Ειρήνη, πρόβλεψη και πρόληψη συγκρούσεων, επίλυση διαφορών μέσω της ενδυνάμωσης ευρωπαϊκών και διεθνών θεσμών, ενισχυμένος ρόλος των ειρηνευτικών σωμάτων που παρεμβαίνουν και αποτρέπουν συγκρούσεις
Οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη υποστηρίζουμε ότι η ειρήνη αλλαγές στο διεθνές κι ευρωπαϊκό σύστημα και στους θεσμούς, στρατηγική και προετοιμασία για αποτροπή συγκρούσεων, εργαλεία και θεσμούς σε διεθνές επίπεδο πρόληψης και ειρηνικής επίλυσης των διακρατικών και περιφερειακών διαφορών και συγκούσεων, ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών θεσμών και κοινών πολιτικών σε θέματα κοινής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, ενισχυμένο ρόλο κατάλληλα προετοιμασμένων ειρηνευτικών σωμάτων που παρεμβαίνουν και αποτρέπουν συγκρούσεις καθώς και εκπαίδευση στη μη βία σε καθημερινό επίπεδο.
Μια στρατηγική προσέγγιση για τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην προώθηση της ειρήνης
Προσβλέπουμε στην ειρηνική συνύπαρξη των λαών και την αρμονική συνεργασία για την εξασφάλιση του ευ ζην για κάθε άτομο στον πλανήτη μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι προκάτοχοί της έχουν παίξει κεντρικό ρόλο στην εξασφάλιση της ειρήνης στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία έχει υποστεί δύο παγκόσμιους και πολλούς μικρότερους πολέμους. Ενώ έχουν, όμως, εξαλειφθεί οι συγκρούσεις στο εσωτερικό της ΕΕ, συνεχίζονται στην περιφέρειά της. Η Ένωση θα πρέπει να συμβάλει στην ειρηνική επίλυση αυτών των συγκρούσεων και στην πρόληψη περαιτέρω επέκτασής τους. Συγχρόνως, για την εγγύηση της ασφάλειας των μελών της, η Ένωση θα πρέπει να εξασφαλίσει συλλογικά την προστασία των εξωτερικών της συνόρων. Η χώρα μας, ως ακριτικό μέλος της ΕΕ, θα πρέπει να επιμείνει στο Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο στην ανακήρυξη των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ ως κοινών συνόρων και την υπεράσπισή τους ως κοινή υποχρέωση όλων των κρατών μελών.
Πέραν των συνόρων της η ΕΕ θα πρέπει να αποφεύγει την προβολή ισχύος, λαμβάνοντας υπόψη τις αποικιοκρατικές περιπέτειες περασμένων εποχών και τις αντιδράσεις που αυτές ακόμα εγείρουν. Οποιαδήποτε επιχείρηση που δεν είναι αμυντικού χαρακτήρα θα πρέπει να έχει την εξουσιοδότηση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η ΕΕ θα πρέπει να ανταποκρίνεται σε αιτήματα του ΟΗΕ για ενίσχυση ειρηνευτικών επιχειρήσεων σε άλλες ηπείρους με προσωπικό, εξοπλισμό, οχήματα και άλλα εφόδια.
Επίσης, η ΕΕ θα πρέπει να συνεχίσει να συνεισφέρει σε πρωτοβουλίες που αποτρέπουν όξυνση καταστάσεων, όπως η Συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν.
Η ΕΕ και η Ελλάδα θα πρέπει επίσης να συνεισφέρουν συστηματικά στις προσπάθειες για συμβατικό και πυρηνικό αφοπλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο οι όροι για τις πωλήσεις όπλων σε τρίτες χώρες θα πρέπει να γίνουν πιο αυστηροί και οι χώρες / κυβερνήσεις που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα να αποκλείονται ως αγοραστές.
Η ασταθής ειρήνη και οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι
Είναι γεγονός ότι η ειρήνη και ασφάλεια σε διεθνές επίπεδο είναι εκ νέου σε κίνδυνο. Μετά από πολλά χρόνια έχει επιστρέψει ο Ψυχρός Πόλεμος, τα διάφορα μέρη δεν σέβονται στο ελάχιστο τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε καν το “δίκαιο του πολέμου”, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, φτάνοντας στο μεγαλύτερο ύψος τους μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρονται από συνθήκες και θεσμούς που αν και όχι ιδιαίτερα επιτυχημένοι, αποτελούσαν κατάκτηση της μεταπολεμικής εποχής, χωρίς να προωθούν στη θέση τους καλύτερους θεσμούς και συνθήκες που θα προωθούσαν την ειρήνη και ασφάλεια για όλους.
Η Συρία συνεχίσει να αποτελεί πηγή ανασφάλειας και έντασης, ενώ ένας χαμηλής έντασης “παγκόσμιος πόλεμος” βρίσκεται σε εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή. Στη Συρία πολλά στρατόπεδα συνεχίζουν να πολεμάνε μεταξύ τους αλλάζοντας συχνά όμως και συμμάχους. Στο Ιράκ δεν έχει κοπάσει η τυφλή βία. Στην Υεμένη εξελίσσεται μια τρομακτική καταστροφή. Στο Ιράν συνεχίζεται η καταπίεση απέναντι σε όσους/ες θέλουν μια διαφορετική ζωή. Το Πακιστάν και το Αφγανιστάν κάθε άλλο παρά ασφαλείς περιοχές είναι, και οι άνθρωποι συνεχίζουν να χάνουν τη ζωή τους στη βάση θρησκευτικών ή άλλων διαφορών.
Διεθνείς συμφωνίες και θεσμοί
Ευρωπαϊκή Ένωση και Ελλάδα να υποστηρίξουν την Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για πυρηνικό αφοπλισμό
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούμε την ελληνική Βουλή να κυρώσει άμεσα την «Συνθήκη για Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων» (Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons) που υιοθετήθηκε με ψήφους 122 υπέρ, μία κατά (Ολλανδία) και μία αποχή (Σιγκαπούρη), στις 7 Ιουλίου 2017 από την ειδική διαδικασία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, που βασίστηκε στο ψήφισμα 71/258 της Γενικής Συνέλευσης στις 23/12/2016.
Θα έχει με αυτόν τον τρόπο την δυνατότητα η Ελληνική Βουλή να διορθώσει την απαράδεκτη επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να βρεθεί – μαζί με συνολικά 37 χώρες – στο πλευρό των πυρηνικών δυνάμεων που επιδίωξαν να σαμποτάρουν στην διαδικασία, με την λογική ότι μόνο οι πυρηνικές δυνάμεις μπορούν να αποφασίσουν για αυτό το θέμα.
Είναι σημαντικό να τεθεί σε ισχύ η «Συνθήκη Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων» με την κύρωσή της όσο το δυνατόν πιο σύντομα από έναν μεγάλο αριθμό χωρών.
Η «Συνθήκη για Απαγόρευση των Πυρηνικών Όπλων» είναι μια μεγάλη επιτυχία μιας ευρείας συμμαχίας χωρών και της κοινωνίας των πολιτών, στην οποία περιλαμβάνονται όσοι επέζησαν από την ρήψη ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα (Hibakusha) καθώς και η «Συμμαχία Ενάντια στα Πυρηνικά» (International Campaign to Abolish Nuclear Weapons-ICAN), που συντόνισε αυτή την καμπάνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι δύο επικεφαλής αυτών των οργανισμών Beatrice Fihn (ICAN) και Setsuko Thurlow (Hibakusha) τιμήθηκαν – ακριβώς για την σημαντική συνεισφορά τους στην προσπάθεια πυρηνικού αφοπλισμού και την ειρήνη – με το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη 2017.
Οι διπλωματικές αντιπροσωπείες ορισμένων χωρών έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην υιοθέτηση της «Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων»: Ιρλανδία, Βραζιλία, Αυστρία, Μεξικό, Νιγηρία, Κόστα Ρίκα και Ν. Αφρική. Αυτή η συνεισφορά τους αναγνωρίστηκε με την διάκριση που τους απονεμήθηκε από τον Οργανισμό για τον Έλεγχο των Όπλων (Arms Control Association). Αντιθέτως, η Ελλάδα τάχθηκε στο πλευρό των πυρηνικών δυνάμεων.
Στο πυρηνικό οπλοστάσιο 9 μόνο χωρών υπάρχουν σήμερα 14.935 πυρηνικές κεφαλές (ΗΠΑ και Ρωσία περίπου από 7000). Μερικές μόνο από αυτές αν χρησιμοποιηθούν μπορούν να κάνουν σκόνη τη ΓΗ. Υποτίθεται ότι η τρομακτική ισχύ των σημερινών πυρηνικών κεφαλών αποτρέπει τη χρήση τους. Όμως, αυτό δεν είναι δεδομένο. Ακόμα και από ατύχημα ή λάθος θα μπορούσε να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος. Ένα πρόσφατο περιστατικό αποδεικνύει ότι κάθε στιγμή θα μπορούσε να συμβεί το αδιανόητο: Πριν λίγους μήνες η Χαβάη έζησε έναν εφιάλτη. Οι αρχές στο Aloha State έστειλαν το μήνυμα ότι η Χαβάη δέχεται επίθεση από βαλλιστικό (πυρηνικό) πύραυλο. Οι πολίτες για μισή ώρα έζησαν τον εφιάλτη που φοβόντουσαν οι γονείς τους. “Ballistic missile threat inbound to Hawaii,” διάβαζαν οι πολίτες στις ειδικούς πίνακες που έχουν τοποθετηθεί στους δρόμους. «Αναζητήστεαμέσωςπυρηνικόκαταφύγιο» “Seek immediate shelter. This is not a drill”. Επί μισή ώρα οι πολίτες έτρεχαν να κρυφτούν, πανικόβλητοι, σε ειδικά καταφύγια, σε γκαράζ, ακόμα και στους υπονόμους. O κόσμος μας σώθηκε την τελευταία στιγμή, πριν από μερικές δεκαετίες, όταν δύο Ρώσοι στρατιωτικοί αποφάσισαν – παρά τις ενδείξεις του συστήματος ότι η Σοβιετική Ένωση δέχονταν πυραυλική επίθεση από τις ΗΠΑ – να ΜΗΝ ενεργοποιήσουν το αντιπυραυλικό σύστημα και αντεπιτεθούν με πυρηνικά. Το συμβάν ήταν γνωστό μεν, πήρε όμως δημοσιότητα όταν οι δύο Ρώσοι βραβεύθηκαν γιατί με την απόφασή τους αυτή έσωσαν τον κόσμο από πραγματική καταστροφή.
Σύμφωνα με τη “Συνθήκη περί Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων” (Nuclear Non-Proliferation Treaty), που υπογράφηκε το 1968, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία συμφώνησαν να μειώσουν τον ρόλο και τον αριθμό των πυρηνικών όπλων. Οι διαδοχικές προσπάθειες μείωσης των πυρηνικών οδήγησαν σε μείωση κατά 85% του αποθέματος πυρηνικών όπλων στις ΗΠΑ σε σχέση με την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Η πρόοδος είναι σημαντική αλλά ανεπαρκής, αφού υπάρχουν ακόμα αρκετά πυρηνικά όπλα για να κάνουν σκόνη πολλούς πλανήτες σαν και τον δικό μας.
Και το σημαντικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν διαπραγματεύσεις για περαιτέρω μείωση κι εξάλειψή τους. Αντιθέτως, είναι η πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια που ένας πρόεδρος των ΗΠΑ μιλάει για περισσότερα και κυρίως νέα πυρηνικά όπλα. Ο Τραμπ ξεκίνησε πρόσφατα την προσπάθεια αναθεώρησης της πυρηνικής πολιτικής των ΗΠΑ (2018 Nuclear Posture Review -NPR) και, αν και μιλάει κι αυτός για χρήση πυρηνικών σε «ακραίες περιστάσεις», διευρύνει επικίνδυνα τον ορισμό “ακραίες περιστάσεις”, ώστε να συμπεριλάβει σε αυτόν «σημαντικές μη πυρηνικές στρατηγικές επιθέσεις», όπως για παράδειγμα για την αντιμετώπιση επιθέσεων στον κυβερνοχώρο, απειλές χρήσης βιολογικού ή χημικού όπλου. Μάλιστα προετοιμάζει τώρα “μικρότερα πυρηνικά όπλα” για να μπορούν να χρησιμοποιούν σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Η απαγόρευση των πυρηνικών όπλων δεν μπορεί να είναι υπόθεση που εξαρτιέται μόνο από τις επιλογές των πυρηνικών δυνάμεων. Αυτό που ξεκίνησε ως μια μεγάλη κινητοποίηση χωρών, κοινωνιών και της κοινωνίας των πολιτών πρέπει να οδηγήσει σε αποτέλεσμα, με την εφαρμογή στην πράξη της.
Καλούμε την ελληνική Βουλή αλλά και τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, την κοινωνία των πολιτών, τους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς, την αυτοδιοίκηση να πάρουν θέση και να απαιτήσουν την υπογραφή από τη χώρα μας της Συνθήκης Απαγόρευσης Πυρηνικών Όπλων και να συμμετάσχουν στην ιστορική αυτή προσπάθεια που ξεκίνησε από τις 20 Σεπτεμβρίου 2017. Είναι από τα φαινόμενα της εποχής μας, πολιτικοί που υποτίθεται ήταν μέλη κινημάτων ειρήνης, δήμαρχοι που ανακήρυσσαν τις περιοχές τους “αποπυρηνικοποιημένες”, να παραμένουν σήμερα παθητικοί ή να ανέχονται να περιλαμβάνεται η χώρα μας στους συμμάχους των πυρηνικών δυνάμεων και να εκτίθεται με αυτόν τον τρόπο σε διεθνές επίπεδο. Οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη θα εργαστούν στο Ευρωκοινοβούλιο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε συνεργασία με ευρύτερες δυνάμεις για την προώθηση της Συνθήκης Απαγόρευσης των Πυρηνικών Όπλων.
Αναγκαία η “ατζέντα αφοπλισμού” που ανακοίνωσε ο ΓΓ του ΟΗΕ
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ υποστηρίζουμε την πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ που ανακοινώθηκε στις 24 Μάη 2018 στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης “για την ατζέντα αφοπλισμού”. Για να υπάρξει πρόοδος στα θέματα αυτά απαιτείται μεταρρύθμιση και του Συμβουλίου Ασφαλείας ώστε να μην μπορούν να θέσουν βέτο οι μεγάλες δυνάμεις κάθε φορά που το Συμβούλιο συζητάει μια απόφαση που δεν τους αρέσει καθώς κι ενίσχυση των διεθνών μηχανισμών πρόληψης και επίλυσης των συγκρούσεων. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που θα πέσει από τον ουρανό, απαιτεί γενναίες και καλά οργανωμένες πρωτοβουλίες από μια μεγάλη συμμαχία χωρών, οργανισμών και της κοινωνίας των πολιτών, ώστε να επιβληθεί μια τέτοια ριζική αλλαγή στην δομή ενός διεθνούς οργανισμού.
Πολιτική για ειρήνευση στη Μέση Ανατολή
Είναι καιρός η Μέση Ανατολή και η ευρύτερη περιοχή να μετατραπεί από πεδίο βίαιων συγκρούσεων σε ένα φωτεινό παράδειγμα συμβίωσης και συνεργασίας. Το τόλμησαν τμήματα της ευρωπαϊκής κοινωνίας και πολιτικοί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, θέλοντας να θέσουν τέρμα στον παραλογισμό. Θα μπορούσε αυτό να είναι το όραμα για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και για τα Βαλκάνια. Το μέλλον μας δεν μπορεί να βασίζεται στο μίσος και στο “οφθαλμός αντί οφθαλμού”. Πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος της βίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Διεθνείς Οργανισμοί πρέπει να αναλάβουν πιο σοβαρές πρωτοβουλίες για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή.
Ελληνο-τουρκικές σχέσεις
Συχνά υπουργοί του Ερντογάν αλλά και ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος επιλέγουν εμπρηστικές δηλώσεις για να συσπειρώνουν το εκλογικό τους ακροατήριο αλλά και να ανοίγουν ή να διατηρούν ανοικτά σημαντικά θέματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν οδηγεί, όμως, πουθενά αν στο ίδιο κλίμα απαντούν κι Έλληνες πολιτικοί, πέφτοντας στην παγίδα που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο. Αν θέλουμε ειρήνη πρέπει να είμαστε σε θέση να την προετοιμάζουμε. Η ένταση στο Αιγαίο έχει πολλά θύματα ακόμα και όταν παραμένει σε φραστικό επίπεδο. Αλλά αυτά είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που θα υπάρξουν αν υπάρξει πολεμική αντιπαράθεση έστω και λίγων ημερών. Εξάλλου η κλιμάκωση της έντασης οδηγεί σε γιγαντιαία εξοπλιστικά προγράμματα που υποσκάπτουν την βιωσιμότητα της οικονομίας, στερούν την κοινωνία από σημαντικούς πόρους και οδηγούν συχνά σε μαύρο χρήμα και μίζες, όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν.
Η καλύτερη στρατηγική είναι η αποτροπή της έντασης και η προετοιμασία της ειρήνης, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, ιδιαίτερα όταν σε θέσεις κλειδιά στις δύο χώρες βρίσκονται συχνά άνθρωποι που επιδιώκουν την πολιτική επιβίωσή τους μέσα από τον εύκολο και καιροσκοπικό βομβαρδισμό μας με απειλές. Αλλά μια στρατηγική αποτροπής της έντασης και συστηματικής προετοιμασίας της ειρήνης είναι η μόνη σε μακροχρόνια βάση ρεαλιστική πολιτική για το καλό όλων μας.
Η απάντηση στην όποια εμπρηστική πολιτική του καθεστώτος Ερντογάν δεν μπορεί παρά να είναι από την πλευρά μας
– ψυχραιμία και επιμονή σε όσα προβλέπονται από τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο,
– αποτελεσματικότερη αξιοποίηση της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (όπως για παράδειγμα οι δυνατότητες προστασίας των βραχονησίδων και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας μέσω της ένταξής τους στο ευρωπαϊκό δίκτυο περιοχών NATURA 2000),
– πολιτική συμμαχιών που να βασίζεται στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, όχι ευκαιριακές συμμαχίες χωρίς αρχές
– συμφωνίες για περιορισμό των εξοπλιστικών προγραμμάτων και
– προσεκτικά σχεδιασμένες στρατηγικές αποτροπής/πρόληψης της κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης.
Μια τέτοια στρατηγική, όσο κι αν φαντάζει “παθητική” είναι η μόνη που διασφαλίζει μακροχρόνια την ειρήνη, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και την ευημερία στην περιοχή.
Η επιλογή των εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν ενισχύει την συνεργασία και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αντιθέτως αυξάνει την ένταση και την στρατιωτικοποίηση της περιοχής. Η προώθηση από κοινού μιας πράσινης διπλωματίας και μιας πράσινης ενεργειακής πολιτικής μπορεί να δημιουργήσει νέες συνθήκες και να στηρίξει την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Το πετρέλαιο δεν έφερε την ειρήνη και την ευημερία, αντιθέτως οδήγησε και συνεχίζει να οδηγεί σε πολέμους για το πετρέλαιο.
Μια νέα πολιτική κουλτούρα διαλόγου, πολιτικής αντιπαράθεσης με επιχειρήματα και προγράμματα, καταδίκη της ρητορικής και πρακτικών μίσους
Ειρήνη όμως μεταξύ χωρών αλλά και μέσα στις κοινωνίες δεν σημαίνει απλώς απουσία πολέμου. Έχουμε επαναλάβει πολλά φορές ότι αυτό δεν αρκεί. Πρέπει και μέσα στην κοινωνία να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για μια κουλτούρα συνεργασίας. Δεν αρκεί να βγαίνει που και που μια ανακοίνωση καταδίκης της βίας. Χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια σε πολλά επίπεδα, σε πολιτικό, κοινωνικό και καθημερινό, για να αντιμετωπιστεί μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα βίας που έχει ριζώσει μέσα στην ελληνική κοινωνία, μια κουλτούρα της βίας που εκφράζεται σήμερα με διαφορετικό τρόπο:
- Ένα σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας εκφράζεται μέσα από την βία σε πολιτικό επίπεδο, την υποστηρίζει φραστικά αλλά και την ασκεί ακόμα και σε πολύ ακραίες εκδοχές (αυτό δεν αφορά μόνο την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή ή άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις),
- Υπάρχουν κοινωνικές ομάδες και «οπαδοί» που μπορεί να σκοτώσουν κάποιον άλλο γιατί είναι οπαδός άλλης ομάδας
- Υπάρχει βία μέσα στην οικογένεια, στις γειτονιές, στην καθημερινότητα, βία που ασκείται ενάντια στις πιο ευάλωτες ομάδες (γυναίκες, παιδιά, πρόσφυγες). Δεν πρέπει να ανησυχούμε μόνο όταν δημοσιοποιείται ένας βιασμός ή μια δολοφονία ή μια απαγωγή. Πρέπει να διαμορφώσουμε πολιτικές και πρακτικές που θα περιορίσουν δραστικά αυτή την διάχυτη βία που μια εκδοχή της είναι οι βομβιστικές επιθέσεις και οι εγκληματικές ενέργειες.
Η βία δεν προσφέρει λύσεις, η κοινωνία πρέπει να συζητήσει ανοικτά το πώς θα εξοστρακίσει τη βία όχι μόνο στο πολιτικό αλλά και στο κοινωνικό και καθημερινό επίπεδο, πριν είναι πολύ αργά.
Οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη υποστηρίζουμε μια γενναία καμπάνια μέσα στην κοινωνία που συνοψίζεται σε δύο επιλογές: «περισσότερο συνοχή και λύσεις, αντί για μίσος και βία» και «καμία ανοχή στην βία»
#συνοχή_λύσεις_ΟΧΙ-μίσος_βία