Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ παρακολουθούμε με ανησυχία την βήμα-βήμα κλιμάκωση της παραχώρησης δικαιωμάτων στις πετρελαϊκές βιομηχανίες που οδηγούν σε καταστροφή του περιβάλλοντος στην Ήπειρο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης. Η πιο πρόσφατη σε αυτή την σειρά ενεργειών είναι η παραχώρηση από την κυβέρνηση άδειας στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ) για υλοτόμηση δασικής έκτασης 750 στρεμμάτων, και μάλιστα με δική τους ευθύνη, για να διευκολυνθούν οι εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Ένας οποιοσδήποτε πολίτης – και σωστά – χρειάζεται να ξεπεράσει ελέγχους, να καταθέσει στοιχεία και να πείσει τις αρχές για το είδος των εργασιών πχ καθαρισμού ενός χωραφιού, και σε καμία περίπτωση δεν λαμβάνει άδεια χωρίς ακριβή προσδιορισμό των εργασιών. Τα Ελληνικά Πετρέλαια έλαβαν με πολύ μεγάλη ευκολία έγκριση για υλοτόμηση μιας τόσο μεγάλης έκτασης, μεγάλο μέρος της οποίας είναι Καταφύγιο Άγριας Ζωής σε περιοχή με μοναδικό φυσικό κάλλος («οικόπεδο» Άρτας – Πρέβεζας το αποκαλούν!!!), χωρίς να έχουν καμία επίβλεψη και χωρίς να υποχρεώνονται να παρουσιάσουν εκ των προτέρων τις περιοχές που θα αποψιλωθούν! Η άδεια αναφέρει «όπου χρειαστεί» και αυτό θα το κρίνουν τα ΕΛΠΕ! Δηλαδή φανταστείτε ένας πολίτης να πηγαίνει στις υπηρεσίες και να του δίνουν μια άδεια γενικής χρήσης που του επιτρέπει να υλοτομήσει δάσος όπου αυτός κρίνει ότι …χρειάζεται να κοπεί.
Οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη έχουμε από την αρχή εκφράσει την αντίθεσή μας στο γιγαντιαίο πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων, που έχει ξεκινήσει από την Ήπειρο και απλώνεται σε 75.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στεριάς και θάλασσας μέχρι νότια της Κρήτης. Αν τώρα στην αρχή η κυβέρνηση δίνει τέτοιου είδους δικαιώματα στις εταιρίες πετρελαίου για να κάνουν ότι θέλουν, αποδεικνύοντας ότι καταπατά κάθε περιβαλλοντική νομοθεσία και πρακτική, φανταστείτε τι θα συμβεί αν και όταν ξεκινήσουν οι εξορύξεις. Σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι η έξοδος από τα ορυκτά καύσιμα, παρόμοιες πρακτικές αγνόησης του περιβαλλοντικού κεκτημένου φέρνουν στη χώρα μας μας μεγάλους κινδύνους οικολογικής καταστροφής.
Η στρατηγική δέσμευση της χώρας στην εξόρυξη και μεταφορά υδρογονανθράκων συνεπάγεται, όμως, όχι μόνο δέσμευση με αυτοκτονικό τρόπο στην πολιτική καταστροφής του κλίματος αλλά και επένδυση σημαντικών οικονομικών πόρων σε μια οικονομία, την οικονομία του πετρελαίου, που έχει ημερομηνία λήξης το αργότερο σε 10, 20, το πολύ 30 χρόνια, αν θέλουμε να επιβιώσουν και οι κοινωνίες μας και ο πλανήτης, τουλάχιστον με την σημερινή μορφή τους.
Η στρατηγική δέσμευση της χώρας σε έναν δρόμο εξόρυξης υδρογονανθράκων δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απλοϊκές αντιλήψεις, αφού σε αυτό το ζήτημα εμπλέκονται περιβάλλον, κλιματική αλλαγή, ενέργεια, γεωπολιτική, διακρατικές σχέσεις, οικονομία, ασφάλεια κ.ά. Αυτή η σύνθετη συζήτηση δεν έχει γίνει στην κοινωνία και σε πολιτικό επίπεδο. H πρόσφατη έκθεση του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ, δεν αφήνει, όμως, καμία αμφιβολία ότι δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για λάθος επιλογές, γιατί θα είναι τραγικές οι επιπτώσεις στις σημερινές και αυριανές γενιές και αβέβαιο το μέλλον των κοινωνιών μας.
Είμαστε ξεκάθαροι. Ο πλούτος μας είναι γαλάζιος και πράσινος, όχι μαύρος. Έχουμε έναν μόνο πλανήτη και πρέπει να τον προσέξουμε. Τι να κάνουμε τα «πετροδολάρια» αν μπούμε στην εποχή της κατάρρευσης του πολιτισμού λόγω κλιματικής ανατροπής; Θέλουμε μια οικονομία που δεν θα βασίζεται πλέον στο κάρβουνο, το πετρέλαιο, τον λιγνίτη και το φυσικό αέριο, μια οικονομία που θα υπηρετεί την κοινωνία, την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος καθώς και την μακροχρόνια ευημερία μας. Και αυτό δεν είναι ουτοπία, αλλά θέμα επιβίωσης, και υποχρέωση αφού έχουμε δεσμευτεί υπογράφοντας την Συμφωνία των Παρισίων για το Κλίμα.