μας. 
Τονίζεται ότι στη φωτιά έχει προστεθεί επίσης ένας πολύ ύπουλος εχθρός για την ακόμη πλούσια, σε αριθμό ειδών, χλωρίδα του βουνού Ποικίλου, που είναι φυσικά η βοσκή, η οποία, αν και περιορισμένη σήμερα, έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις.

Υποβάθμιση οικοσυστημάτων

Ο περιφερειακός δρόμος που θα συνδέσει το Σχιστό Κορυδαλλού με το Σχιστό Σκαραμαγκά για να περνάνε τα φορτηγά, ο οποίος βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά, θα αποτελέσει μείζονα κίνδυνο για το ήδη υποβαθμισμένο οικοσύστημα του βουνού Αιγάλεω.
Δραματική υποβάθμιση του βουνού αυτού έχει συντελεστεί από τη δεκαετία του ’20 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70, όταν αποφασίστηκε να σταματήσει η λατόμευση εντός Λεκανοπεδίου Αττικής. Στο διάστημα αυτό, ολόκληρες περιοχές του βουνού, μετατράπηκαν σε «σεληνιακά τοπία», χωρίς να γίνει κάποια προσπάθεια για την αποκατάστασή τους.
Επίσης, σύμφωνα πάντα με τις επισημάνσεις του κ. Φουντούλη, η αναδάσωση που έγινε με ξένα είδη στο βουνό Αιγάλεω μετά τη μεγάλη πυρκαγιά πριν δέκα περίπου χρόνια, αντί να ωφελήσει, προκάλεσε και νέα διατάραξη στο οικοσύστημα.
Εξάλλου, τόσο το βουνό Ποικίλο όσο και το βουνό Αιγάλεω, σε διάφορες περιοχές (π.χ. Σχιστό Κορυδαλλού), υποφέρουν από μια διογκούμενη οικιστική πίεση, αυθαίρετα κ.λπ., καθώς και από τη μάστιγα των καταπατήσεων.

Η μόλυνση των νερών

Ειδικά στο Ποικίλο, παρουσιάστηκε τελευταία και το πρόβλημα της μεταφοράς του νεκροταφείου, σε εδάφη, που το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) έχει αποφανθεί ότι είναι ακατάλληλα, με απρόβλεπτες συνέπειες από τη μόλυνση των υπόγειων νερών.
Ένα πρόβλημα, τονίζει ο συνομιλητής μας που είναι γεωλόγος, που έχει παρουσιαστεί και από την άλλη πλευρά του βουνού, στο Θριάσιο Πεδίο, με τη μόλυνση των υπόγειων νερών από τα διυλιστήρια Ασπροπύργου, καθώς και τη μόλυνση των νερών της λίμνης Κουμουνδούρου τόσο από τα υπόγεια νερά, όσο πιθανόν από τα απόβλητα των στρατιωτικών εγκαταστάσεων (λάδια, πετρέλαια κ.λπ.).

Σκαραμαγκάς – Σαρωνικός

«Μέχρι πριν μια 20ετία περίπου, ο Σκαραμαγκάς ήταν ακόμη μια προνομιακή θάλασσα για μπάνιο των δυτικών εργατικών συνοικιών», κατέληξε ο φίλος της «Οικολογικής Ομάδας Δάσους Χαϊδαρίου». «Τη χαριστική βολή του έδωσαν τα ναυπηγεία και τα διυλιστήρια… Τώρα για να κάνουμε ένα κυριακάτικο μπάνιο πρέπει να φθάσουμε στον Ισθμό της Κορίνθου κι ακόμη μακρύτερα καταναλώνοντας πανάκριβη βενζίνη, ενώ έχουν αχρηστευθεί τεράστιες εκτάσεις γης, καθώς και χιλιάδες σπίτια που είχαν κτισθεί κοντά στη βρώμικη σήμερα θάλασσα…
»Γι’ αυτό, έχει αποδειχθεί πια ότι οι επενδύσεις στη βιομηχανία που έγιναν σ’ αυτή τη θαυμάσια περιοχή του Σαρωνικού, ήταν και είναι τελείως ασύμφορες όχι μόνο με οικολογικά – περιβαλλοντικά κριτήρια, αλλά κυρίως και με οικονομικά κριτήρια…».
Είναι άραγε ολότελα αργά πια; Η απάντηση είναι υπόθεση όλων μας.

Νίκος Ζαλαώρας

Posted on 03/08/2020 in Δελτία Τύπου

Share the Story

Back to Top