Δείτε τη εδώ: http://www.megatv.com/embed/embed.asp?catid=13480&subid=20955&pubid=34356850
ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ: Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είμαστε εδώ για να αλλάξουμε και το περιεχόμενο της πολιτικής και τον τρόπο που ασκείται. Για να πούμε ναι στις αλλαγές στη πορεία της χώρας, αλλά με βάση ένα πρόγραμμα που βασίζεται στην οικολογική, και την κοινωνική καινοτομία.
Πολλά απ΄τα προβλήματα που είχαμε ως χώρα πριν την κρίση, θα μπορούσαμε να τα λύσουμε όχι με λιτότητα, αλλά αλλάζοντας το μοντέλο, δηλ αν κάναμε πράγματα που θα βελτίωναν τη ζωή των ανθρώπων, θα ενίσχυαν την κοινωνική συνοχή και θα ενδυνάμωναν την κοινωνία. Η αποτυχία του προγράμματος είναι ότι αντί να βοηθήσει να ενισχυθεί η κοινωνία και η οικονομία, απλώς τα διέλυσε.
Ας πάρουμε πχ το φορολογικό. Η φορολογια δεν είναι απλώς ένα εργαλείο για να εισπράττει συνέχεια το κράτος, αλλά ένα εργαλείο για να αλλάζει η οικονομία, να παρέχει κίνητρα για τις αλλαγές, για να γίνονται επενδύσεις σωστές προς όφελος της κοινωνίας, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να προστατεύεται το περιβάλλον.
Εμείς θέλουμε ένα φορολογικό σύστημα, που θα βασίζεται σε μια συνολική εκτίμηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας, θα έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά, κοινωνικούς όρους, ώστε να υπάρχουν έσοδα για την κοινωνική πολιτική, αλλά ταυτόχρονα να είναι δίκαιο προς τους πολίτες. Να μην επιτρέπει τη φοροδιαφυγή. Υπάρχουν Ευρωπαϊκά εργαλεία, που μας βοηθάνε στο να επιβάλλουμε ένα τέτοιο σύστημα. Πχ. ο έλεγχος των κεφαλαίων, των καταθέσεων, που έχουν φύγει στο εξωτερικό. Σε 6 μήνες θα μπορούσαμε να ξέρουμε ποιοί έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό, ποια είναι νόμιμα, δηλ φορολογημένα, και ποιά δεν είναι. Θα μπορούσε πράγματι να υπάρχουν έσοδα από την παραοικονομία, το έλεγε το 1ο Μνημόνιο: 4 δις από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλά κάποιοι το προστατεύουν πολιτικά.
ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ : Σωστά. Γι’ αυτό Το λέμε. Ο δικός μας ρόλος είναι να είμαστε στη Βουλή και να την εμπλουτίσουμε με πολιτικές θέσεις και προγράμματα. Είμαστε πρόθυμοι να συμμετάσχουμε σε προγραμματική και μόνο βάση, σε μιά προοδευτική κυβέρνηση, που θα έχει όμως οικολογικό, κοινωνικό και οικονομικό σχέδιο. Όχι λαϊκισμούς, όχι υποσχέσεις για πράγματα, που δεν μπορεί να κάνει. Υπάρχουν πχ πολλά πράγματα, που μπορούμε να κάνουμε για το χρέος, αλλά αν λέει κάποιος ότι θα το διαγράψουμε κατά 50%, αυτό δεν είνα εφικτό. Αν λέμε ότι θα το μειώσουμε, θα το κάνουμε βιώσιμο με Ευρωπαϊκές συμμαχίες, αυτό είναι δυνατό.
Παράδειγμα, οι τράπεζες έχουνε πάρει 27-30 δις για ανακεφαλοποίηση. Αυτό θεωρείται δημόσιο χρέος. Αν αυτό αντιμετωπίζοταν ως χρέος των τραπεζών προς τους δανειστές, αμέσως θα μειωνόταν το χρέος κατά 27-30 δις ή και παραπάνω. Εκεί είναι η διαπραγμάτευση. Το ίδιο ισχύει με τα επιτόκια και τα ομόλογα που κατέχουν η ΕΚΤ και τα Κράτη. Όταν προετοιμάζεις τον κόσμο και λές «θα σκίσουμε… θα κάνουμε, θα δείξουμε…» ή ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, αυτό δεν είναι πολιτική. Εμείς λέμε, υπάρχει ένας τρίτος δρόμος, αυτό θέλουμε να εκπροσωπίσουμε. Είναι υπέρβαση του παλιού. Όλοι κάνανε λαθη. Όμως, μπορούμε να κοιτάξουμε στο μέλλον; Πρέπει να φύγουν αυτοί, που η πολιτική τους απέτυχε; Δεν μπορεί να κυβερνάνε συνέχεια οι ίδιοι. Αλλά και οι άλλοι, που θα έρθουν πρέπει να έχουν και ρεαλισμό, και όραμα.
Χρειαζόμαστε γνώση για το πώς θα αλλάξουμε αυτή τη χώρα, δεν μπορεί η αλλαγή να είνα υπόθεση ενός κόμματος.