Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουμε σταθερά την άποψη ότι η κυβέρνηση, η αυτοδιοίκηση, οι θεσμοί της χώρας, οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι κοινωνικοί-περιβαλλοντικοί φορείς, ομάδες των Ελλήνων που έχουν μεταναστεύσει τα τελευταία χρόνια καθώς και η ακαδημαϊκή κοινότητα πρέπει να συμμετάσχουν σε έναν ουσιαστικό διάλογο για τις αναγκαίες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα ώστε να διαμορφώσουμε σταδιακά ένα πιο ανθρώπινο, δίκαιο, βιώσιμο, πράσινο μοντέλο οικονομίας.
Η ελληνική κρίση είναι μέρος μιας παγκόσμιας κρίσης, έχοντας βέβαια τις ιδιαιτερότητές της, αλλά δεν είναι αποκομμένη από αυτή. Αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό ούτε από το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας ούτε από τις πολιτικές δυνάμεις. Η οργάνωση OXFAM έδωσε πρόσφατα στην δημοσιότητα την έκθεσή της An economy for the 99% που αναδεικνύει ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, την μεγάλη οικονομική ανισότητα. Η έκθεση που παρουσιάστηκε στο Νταβός, με αφορμή την πραγματοποίηση, εκεί, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, επισημαίνει ότι μόλις οκτώ άνδρες κατέχουν τον ίδιο πλούτο με αυτόν που κατέχει συνολικά το φτωχότερο ήμισυ του κόσμου. Το μοντέλο ανάπτυξης που κυριαρχεί, οι αρχές της σημερινής οικονομίας ευνοούν το πιο πλούσιο κομμάτι της κοινωνίας, ενώ το υπόλοιπο κομμάτι – ιδιαίτερα οι πιο φτωχοί – υποφέρει. Αυτό το οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο μακροχρόνια, είναι ακραία άδικο και ήρθε η ώρα, όπως επισημαίνουν πολλοί, να οικοδομήσουμε μια ανθρώπινη οικονομία που ωφελεί όλους, όχι μόνο τους λίγους προνομιούχους. Η οικονομία δεν μπορεί να επιβραβεύει υπερβολικά εκείνους που είναι ήδη προνομιούχοι, πρέπει να συμβάλλει στην μείωση της κοινωνικής ανισότητας, στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, στην δίκαιη κατανομή της εργασίας ώστε να διασφαλιστεί η απασχόληση όλων αλλά και στην προστασία του πλανήτη.
Μέσα στην κρίση, μπορεί οι διάφορες πολιτικές να έπληξαν μεγάλο μέρος της μεσαίας τάξης αλλά φαίνεται ότι έχει αυξηθεί η ανισότητα (και) στην Ελλάδα. Την σκληρή και άδικη λιτότητα συμπλήρωσε και μια βαριά και κατεδαφιστική φοροκαταιγίδα. Η αντιμετώπιση, όμως, των ανισοτήτων και το κλείσιμο του χάσματος δεν θα επιτευχθεί με οριζόντια και βαριά φορολογία για όλους που τελικά πνίγει την πραγματική οικονομία, αλλά με σοβαρά μελετημένες, δίκαιες και συμφωνημένες αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, στο φορολογικό σύστημα και στα χρηματο-οικονομικά εργαλεία ώστε να ενισχυθεί μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη οικονομία τριών πυλώνων (δημόσιος τομέας, ιδιαίτερα σε βασικές υποδομές και υπηρεσίες, όπως η υγεία και η παιδεία, ιδιωτική οικονομία με σαφές πλαίσιο υπευθυνότητας και κοινωνική οικονομία).
Παρά τα 9 χρόνια πολύπλευρης κρίσης, απουσιάζει ουσιαστικά από τον δημόσιο χώρο ακόμα και σήμερα η συζήτηση που αφορά στο αποτυχημένο αναπτυξιακό μοντέλο, στην ανυπαρξία πολιτικής που να ενισχύει την κοινωνική συνοχή, στις ανισότητες μέσα στην κρίση (πχ η πιο αδικημένη ομάδα είναι οι νέοι αλλά και οι εργαζόμενου 50+ που βρέθηκαν ξαφνικά στην ανεργία και έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επανέλθουν στην εργασία, κα), στην αναποτελεσματικότητα των κοινωνικών υποδομών και πολιτικών, στο γερασμένο μοντέλο της οικονομίας, στην έλλειψη συνεκτικών πολιτικών που να επιτυγχάνουν ταυτοχρόνως κοινωνικούς, οικονομικούς και οικολογικούς στόχους.
Η πολιτική στην Ελλάδα παραμένει στο επίπεδο των τακτικών κινήσεων και των επικοινωνιακών – βραχυπρόθεσμων χειρισμών. Δεν θα βγούμε πραγματικά από την κρίση αν δεν αλλάξουμε συνολικά το μοντέλο με συμμετοχή στην προσπάθεια της πλειοψηφίας της κοινωνίας στη βάση ενός Νέου Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου που δεν αφήνει κανέναν και καμία στο περιθώριο. Και αυτή η πολιτική αλλαγή στη χώρας μας θα πρέπει να είναι μέρος μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας προσπάθειας εξανθρωπισμού και πρασινίσματος της οικονομίας.