Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους κατοίκους διαφόρων περιοχών που επλήγησαν από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Η αποκατάσταση των ζημιών πρέπει να είναι γρήγορη αλλά και να συνδυαστεί με τον επανασχεδιασμό των υποδομών στις περιοχές που επλήγησαν ώστε να μην επαναληφθούν σε λίγα χρόνια παρόμοιες καταστάσεις. Η διάνοιξη για παράδειγμα, των δρόμων του νερού πρέπει να είναι μέρος των εργασιών αποκατάστασης.
Όσα συνέβησαν τις μέρες αυτές σε Σκάλα Λακωνίας, Ηλεία, Θεσπρωτία και Σκόπελο μας υπενθυμίζουν ότι η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Το ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν βρίσκει να πει έστω μια λέξη στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά και πέρα από αυτήν για την κλιματική αλλαγή, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή …εξαφανίζεται. Δείχνει πόσο μακριά από μια σύγχρονη πολιτική είναι τα ελληνικά κόμματα, παλιά και νέα. Κλείνοντας τα μάτια ή πιστεύοντας ότι η κλιματική αλλαγή δεν μας αφορά ή ότι έχουμε άλλα πιο σοβαρά θέματα, δεν αλλάζει η πραγματικότητα ότι οι επιπτώσεις στις κοινωνίες και στην οικονομία είναι ήδη παρούσες και σημαντικές και αφορούν στον πυρήνα της επιβίωσής μας.
Αν και άλλες κοινωνίες έχουν κινητοποιηθεί ενόψει της Παγκόσμιας Διάσκεψης για το Κλίμα, τον Δεκέμβριο 2015, στο Παρίσι, η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική κοινωνία δεν συμμετέχουν σε αυτή την κινητοποίηση. Η χώρα εξάλλου δεν έχει καταθέσει όπως όφειλε το εθνικό σχέδιο για την μετά Κιότο εποχή, μετά από ουσιαστική διαβούλευση με τους φορείς και την κοινωνία των πολιτών. Έστω και στο παρά πέντε, πρέπει να συμμετάσχουμε σοβαρά στην προστασία του κλίματος – σε ότι μας αντιστοιχεί ως μια χώρα μέλος της ΕΕ αλλά και μία από τις πιο αναποτελεσματικές σε σχέση με τη χρήση ενέργειας – αλλά και να προετοιμαστούμε για την νέα εποχή. Από άποψη ουσίας αλλά και συμβολισμού, η έναρξη κατασκευής της νέας λιγνιτικής μονάδας, Πτολεμαΐδα 5, και η προσπάθεια επαναλειτουργίας μιας από τις πιο ρυπογόνες μονάδες, Πτολεμαΐδα 3, είναι ενδεικτική της απουσίας κατανόησης των υποχρεώσεων της χώρας να συμβάλει στην προστασία της ζωής.
Τόσο σε επίπεδο δήμων και περιφερειών όσο και χώρας χρειάζεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την πρόληψη των αυξημένων κινδύνων από την κλιματική αλλαγή αλλά και σχέδια για την σταδιακή προσαρμογή των υποδομών (τεχνικών, κοινωνικών, ανθρώπινων, πολιτικής προστασίας) στις διαφορετικές κλιματικές συνθήκες στις οποίες έχουμε εισέλθει. Οι υποδομές που υπάρχουν δεν αντέχουν στις αυξημένες πιέσεις ακραίων καιρικών φαινομένων που εμφανίζονται πιο συχνά και με μεγαλύτερη ένταση πλέον. Το κλείσιμο των ρεμάτων, για παράδειγμα, αυξάνει τον κίνδυνο πλημμυρών σε συνδυασμό με πιο έντονες βροχοπτώσεις μέσα σε μικρότερο χρονικό διάστημα, ακόμα και αν η γενική τάση είναι η μείωση των βροχοπτώσεων σε ετήσια βάση.