Ποτέ στην εκλογική ιστορία μας δεν υπήρχε τόσο έλλειψη αγωνίας για το ποιος θα είναι ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος και ο τρίτος, ούτε ακόμα και για το ποιος θα κυβερνήσει. Ακόμα και αν δεν ξέρουμε το τελικό ποσοστό, το παιχνίδι ξέρουμε ποιος θα το πάρει.

Κάτι  όμως που αναδείχθηκε ως σοβαρό θέμα είναι το ποια θα είναι τα ποσοστά των κομμάτων πέρα από τα 5 που είναι σχεδόν σίγουρα στη Βουλή. Αναπτύχθηκε μάλιστα από διαφορετικές πλευρές (Μητσοτάκης από τη μία, Τσίπρας από την άλλη) μια θεωρία προσβλητική για τη δημοκρατία, ότι η ψήφος προς άλλα κόμματα, πέρα από τα δύο αυτά, είναι χαμένη ψήφος. Αυτή τη φορά το είπανε με θράσος, παλαιότερα κυκλοφορούσε στα μυαλά και στα κομματικά γραφεία, αλλά δεν το βροντοφώναζαν κιόλας.

Η απουσία ενός ισχυρού και αυτόνομου πράσινου κόμματος από τη Βουλή έχει συνέπειες όχι μόνο στο χώρο αυτό αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα. Τα θέματα επιβίωσης που θέτει η κλιματική και οικολογική κρίση, και κατά συνέπεια οι συνέπειες στην οικονομία, την κοινωνία, το περιβάλλον, οι προκλήσεις που υπάρχουν, παραμένουν στο περιθώριο της κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Η κλιματική κρίση ανασύρεται κάθε φορά μετά από μια καταστροφή, ο Τσίπρας αναφέρθηκε στην …πρώτη εμφάνιση της κλιματικής αλλαγής στο …Μάτι, ενώ ο Μητσοτάκης την χρησιμοποιεί κάθε φορά μετά από μια  μεγάλη καταστροφή για να καλύψει το “πάμε και όπου βγει”. Ευτυχώς δεν αναφέρθηκε κάποιος στην κλιματική κρίση ως αιτία σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη ή της βύθισης του σκάφους ανοιχτά της Πύλου με τον τραγικό θάνατο 600 και πλέον ανθρώπων.

Όμως τα δύο αυτά “δυστυχήματα” συνδέονται με την πολιτική για το κλίμα. Αλλά με διαφορετικό φυσικά τρόπο. Το τρένο είναι το πιο οικολογικό μέσο μεταφοράς και σε όλες τις χώρες αποτελεί βασικό εργαλείο για την πράσινη μετάβαση στις μεταφορές: μείωση της χρήσης ΙΧ, αεροπορικών πτήσεων, φορτηγών, ιδιαίτερα για αποστάσεις μέχρι 1000 χλμ. Στην Ελλάδα, το τρένο απαξιώθηκε σταδιακά, το δυστύχημα ήταν τελικά μια προαναγγελθείσα καταστροφή. Σήμερα δεν λειτουργούν ούτε καν οι μισές γραμμές από αυτές που είχαν απομείνει τα τελευταία χρόνια. Και αυτές λιγότερες ακόμα και από την εποχή …Τρικούπη. Ενώ υπάρχουν σήμερα 200 νυχτερινές γραμμές καθημερινά σε διάφορες χώρες που διασχίζουν και σύνορα κρατών, αλλά και ένας όλο και περισσότερο ενιαίος σιδηροδρομικός χώρος στην υπόλοιπη Ευρώπη, στην Ελλάδα και στον βασικό κορμό Αθήνα – Θεσσαλονίκη δεν υπάρχουν παρά 4 μόνο δρομολόγια, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα δεν γίνονται σήμερα σιδηροδρομικά δρομολόγια. Με ευθύνη των κομμάτων που κυβέρνησαν, μέσα σε 20 χρόνια συρρικνώθηκε ο σιδηρόδρομος προς όφελος του ΙΧ και των ΚΤΕΛ και των μεγάλων συμβασιούχων αυτοκινητόδρομων. Ο μόνος χώρος που στην πραγματικότητα υπερασπίστηκε τον σιδηρόδρομο, χωρίς δυστυχώς επιτυχία, είναι ο πράσινος. Το ίδιο και με το ποδήλατο αλλά και γενικότερα με τις δημόσιες συγκοινωνίες.

Η κλιματική κρίση χειροτερεύει. Οδηγούμαστε προς κλιματικό χάος και τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών. Ο ΟΗΕ μιλάει για 1,2 δις κλιματικών προσφύγων μέσα στον αιώνα, η οικονομική ζημιά και τα θύματα της κλιματικής κατάρρευσης είναι πλέον όλο και πιο ακραία. Πολλοί ειρωνεύτηκαν το γεγονός ότι μεταξύ των “προσφύγων” μέσα στο σκάφος που βυθίστηκε ήταν πολλοί πακιστανοί. “Σιγά που ήταν πρόσφυγες, οικονομικοί μετανάστες είναι” επιχειρηματολόγησαν. Όμως, δυστυχώς είναι πρόσφυγες και με την παλαιότερη  ερμηνεία και με την πιο πρόσφατη.

Ξεχάσαμε φυσικά ότι στο Πακιστάν αποτυπώνεται η εξαιρετικά στενή πλέον συνάντηση της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την κλιματική κρίση. Το Πακιστάν ήταν και παραμένει μια χώρα που κατηγορείται για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Το Πακιστάν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης. Η κλιματική αδικία είναι εμφανώς ορατή, με τους ανθρώπους της να αντιμετωπίζουν δυσανάλογα σοβαρές συνέπειες, συχνά απειλητικές για τη ζωή, παρά τη μικρή συμβολή τους στην κλιματική αλλαγή. Η αντιμετώπιση μιας κλιματικής κρίσης αυτής της κλίμακας απαιτεί παγκόσμια προσοχή και δράση. Οι πιο πλούσιες χώρες δεν πρέπει να κάνουν λάθος σχετικά με τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν», είχε δηλώσει ο Ντινουσικά Ντισαναγιάκε, Αναπληρωτής Περιφερειακός Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας στη Νότια Ασία.

Η κλιματική κρίση στο Πακιστάν είναι μείζον ζήτημα επιβίωσης για τη χώρα. Όπως και στη Νότια Ασία συνολικά, το κλίμα του Πακιστάν έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες, με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στους ανθρώπους. Τον Μάιο του 2022, καταγράφηκε ένας ισχυρός καύσωνας στο Πακιστάν και την Ινδία με τη θερμοκρασία να φτάνει τους 51°C. Παρόμοιοι καύσωνες αναμένονταν μία φορά στα 312 χρόνια. Τώρα εξαιτίας της κλιματικής κρίσης αναμένεται να συμβαίνουν μια φορά κάθε 3 χρόνια. Την ίδια χρονιά, το 2022 έπληξαν το Πακιστάν και καταστροφικές πλημμύρες, ως συνέπεια ακραίων βροχοπτώσεων και του λιωσίματος των παγετώνων που τροφοδοτήθηκαν από την κλιματική αλλαγή. Το ένα τρίτο της χώρας βρέθηκε κάτω από το νερό. 33 εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν. Τα μηνύματα υπήρχαν όμως ήδη από το 2010. Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις πλημμύρες που πλημμύρισαν το ένα πέμπτο της χώρας το 2010, προκαλώντας μαζική μετανάστευση σε πόλεις από το αγροτικό Πακιστάν. Από αυτό το ποσοστό, σχεδόν το 70% δεν επέστρεψαν στην γενέτειρα τους και εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε μεγάλες πόλεις για να βγάλουν τα προς το ζην λόγω της καταστροφής στα σπίτια και τις γεωργικές εκτάσεις τους. Λόγω ξηρασίας και πλημμυρών, μεταναστεύουν όλο και περισσότεροι τα τελευταία 10 χρόνια, 700.000 άνθρωποι μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια σε μεγάλες πόλεις από τις αγροτικές περιοχές. Να λοιπόν πώς η κλιματική κρίση μετατρέπει τους ανθρώπους σε κλιματικούς πρόσφυγες. Ποιος πολιτικός χώρος λαμβάνει σοβαρά υπόψη του ότι όλο και πιο συχνά οι πρόσφυγες στην Ελλάδα από την Αφρική και την Ασία αναμένεται να είναι κλιματικοί πρόσφυγες, δηλαδή θα αντιμετωπίζουν την κλασική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής κατάρρευσης.

Το ΠΡΑΣΙΝΟ και ΜΩΒ, www.prasinomov.gr δεν είναι λοιπόν άλλο ένα κόμμα, ένα ακόμα ψηφοδέλτιο ανάμεσα στα πολλά, αλλά μπορεί να προωθήσει μια διαφορετική πολιτική στη Βουλή και στην κοινωνία, την εποχή των κρίσεων και της κλιματικής κατάρρευσης. Δεν θα είναι μια χαμένη ψήφος αλλά το σχήμα αυτό μπορεί να μπει στη Βουλή και να είναι χρήσιμο, πιέζοντας και τα κόμματα να αλλάξουν αλλά κυρίως αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες, όντας στην αντιπολίτευση, για να αλλάξουν οι πολιτικές, ενσωματώνοντας οριζόντια την κλιματική δράση και την προσαρμογή στο κλίμα σε όλες τις πολιτικές.

Υπάρχει άλλος ένας σοβαρός λόγος για να είναι το ΠΡΑΣΙΝΟ και ΜΩΒ στη Βουλή. Χρειαζόμαστε μια δίκαιη χρηματο-οικονομική πολιτική και δίκαιη πράσινη μετάβαση. Τα τεράστια ποσά από ευρωπαϊκούς πόρους, το ΕΣΠΑ, το Ταμείο Ανάκαμψης, το φθηνό χρήμα για τις τράπεζες – ύψους πάνω από 100 δις τα επόμενα χρόνια – πρέπει να συμβάλουν στην πράσινη και κοινωνικά δίκαιη αλλαγή της οικονομίας με συμμετοχή των πολλών.

Οι πολλοί, όμως, υποφέρουν σήμερα, δύσκολα τα βγάζουν πέρα, ενώ ο πλούτος συγκεντρώνεται από τους πολλούς στους λίγους. Το ενεργειακό κόστος παίζει σημαντικό ρόλο στην μεταβίβαση πλούτου άμεσα (κόστος ενεργειακών λογαριασμών) και έμμεσα (επιβάρυνση κόστους των προϊόντων και υπηρεσιών εξαιτίας της ενεργειακής ακρίβειας). Πάντα η ενέργεια έπαιζε ρόλο στην υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγους, αλλά τώρα αυτό έχει ξεφύγει πλήρως. Δεν έχει να κάνει με πραγματικό κόστος της ενέργειας αλλά με χρηματιστηριακές επιλογές και πολιτική που συνεχίζουν να ακολουθούν ορισμένες χώρες. Η παντοδυναμία των ενεργειακών κολοσσών τους δίνει τη δυνατότητα να επιβάλλουν την δική τους “πολιτική”. Ενώ οι πολλοί υποφέρουν λόγω των υψηλών ενεργειακών τιμών, κάποιοι βγάζουν ουρανοκατέβατα κέρδη τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στην Ελλάδα (διυλιστήρια, 4 ενεργειακοί παίκτες) και μάλιστα επικαλούνται τώρα και την … δίκαιη πράσινη μετάβαση για να βάλουν χέρι και στους πόρους για αυτήν. Εταιρείες ορυκτών καυσίμων επιδοτούνται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για ένα πρότζεκτ, επικαλούμενες ότι συμβάλλουν στην προστασία του κλίματος και την δίκαιη πράσινη μετάβαση. Περισσότερα, όμως, όταν θα είμαστε στη Βουλή. Για αυτό χρειάζεται να είμαστε στη Βουλή. Δεν εξαρτόμαστε από ιδιοτελή συμφέροντα, δεν προσπαθούμε να είμαστε καλά παιδιά. Αξίζει να μπούμε στη Βουλή γιατί θα υποστηρίζουμε το δημόσιο συμφέρον, θα εκπροσωπούμε την κοινωνία των πολιτών, τη φύση, το κλίμα, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη βιώσιμη ευημερία για όλους και όλες.