Ραντεβού στα γουναράδικα!
του Μιχάλη Τρεμόπουλου
π. ευρωβουλευτή, Πράσινοι
Η εκτίναξη της Χρυσής Αυγής ήταν μια ελληνική πρωτιά. Τα «παιδιά αυτών που ηττήθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» ήταν η ναζιστική εκδοχή μιας Ακροδεξιάς που ανεβαίνει πανευρωπαϊκά. Το έδαφος που την τρέφει είναι κυρίως η φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων, η μετανάστευση και τα ταυτοτικά ζητήματα, που στην ανατολική και βαλκανική Ευρώπη έχουν και αλυτρωτική διάσταση.
Ο λαϊκισμός είναι η συνταγή της επιτυχίας, που προσφέρει εύκολους στόχους με επιφανειακές ερμηνείες για όλα τα δεινά, πραγματικά και μη. Ταυτόχρονα η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, όπως και όλες οι μεγάλες αφηγήσεις, δεν συγκινούν τους ψηφοφόρους.
Οι Πράσινοι επίσης είναι εύκολο θύμα της ακροδεξιάς ρητορικής γιατί προσπαθούν να εκφράσουν το μέλλον του πλανήτη ή αξίες που μοιάζουν ή είναι μεταϋλιστικές. Η ενεργειακή μετάβαση, π.χ., δεν γίνεται αποδεκτή χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, η ειρήνη δεν εξασφαλίζεται με βομβαρδισμούς ούτε οι θέσεις εργασίας με φιλάνθρωπες διακηρύξεις.
Δεν μας φταίει λοιπόν ο Βελόπουλος, που πουλάει κηραλοιφές για τη φαλάκρα ενώ ο ίδιος έχει κάνει μεταφύτευση μαλλιών. Μας ενδιαφέρει όμως ότι μεταφυτεύει με επιτυχία ξανά το σύνθημα που αντέγραψε ο Ανδρέας Παπανδρέου από τον Χίτλερ, «Η Ελλάδα ανήκει στους ‘Ελληνες». Είναι αλήθεια πως η ακροδεξιά και συντηρητική λογική κατοικοεδρεύει μόνιμα πια σε ένα σημαντικό μέρος της κοινωνικής συνείδησης. Και είναι προς τιμήν της Νέας Αριστεράς, του Κόσμου και του ΜέΡΑ25 που δεν τσαλαβουτούν στα νερά αυτά.
Δεν το κάνει όμως το ψευδεπίγραφο «Πράσινο Κίνημα», που εκτός από τη δεξιά διαπλοκή, ο αρχηγός του διέπρεψε και στον εθνικισμό. Κύριος υποψήφιος, ο ηθοποιός που κανένα άλλο κόμμα δεν ήθελε στη λίστα του, επειδή είχε καταγγελθεί ως βιαστής. Και δεν είναι το μόνο τυχοδιωκτικό σχήμα που αλιεύει σε ανύποπτους ψηφοφόρους που έλκονται από περσόνες χωρίς βάθος ή/ και ήθος.
Σίγουρα τα μη καλά αποτελέσματα στις ευρωεκλογές δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Μπορεί να είναι όμως η αρχή μιας νέας σύνθεσης των πιο υγιών στοιχείων του κινήματος της ανθρώπινης χειραφέτησης με το οικολογικό κίνημα.
Ραντεβού στα γουναράδικα – αλλά απ’ έξω και κατά της γούνας!