Για την πολιτική συγκυρία και την τακτική

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη μιαν άλλη πολιτική, οικολογική, κοινωνική και οικονομική, από μια νέα ελπίδα.

Τώρα που ρευστοποιείται πάλι το κομματικό σύστημα, προσκαλούμε στην συγκρότηση ενός πολιτικού φορέα που να στηρίζει έμπρακτα και δυναμικά τη ζωή και την επιβίωση, την αλληλεγγύη και τα δικαιώματα, τη διαφάνεια και τη δημοκρατία, τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής, τα συλλογικά αγαθά και τη δημόσια περιουσία, την προστασία της φύσης και τα δικαιώματα των ζώων, τη δια-γενεακή αλληλεγγύη και την πλανητική συνείδηση, την ανατροπή του καταναλωτικού και αδηφάγου μοντέλου «ανάπτυξης», την οικολογική και αποκεντρωμένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη στροφή στην πράσινη οικονομία, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, που επιδεινώνουν την κλιματική αλλαγή.

Χρειαζόμαστε, επιτέλους, πραγματικά δομικές μεταρρυθμίσεις, όπως

– ενίσχυση της συμμετοχικής δημοκρατίας, με πολυεπίπεδη συμμετοχή των πολιτών στην διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων,

-ανάπτυξη πολιτικών κοινωνικής συνοχής, περιφερειακή οργάνωση της χώρας, την συμμετοχική διαμόρφωση κι από τα κάτω προς τα πάνω (bottom-up) του Στρατηγικού Σχεδίου και των βασικών επιλογών της χώρας,

– αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης και την προώθηση της οικολογικής και κοινωνικής βιωσιμότητας, στροφή σε μια πράσινη/κυκλική οικονομία, με απεξάρτηση της οικονομικής ευημερίας από την κατανάλωση φυσικών πόρων και πρώτων υλών

– εξάλειψη των διακρίσεων λόγω ηλικίας, φύλου, καταγωγής, γλώσσας κι επανασχεδιασμό της κοινωνικής πολιτικής ώστε να επιλύει προβλήματα, όχι να μειώνει μόνο τις ακραίες εκδοχές τους (πχ φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, ανιότητα κα) παραμένοντας στην πραγματικότητα επιδοματική και σε μεγάλο βαθμό πελατοκεντρική,

– στρατηγική προστασίας του κλίματος και προσαρμογής στα νέα κλιματική δεδομένα, με ενισχυμένες πολιτικές “πράσινων υποδομών” και συνεργασίας με τη φύση, απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και ιεράρχηση ως επιλογής επιβίωσης της ενεργειακής μετάβασης προς ένα μοντέλο βασισμένο στην εξοικονόμηση ενέργειας και τις ανανεώσιμες πηγές με ενίσχυση παράλληλα του ρόλου πολιτών και τοπικών κοινωνιών στην ενεργειακή μετάβαση,

– τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας, την δίκαιη φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας εφόσον δεν χρησιμοποιείται για κοινωνικούς σκοπούς,

– τον εκσυγχρονισμό και αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα ώστε να είναι αποτελεσματικός προς όφελος των πολιτών, της κοινωνικής συνοχής και της οικολογικής ισορροπίας, αλλά και να κινητοποιεί το ανθρώπινο κεφάλαιο, τις ικανότητες – γνώσεις και δεξιότητες των δημοσίων υπαλλήλων

-θεσμική και οικονομική στήριξη της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας ώστε να είναι αυτόνομη από το κράτος και να αυτοργανωθεί ώστε να αποτελέσει έναν ουσιαστικό πυλώνα της μετάβασης προς την κοινωνική κι οικολογική βιωσιμότητα,

– έλεγχος και συμπίεση των τιμών μέσα και από ενίσχυση του ρόλου των πολιτών αλλά και δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών και τον εξορθολογισμό και κοινωνική-περιβαλλοντική μεταρρύθμιση της φορολογικής πολιτικής και παράλληλα, μείωση της άδικης, έμμεσης φορολογίας, ενίσχυση των φορολογικών κινήτρων κι αντικινήτρων με στόχο να ενισχυθούν οι κοινωνικές και πράσινες επενδύσεις

υσιαστική κι όχι επικοινωνικά σύγκρουση με τη διαπλοκή και τα καρτέλ,

– ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, ουσιαστική ενίσχυση του κοινοβουλίου και του ρόλου του στην διαμόρφωση πολιτικών που λύνουν προβλήματα, καθιέρωση ενός αναλογικού εκλογικού συστήματος, κατάργηση του ορίου εισόδου στη Βουλή, διαφάνεια και εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης μετά από καθορισμένο χρονικό διάστημα ώστε να αποτρέπονται φαινόμενα “ιδιοκτησίας”, καθεστώτος αλλά και διαφθοράς,

– ενσωμάτωση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων σε όλες τις πολιτικές αλλά και στην καθημερινότητα

Από την μαζική κατάθλιψη και παθητικοποίηση…

Νιώθουμε έντονα την ανάγκη να ακούσουμε τη φωνή της κοινωνίας, να συνδιαμορφώσουμε με τα κινήματα και την κοινωνία των πολιτών νέα προτάγματα και διεκδικήσεις, να οικοδομήσουμε νέα μέτωπα αλλά και μια παράλληλη κοινωνία που είναι το θετικό-εναλλακτικό πρότυπο, το πρόπλασμα βαθιών κοινωνικών αλλαγών που θέλουμε να δούμε να συμβαίνουν και στις οποίες λαμβάνουμε μέρος εδώ και τώρα, δεν περιμένουμε να τις πραγματοποιήσουν κάποιοι άλλοι για λογαριασμό μας, χωρίς εμάς για εμάς

Ενώ η κρίση ανέδειξε και αιτήματα για βαθιές αλλαγές, η δυναμική αυτή κατεδαφίστηκε και αναπτύχθηκε συλλογική κατάθλιψη ως αποτέλεσμα του περάσματος από τις ψευδαισθήσεις στις κυνικές επιλογές. Βασική ευθύνη έχει η σημερινή κυβερνητική σύνθεση που υιοθέτησε ένα σχεδίο κατάληψης της κυβέρνησης που ήταν χωρίς συνοχή, μείγμα ψευδαισθήσεων, ψεύτικων υποσχέσεων, πελατειακών λογικών, άρνησης των αναγκαίων βαθιών τομών σε διάλογο αλλά και με συμμετοχή της κοινωνίας.

Σήμερα, έχουμε να αντιμετωπίσουμε παλιές ρητορικές με νέα ρούχα, κυνισμό και παραίτηση των πολιτών, αδιέξοδους δρόμους και οπισθοδρόμηση σε βασικές κατακτήσεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

… Σε μια νέα κινητοποίηση της κοινωνίας για βαθιές αλλά ώριμες, δίκαιες και ισορροπημένες αλλαγές

Διαισθανόμαστε, λοιπόν, πως ήρθε η στιγμή να αρθρωθεί ένας νέος πολιτικός λόγος, που ταυτόχρονα να εγγυάται ότι δεν θα επαναληφτούν τα ίδια λάθη και αδιέξοδα. Και επιθυμούμε και επιδιώκουμε να συμβάλλουμε ώστε η απογοήτευση και η συλλογική κατάθλιψη να μετατραπούν σε πραγματική δύναμη αλλαγών.

Έτσι, λοιπόν:

• Εκτιμώντας ότι μετά από μια οκταετία “μνημονιακών” σχεδίων, που δεν ήταν αποτέλεσμα ενός ουσιαστικού διαλόγου μέσα στην κοινωνία αλλά και μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν με ευθύνη τόσο του ελληνικού πολιτικού συστήματος όσο και των δανειστών μετέτρεψαν την πολύπλευρη κρίση σε χρεοκοπία. Αντί να ενισυχθεί η κοινωνική συνοχή, η δημοκρατία, ο πολιτικός και κοινωνικός διάλογος, κυριάρχησαν είτε αυταρχικές λύσεις είτε πρακτικές αντίδρασης με κυρίαρχο στοιχείο τον ανορθολογισμό και το μίσος, που αντί να θεραπεύσουν την πολύπλευρη κρίση της χώρας την οδήγησαν σε κατεστημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές, με εμφανή αποτελέσματα την πραγματική και θεσμική υποχώρηση στο εισόδημα, το περιβάλλον, τους φυσικούς πόρους και την ποιότητα της ζωής, την παιδεία και την υγεία, πάντα με πρόσχημα την δήθεν επιτακτική ανάγκη για οικονομική μεγέθυνση και αποπληρωμή των δανειστών, 

• παρατηρώντας το βάθεμα της κρίσης, της εσωτερικής υποτίμησης, της απορρύθμισης της εργασίας, της ακραίας ιδιωτικοποίησης βασικών υποδομών ή/και βαριάς φορολογικής επιβάρυνσης, την μετατροπή της χώρας σε συνήθη ύποπτο χρεοκοπίας κι αποτυχίας, , την υποβάθμιση της δημοκρατίας, την έλλειψη εναλλακτικής προοπτικής στο καταστροφικό μοντέλο «ανάπτυξης» που έχει επιλεγεί για την αντιμετώπιση της κρίσης, το ξεπούλημα δημόσιας γης, τις δημοπρασίες ακινήτων χρεωμένων συμπολιτών μας με χαμηλά εισοδήματα, το κοινωνικό δράμα μιας κοινωνίας που έχει γονατίσει γιατί δεν ελπίζει σε τίποτα, τη φτώχεια, την ανεργία ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, τη μετανάστευση των πιο παραγωγικών και καταρτισμένων κοινωνικών ομάδων, την αναντιστοιχία των κοινωνικών αιτημάτων με τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις,

• διαπιστώνοντας την ενσωμάτωση της κυβέρνησης σε αποτυχημένες συνταγές που στην καλύτερη περίπτωση οδηγούν σε βελτίωση κάποιων δημοσιονομικών δεκτών χωρίς να λαμβάνονται υπόψη άλλοι δείκτες βιωσιμότητας κι ανθρώπινης-οικολογικής-κοινωνικής ανάπτυξης, που βαφτίζουν τις νεοφιλελεύθερες επιλογές ως απόλυτες αλήθειες , που δεν δειρεύνησαν ουσιαστικές εναλλακτικές προοπτικές, την προσχηματική εκφορά φιλοπεριβαλλοντικού λόγου, με ταυτόχρονη αποδοχή όλων των αντιπεριβαλλοντικών διαστάσεων της «αναπτυξιακής» επιλογής εξορυκτικών, χρηματοπιστωτικών, ενεργειακών, τουριστικών και άλλων πολυεθνικών κολοσσών, που θυμίζουν όλο και περισσότερο τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, και που βρίσκονται πίσω από την πορεία προς την κρίση και τη χρεοκοπία, όσο και αν δεν ομολογούνται στην δημόσια αντιπαράθεση,

• βιώνοντας την οπισθοδρόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάτω από την πίεση αντιδραστικών επιλογών κυβερνήσεων και κοινωνικών ομάδων κι ενώ αυξάνονται επικίνδυνα η εθνικιστική και ρατσιστική ρητορεία που, μια οπισθοδρόμηση σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο που οδηγεί σε απομάκρυνση από τις διακηρύξεις για περιβαλλοντικό και κοινωνικό κεκτημένο, ανοίγει επικίνδυνους δρόμους προς ένα αυταρχικότερο μόρφωμα ανισότητας, κυριαρχίας των χρηματοπιστωτικών προτεραιοτήτων και εγκατάλειψης της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών του αλλά και προς το υπόλοιπο κόσμο, ,

• αντιμετωπίζοντας ένα επικίνδυνο και ρευστό διεθνές πλαίσιο, όπου οι ένοπλες επεμβάσεις τείνουν να αντικαταστήσουν τον διάλογο και την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, ενώ παρατηρείται απομάκρυνση από τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας και ενίσχυση του μοντέλου της αυταρχικής διακυβέρνησης, με απολυταρχικούς ηγέτες όπως τους Πούτιν, Τραμπ, Ερντογάν και άλλους, που έλκονται από το αντιδημοκρατικό μοντέλο της Κίνας ή ανοίγουν τον δρόμο για την άνοδο εθνικιστικών και λαϊκιστικών δυνάμεων,

• βλέποντας τα αδιέξοδα της «κυβερνώσας» αριστεράς, που υλοποιεί πολιτικές αντίθετες με τις προεκλογικές της διακηρύξεις και τις “ελπίδες” των υποστηρικτών της, χωρίς να στηρίζεται σε σοβαρό πρόγραμμα και αρχές, χωρίς ριζικές αλλαγές στους προσανατολισμούς της πολιτικής, της παραγωγής και της κατανάλωσης, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, χωρίς δομικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και οι πολίτες,

• διαπιστώνοντας την συνεχή υποβάθμιση της Εκπαίδευσης, με καταργήσεις/συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και ειδικοτήτων εκπαιδευτικών, με αύξηση των μαθητών ανά τμήμα και του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών, με την γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού, με το  20% των καθηγητών να διδάσκει σε 2 σχολικές μονάδες ενώ το 5% σε τουλάχιστον σε τρεις και πάνω, με αποτέλεσμα την επιστημονική και εργασιακή εξουθένωση, με καθηγητές αναπληρωτές σε εργασιακή αστάθεια και αδιοριστία, επιδεινώνοντας τις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου ανοίγοντας δρόμους για την εγκατάλειψη του δημόσιου σχολείου,

• καταργώντας τα πολύμηνα σχολικά προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και των υποστηρικτικών δομών τους Υπεύθυνων Π.Ε. και Κέντρων Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και στερώντας καθηγητές και μαθητές από το πιο συνεργατικό και δημιουργικό κομμάτι της εκπαίδευσης που συνέβαλε στην δημιουργία ενεργών μαθητών, που άλλαξε στάσεις και συμπεριφορές σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, συνέβαλε στην ανάπτυξη κατάλληλου γνωστικού και αξιακού υποβάθρου ικανοτήτων κριτικής σκέψης και ενεργητικής συμμετοχής ως μέλη της κοινωνίας, μέσα από αλληλεπίδραση και συνεργασία, αλλά κυρίως μέσα από αντικρουόμενες ανθρώπινες ανάγκες και επιδιώξεις, να κάνουν εκείνες τις επιλογές στη ζωή τους που θα τους εξασφαλίζουν ένα αξιοβίωτο παρόν και ένα αειφόρο μέλλον, σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει,

• διαπιστώνοντας με απογοήτευση τον κατακερματισμό και την αποσυσπείρωση του χώρου της πολιτικής οικολογίας, μετά και την αρνητική εμπειρία της άκριτης και χωρίς δεσμευτική προγραμματική συμφωνία κυβερνητικής συνεργασίας, την οποία συνεχίζει ένα μικρό πλέον τμήμα του, που έχει απομονωθεί από την κοινωνική του βάση, έχει υποκύψει σε φαινόμενα ιδιοτέλειας, κυβερνητισμού και κρατικοποίησης του κόμματος και έχει υποχωρήσει από τις αρχές και αξίες των αρχικών του διακηρύξεων,

Εκτιμούμε ότι χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική πολιτική, που θα αντιμετωπίσει με δίκαιους τρόπους την πολυδιάστατη κρίση (δημοσιονομική, οικονομική, κοινωνική, αξιακή, ηθική), κρίση συνολικού μοντέλου, που βιώνει η χώρα και θα κάνει αλλαγές προς όφελος της κοινωνίας, με πιο συμμετοχικές μορφές δημοκρατίας και μια νέα στρατηγική για την κοινωνική και οικολογική βιωσιμότητα. Η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να αποτρέψει την κρίση ή έστω να την διαχειριστεί αποτελεσματικά ώστε να αποφύγει η χώρα την χρεοκοπία, απαιτεί μια ριζική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, μια εντελώς διαφορετική πολιτική πρόταση. Μια πολιτική που θα προετοιμάσει την Ελλάδα για μια όσο το δυνατόν πιο ομαλή μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό, κοινωνικό, οικολογικό, αξιακό και πολιτισμικό μοντέλο, που θέλουμε να αντικαταστήσει το αποτυχημένο σημερινό. Μια μετάβαση όχι σε σύγκρουση ή απομονωμένη, αλλά σε επικοινωνία και αλληλεγγύη με άλλους λαούς, που θα έχουν συνειδητοποιήσει τα σημερινά αδιέξοδα και επιλέγουν να μεταρρυθμίσουμε και να κάνουμε καλύτερη την Ευρώπη, όχι να γκρεμίσουμε το σημερινό ατελές οικοδόμημα

Βαθιές αλλαγές, θέμα επιβίωσης

Λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα πλανητικά προβλήματα όσο και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της χώρας που οδήγησαν στην κρίση, είναι φανερό ότι χρειάζονται βαθιές ανατροπές και δομικές μεταρρυθμίσεις (όχι απλώς απορρυθμίσεις), που θα άλλαζαν το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και τη θεσμική συγκρότηση της χώρας, θα εμβάθυναν τη δημοκρατία, θα διευκόλυναν τη μετάβαση σε ένα οικονομικό σύστημα μη εκμεταλλευτικό και καταναλωτικό, που θα θέτει σε προτεραιότητα τον πολίτη, το περιβάλλον, την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών, τις συνεργατικές μορφές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και ένα διαφορετικό μοντέλο ενεργειακής δημοκρατίας, θα υποστήριζαν με ενεργητικό τρόπο τους πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη και κοινωνικό αποκλεισμό και θα ενίσχυαν την κοινωνική συνοχή, θα προστάτευαν τα οικοσυστήματα, τα δάση, τα νερά και τις άλλες μορφές ζωής.

Σε διεθνές επίπεδο, χρειάζεται να προωθήσουμε έναν ειρηνικό, μη βίαιο και ήπιο πολιτισμό συνύπαρξης και συνεργασίας τόσο μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών όσο και με τη φύση. Έναν πολιτισμό που αντιλαμβάνεται ότι αν καταστραφεί ο πλανήτης και το κλίμα, οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι αυτές που θα υποστούν τις βαριές συνέπειες, που συνειδητοποιεί ότι η επιστροφή στην βίαιη αντιπαράθεση και τον πόλεμο δεν θα έχει νικητές στο τέλος. Γιαυτό στηρίζουμε πρωτοβουλίες ενάντια σε εθνοκεντρικές και απομονωτικές νοοτροπίες, αυταρχικές, εθνικιστικές, ρατσιστικές, ακραία συντηρητικές και επικίνδυνες για τη δημοκρατία προκλήσεις και πρακτικές.

Τα εξοπλιστικά προγράμματα ήταν και συνεχίζουν να είναι εκτός δημόσιας κριτικής, αν και θα έπρεπε να εξεταστεί η επίπτωσή τους στο χρέος, αλλά και το αν ήταν ή είναι αναπόφευκτη αναγκαιότητα τα πολύ υψηλά εξοπλιστικά προγράμματα και αυτές οι στρατιωτικές δαπάνες με δεδομένο ότι από το 1974 μέχρι το 2010 κόστισαν στη χώρα περίπου 250 δις Ευρώ. Για σύγκριση, οι εξοπλιστικές και στρατιωτικές δαπάνες έφτασαν στα 2/3 του χρέους ύψους 340 δις. Θα συνεχιστούν και από την νέα κυβέρνηση δυσανάλογα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα που δημιουργούν θέσεις εργασίας στις πολεμικές βιομηχανίες άλλων χωρών, αλλά στην πραγματικότητα απομυζούν πόρους από την κοινωνική συνοχή;

Δυστυχώς, ακόμη και η απαραίτητη συμβιβαστική λύση στην εκκρεμότητα με τη FYROM, δεν έγινε με σωστή προετοιμασία και ενημέρωση της κοινωνίας με βάση επιχειρήματα, αρχές και θέσεις αλλά κυρίως μετά από έξωθεν πίεση και συναλλαγή αλλά και τρόπο που ενίσχυσε την εθνικιστική πλειοδοσία και την ακροδεξιά.

Σήμερα, λοιπόν, χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ ένα κίνημα των κινημάτων και ένας πολιτικός φορέας, που θα είναι σε θέση να προωθήσουν αυτές τις βαθιές αλλά δίκαιες και προς όφελος της κοινωνίας ανατροπές, σε διάλογο και συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών. Ένας φορέας που να είναι αυτόνομος και να μην εντάσσεται στις σκοπιμότητες και τα πολιτικά σχέδια άλλων κομμάτων, ώστε να μπορεί να διαθέτει την προωθητική δύναμη μιας πραγματικά μεταρρυθμιστικής και βαθειά ανατρεπτικής πολιτικής.

Να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία αλλαγής προς το καλύτερο

Μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία αλλαγής προς το καλύτερο. Χρειάζεται, όμως, άμεσα να ξεκινήσουμε τη διαδικασία συγκρότησης από κοινού με συγγενικές δυνάμεις ενός ανοικτού πράσινου κοινωνικού πολιτικού σχήματος, που δεν θα στοχεύει μόνο στην αυτόνομη συμμετοχή στις εθνικές κι ευρωπαϊκές εκλογές αλλά και θα επανακτήσει ρίζες, που θα τις βαθύνει μέσα στην κοινωνία.

Οι πράσινες επιλογές έχουν γίνει κτήμα πολύ ευρύτερων κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων. Για να διατηρήσουν την αυθεντικότητά τους, δεν πρέπει να εμπνέονται από την κερδοσκοπία, τον ανταγωνισμό και την ιδιοτέλεια αλλά από την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την εθελοντική αλλαγή του τρόπου ζωής προς μια ήπια, δίκαιη και λιτή αφθονία. Η οικολογική πολιτική δεν μπορεί να είναι μια «μόδα» των πλούσιων αλλά μια εκδημοκρατισμένη προσαρμογή στις περιορισμένες συνθήκες του πλανήτη.

Εφόσον εξασφαλίσουμε την αυτόνομη έκφραση των ιδεών αυτών και αποκαταστήσουμε τους δεσμούς με την κοινωνία, θα πρέπει να διευρύνουμε τις συνεργασίες μας με άτομα και χώρους που έχουν διαφορετικό πλαίσιο πολιτικής σκέψης, που απορρίπτουν τον κρατισμό, την αναπτυξιολατρεία και τον παραγωγισμό, που αντιλαμβάνονται ότι η υποχώρηση προς ιδεολογία της “ανεξέλεγκτης αγοράς που αυτορρυθμίζεται” έχει δημιουργήσει μια ανάγκη για επιστροφή προς τις αρχικές αξίες της κοινωνικής χειραφέτησης και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών, που απορρίπτουν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους προβληματίζουν οι συγκρούσεις που ανακύπτουν μεταξύ μιας ασύδοτης μορφής οικονομικής ελευθερίας και των υπόλοιπων ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που απωθούνται από φαινόμενα προσωποκεντρισμού και δογματικής αυθεντίας.

Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι απαραίτητο να ανοίξουμε διαύλους διαλόγου και συνεργασίας με νέες πρωτοβουλίες κοινωνικών πειραματισμών, όπως ο αλληλέγγυος εθελοντισμός, η κοινωνικά υποστηριζόμενη γεωργία, οι αστικοί αγροί αλληλεγγύης, η αντιαυταρχική και δημοκρατική εκπαίδευση, η μη-βίαιη επικοινωνία, η μη-κατευθυντική παρέμβαση, οι αντι-ιεραρχικές συλλογικότητες, οι μορφές ψηφιακής δημοκρατίας, οι οικο-κοινότητες, οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί που βασίζονται σε κοινωνικές αξίες, η συλλογική και ατομική ψυχολογική ενδυνάμωση και υποστήριξη, οι θεσμοί ομαδικής και προσωπικής ανάπτυξης.

Αποτελεί στρατηγική μας προτεραιότητα το να συνδεθούμε με τις ζωντανές δυνάμεις που προωθούν τα ζητήματα της πράσινης ατζέντας στην ελληνική κοινωνία: πρωτοβουλίες πολιτών, κινήματα, δίκτυα, οργανώσεις αλλά και ευαισθητοποιημένους πολίτες που εφαρμόζουν οικολογικές πρακτικές στην καθημερινή τους ζωή. Σεβόμαστε έμπρακτα την ανεξαρτησία τους, αντλούμε από τις προτάσεις και τις εμπειρίες τους για να οικοδομήσουμε ένα συνολικότερο πολιτικό σχέδιο, επιδιώκουμε η παρουσία μας να δημιουργεί θετικές συνέργειες και για τις δικές τους δράσεις, λογοδοτούμε διαρκώς στον κόσμο τους.

Συνοπτικά, ως βαθύτερους στόχους έχουμε:

– την επιδίωξη πραγματικών αλλαγών σε όλο το πολιτικό σύστημα, τις κοινωνικές σχέσεις και όλες τις εκφάνσεις της ζωής

– την ανασυγκρότηση των πόλεων και της υπαίθρου,

– την ανάπτυξη εναλλακτικών και βιώσιμων τρόπων ζωής

– την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών μέσα από διαδικασίες διαβούλευσης, και θεσμούς άμεσης δημοκρατίας και σωστά οργανωμένα δημοψηφίσματα

Ως τακτικούς στόχους έχουμε:

– την προώθηση πολιτικών κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών

– τη διαμόρφωση κοινωνικών πλειοψηφιών σε επιμέρους θέματα που προωθούν λύσεις

– την έμφαση στην τοπική και θεματική δράση

– την ανάπτυξη των εγχειρημάτων κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας

– την αυτοδύναμη πορεία ανάπτυξης, με μια κινηματική λογική

– την ανάπτυξη στενών δεσμών με τις πρωτοβουλίες πολιτών και τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις

– την κοινή πορεία με οικολογικά και κοινωνικά ενεργούς πολίτες και κινήσεις πολιτών, στη βάση προγραμματικών θέσεων

– τη συγκρότηση ζωντανών κινήσεων σε όλες τις περιφέρειες και τους Δήμους

– την προώθηση των προτάσεών μας με στοχευμένες καμπάνιες, αιχμές και προτεραιότητες

– την απόκτηση υποδομής και αυτοτέλειας με διαφανή τρόπο και χωρίς εξαρτήσεις από πελατειακά και άλλα συμφέροντα.

Απέναντι στη διαπίστωση ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, θα πρέπει να αντιτάξουμε ότι δεν μπορεί να αλλάξει ούτε η πολιτική ούτε η κοινωνία, αν δεν αλλάξουμε κι εμείς, αν δεν προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όλα.

Η πολιτική δεν μπορεί να αφεθεί στους επαγγελματίες αλλά να την αναγκάσουμε να στραφεί στην υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος, απέναντι σε ιδιοτελή συμφέροντα και το προσωπικό “βόλεμα”, να είναι ρεαλιστική αλλά κι ανατρεπτική, με προτάσεις αλλά και όραμα, συμμετοχική και σε ανοικτό διάλογο με τις κοινωνικές και επιστημονικές εξελίξεις, να αφορά τους πολίτες και όχι ισχυρά λόμπυ, να λειτουργεί περισσότερο ως ένα δίκτυο ενεργών πολιτών, με αλληλοσεβασμό και σύνθεση απόψεων, αντί για κλειστό, αδιαπέραστο σύστημα, σκληρό μηχανισμό και προσωποπαγή ομαδοποίηση. Με ευθύνη όλων των πολιτικών κομμάτων επικρατεί ακόμα η απαράδεκτη αντιμετώπιση των πολιτικών και των υπουργών με διαφορετικό σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες τρόπο στα θέματα ασυλίας ή παραγραφής ποινικών αδικημάτων.

Δεν χαϊδεύουμε αυτιά και πιστεύουμε ότι ο πολίτης έχει το ποσοστό ευθύνης που του αντιστοιχεί στη διαμόρφωση μιας βιώσιμης και αλληλέγγυας κοινωνίας, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην εξάλειψη του ρατσισμού και του εθνικισμού και την ενσωμάτωση του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην πολιτική αλλά και στην καθημερινότητα.

Παρόλες τις διαφορές μεταξύ τους, δεν μας συγκινούν τα διλήμματα του νέου δικομματισμού, ούτε τα προσωποπαγή σχήματα ούτε αυτά που μονίμως αντιστέκονται χωρίς να αντιπροτείνουν πολιτικές διεξόδους ούτε, βεβαίως, και αυτά που επηρεάζονται από επιχειρηματικά ή συντεχνιακά συμφέροντα.

Θέλουμε να δίνουμε το παρόν στις μάχες μέσα και έξω από τους θεσμούς, δίπλα με τα κοινωνικά κινήματα, για δικαιοσύνη και ελευθερία, κατά του ρατσισμού και του πολέμου, για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και τη διεθνή αλληλεγγύη, την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών, την ποιότητα ζωής, την επιστροφή της φύσης στην πόλη, για μέσα μαζικής μεταφοράς ποιοτικά και φθηνά, για πόλεις φιλικές στον πεζό, το ποδήλατο και τα άτομα με αναπηρίες, για σεβασμό των άλλων μορφών ζωής, για άλλη χωροταξία, που να κάνει τη ζωή μας ποιοτική.

Η συμμετοχή μας στους θεσμούς έχει άμεσους στόχους να εκφράσουμε και να υπερασπιστούμε τις ευαισθησίες αυτές στον κεντρικό πολιτικό διάλογο, να δημιουργούμε πολιτικό κόστος για τα μικρά και μεγάλα οικολογικά εγκλήματα, να οικοδομούμε και να προβάλλουμε βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, να γινόμαστε καταλύτης και για ευρύτερες θεματικές πλειοψηφίες.

Όχι συμμετοχή σε μια κυβέρνηση με κάθε αντίτιμο

Δεν αποτελεί αυτοσκοπό μας, ούτε και άμεση προτεραιότητα, η συμμετοχή σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα. Θεωρούμε λάθος τη συμμετοχή στην κυβέρνηση κομματικών σχηματισμών που δεν κατορθώνουν να εκλεγούν αυτόνομα στη Βουλή. Τέτοιες απόπειρες καταλήγουν συνήθως εξαρτημένοι ουραγοί ή «συνιστώσες» του ισχυρού κόμματος, που δέχεται πατερναλιστικά να εντάξει εκπροσώπους του στις κομματικές του λίστες, χάνοντας σταδιακά την αρχική τους ταυτότητα και παύοντας να εκφράζουν τις αρχικές τους αξίες και τα προτάγματα του φυσικού τους χώρου. Κυβερνητικές συνεργασίες μπορούν να έχουν ουσιαστικό όφελος για την κοινωνία και τη βιωσιμότητα, μόνο όταν έχουμε ήδη ισχυρή σύνδεση με ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις και η λαϊκή εντολή των εκλογών μας δίνει ρόλο ρυθμιστή και δυνατότητα μετεκλογικών προγραμματικών συμφωνιών με πιθανούς κυβερνητικούς εταίρους. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μεσοπρόθεσμα και τις προϋποθέσεις αυτές, που σήμερα παραμένουν ακόμη ζητούμενο. Σε μια νέα πορεία, που θα ξεπερνάει τα λάθη και την παθολογία του παρελθόντος, έχουμε τις δυνατότητες να επεξεργαστούμε περισσότερο και να καταθέσουμε συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις για τα προβλήματα αλλά και το μέλλον της χώρας, της Ευρώπης και του πλανήτη.

Φτιάχνουμε τους καιρούς μας και δεν περιμένουμε μαγικές λύσεις από κανέναν, διευκολύνουμε εδώ και τώρα τη ζωή και υπερασπιζόμαστε την ποιότητά της σε επίπεδο κοινωνίας και φύσης.

Ξεκινάμε, λοιπόν για να διαμορφώσουμε έναν σύγχρονο, ανοικτό, πολιτικό φορέα, που θα συνδέει το κίνημα της ανθρώπινης χειραφέτησης με την πολιτική οικολογία, για να επαναδιατυπώσουμε τα οικολογικά προτάγματα και να τα συνδέσουμε με τα κοινωνικά αιτήματα, προσαρμόζοντάς τα στις νέες συνθήκες, για να συνδιαμορφώσουμε νέες προτάσεις για μια εποχή πραγματικών πράσινων, κοινωνικών και αλληλέγγυων λύσεων κι επιλογών και για να προετοιμάσουμε τον νέο πολιτισμό που θα αναδυθεί στα ερείπια του σημερινού που καταρρέει.