Ο δρόμος δεν έχει επιστροφή: ή θα πάρουμε σοβαρά μέτρα για το κλίμα ή θα ζήσουμε σε έναν όλο και πιο επικίνδυνο κόσμο με ακραία καιρικά φαινόμενα.

Μπορείς να κλείνεις τα μάτια μπροστά στο γεγονός ότι εμείς και θα παιδιά μας ζούμε σε έναν πλανήτη που «ψήνεται»; Η μέση θερμοκρασία του αναμένεται να ανέβει από +2 έως +4 βαθμούς Κελσίου, ανάλογα με το τι θα κάνουν οι σημερινές γενιές, εξαιτίας των ανθρώπινων παρεμβάσεων. Οι επιστήμονες και οι διεθνείς οργανισμοί μας έχουν προειδοποιήσει. Δεν μπορεί να πει κάποιος «δεν ήξερα». Η κλιματική και οικολογική κρίση θα συνοδευτεί από μια τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση, με ένταση πολύ μεγαλύτερη από την τρέχουσα. Ήδη το κόστος των φυσικών καταστροφών και των θυμάτων από την κλιματική αλλαγή είναι πολύ μεγάλο. Πολλοί άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τη γη τους και να γίνουν κλιματικοί πρόσφυγες λόγω ερημοποίησης, διάβρωσης του εδάφους, έντονων βροχοπτώσεων και ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Από την άλλη, όλες οι μελέτες δείχνουν ότι μέχρι το 2050 μπορούμε να έχουμε 100% ενέργεια από ΑΠΕ, να περάσουμε σταδιακά από το πετρέλαιο και τον λιγνίτη σε ένα ενεργειακό μοντέλο βασισμένο στις Ανανεώσιμες Πηγές και την εξοικονόμηση ενέργειας. Προς όφελος όχι μόνο του κλίματος και του περιβάλλοντος αλλά και της υπεύθυνης οικονομίας, της απασχόλησης, της καινοτομίας. Η ανακαίνιση και μόνο της Ευρώπης, η ενεργειακή αναβάθμιση του 80% των κτιρίων, θα εξοικονομούσε εκατοντάδες δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως λόγω της μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας κατά 17-20%, θα βελτίωνε την ενεργειακή ανεξαρτησία της και θα δημιουργούσε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη.

ΚΑΘΑΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΜΕΛΛΟΝ

Το ενεργειακό μοντέλο της Ευρώπης και της Ελλάδας είναι ξεπερασμένο, πανάκριβο και επιβλαβές για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Η Ευρώπη είναι υπερβολικά εξαρτημένη από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η κρίση στην Ουκρανία αλλά και οι εντάσεις και οι πόλεμοι σε πολλές από τις περιοχές που είναι πηγές ορυκτών καυσίμων, δείχνουν ότι ο «μαύρος χρυσός» οι ενεργειακοί δρόμοι δεν φέρνουν πάντα ευημερία. Η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου αυξάνει τους περιβαλλοντικούς κινδύνους και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Χαρακτηριστικά: ο ίδιος ο RexTillerson, πρόεδρος της ExxonMobil, του ενεργειακού κολοσσού, στράφηκε δικαστικά εναντίον σχεδίου εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου κοντά στο ράντζο του στο Τέξας. Twitter: #ImwithRex

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα

Αν δεν αναλάβουμε άμεσα ουσιαστική δράση, το ΑΕΠ της Ελλάδος θα μειωθεί εξ αιτίας της κλιματικής αλλαγής, σε ετήσια βάση, κατά 2% το 2050 και κατά 6% το 2100. Το συνολικό κόστος του Σεναρίου Μη Δράσης για την ελληνική οικονομία, για το χρονικό διάστημα έως το 2100 ανέρχεται στα 701 δισεκατομμύρια ευρώ (σε σταθερές τιμές του 2008) σύμφωνα με έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, δηλαδή δυο φορές όσο το σημερινό δημόσιο χρέος.

Αν και η Ελλάδα είναι μια χώρα με άφθονο ήλιο και άνεμο, βρισκόμαστε σε χαμηλή θέση σε ότι αφορά τη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ευρώπη. Εκθέσεις και μελέτες αποδεικνύουν ότι ένα μέλλον με 100% ενέργεια από ΑΠΕ είναι εφικτό μέχρι το 2050. Τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη θα είναι μεγάλα, ενώ θα αποφύγουμε το υπέρογκο κόστος που πληρώνουμε ήδη και θα πληρώνουν οι επόμενες γενιές αν δεν αναλάβουμε δράση.

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ…

Μπορούμε να περάσουμε από την βρώμικη οικονομία στην πράσινη. Η Ελλάδα φιλοξενεί μερικές από τις πιο ρυπογόνες δραστηριότητες που σχετίζονται με παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη (βλ Πτολεμαΐδα). Και καταβάλει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ ετησίως για τα «δικαιώματα εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα», ενώ το κόστος στην υγεία του ευρύτερου πληθυσμού δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τις μειούμενες έτσι κι αλλιώς θέσεις εργασίας στις λιγνιτικές μονάδες. Ακόμα και αν δεν υπήρχε η κλιματική απειλή, θα έπρεπε να αλλάξουμε την ενεργειακή πολιτική. Έχουμε μεγάλη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, μια σπάταλη ενεργειακά οικονομία και κτίρια των οποίων η θέρμανση και ο δροσισμός κοστίζουν υπερβολικά.

Η ελληνική οικονομία είναι η πιο σπάταλη και ρυπογόνος μεταξύ των «παλιών» χωρών της ΕΕ. Για κάθε ευρώ του ΑΕΠ η Ελλάδα εκπέμπει τα περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου, ενώ βρίσκεται 21 ποσοστιαίες μονάδες πάνω και από το μέσο όρο των κρατών-μελών της EΕ-28. Η Ελλάδα κάθε χρόνο ξοδεύει 700 εκατομμύρια ευρώ για εισαγωγές μαζούτ και ντίζελ για την ηλεκτροδότηση των νησιών του μη διασυνδεδεμένου συστήματος παρά το πολύ πλούσιο δυναμικό ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που διαθέτουν τα ελληνικά νησιά.

Η βελτίωση των δημόσιων οικονομικών θα μπορούσε να συνδυαστεί με την αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας των κτιρίων και της οικονομίας. Περιορισμός σπατάλης ενέργειας σημαίνει και περιορισμό των χρημάτων που δαπανάμε.

Προτείνουμε να γίνουν πολύ καθαρότερες ενεργειακές επιλογές, στις οποίες μπορούν να συνδράμουν αλληλέγγυες πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, με σκοπό τη μεταφορά τεχνογνωσίας αλλά και την επίλυση τόσο θεσμικών θεμάτων όσο και προβλημάτων χρηματοδότησης.

Παρόλα αυτά, οι πολιτικές που στήριζαν την εξοικονόμηση ενέργειας οπισθοχωρούν αντί να πρωτοστατούν. Για παράδειγμα η υποχρεωτική, από τη νομοθεσία, τοποθέτηση ηλιακών συλλεκτών για την θέρμανση νερού έχει καταργηθεί. Παρότι οι καιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές και η ελληνική βιομηχανία θερμοσίφωνων σημαντική και ήδη παρούσα από τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Επίσης, μεγάλο μέρος του ΕΣΠΑ που είναι διαθέσιμο για έργα εξοικονόμησης ενέργειας στον κτιριακό τομέα, όπου καταναλώνεται πάνω από το ένα τρίτο της συνολικής ενέργειας παρουσιάζει μεγάλη καθυστέρηση στην απορρόφησή του με τον τραπεζικό τομέα να ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό. Μια κυβερνητική πολιτική αλλαλούμ σε θέματα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας απειλεί να τινάξει στον αέρα όσα έχουν επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια.

Παίρνοντας τα ηνία στην κλιματική προστασία

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει υιοθετήσει συγκεκριμένους στόχους σχετικά με τη μείωση των εκπομπών αερίων του «Φαινομένου του Θερμοκηπίου» (ΑΦΘ), την προώθηση των ΑΠΕ και της εξοικονόμησης ενέργειας μέχρι το 2020, γνωστοί ως 20-20-20, που προβλέπουν:

• Υποχρεωτική συνολική μείωση των εκπομπών ΑΦΘ σε επίπεδο ΕΕ κατά 20% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.
• Βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20% το 2020.
• Υποχρεωτική συμμετοχή των ΑΠΕ κατά 20% στην τελική ενεργειακή κατανάλωση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ακόμη και αυτοί οι στόχοι δεν είναι αρκετοί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου και να μην δημιουργήσουμε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο κλίμα.

Για πολλά χρόνια, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαδραμάτισε ένα θετικό ρόλο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για το κλίμα παράλληλα με τις προσπάθειες στο εσωτερικό της, αλλά πρόσφατα, ο ρόλος αυτός έχει υποχωρήσει. Με αφορμή την κρίση, ένα σημαντικό ποσοστό της σπάταλης και ενεργοβόρας βιομηχανίας πιέζει για οπισθοχώρηση στα θέματα της κλιματικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, απειλώντας τα οικονομικά επιτεύγματα, όχι μόνο την κλιματική πολιτική. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει αντισταθεί επιτυχώς, υιοθετώντας υπό την πίεση των Πράσινων, κοινωνικών, περιβαλλοντικών και επαγγελματικών οργανώσεων (συμπεριλαμβανομένης μέρους της βιομηχανίας) σημαντικούς ενεργειακούς και κλιματικούς στόχους για το 2030: μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου 40%, μείωση της σπατάλης ενέργειας 40%, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας 30%.

Θέλουμε περιεκτική κλιματική και ενεργειακή Ευρωπαϊκή νομοθεσία που θα είναι συνεπής με το μερίδιο μας από την παγκόσμια προσπάθεια, χτισμένο σε νομικά δεσμευτικούς στόχους για τις εκπομπές και κυρώσεις για να εξασφαλίσει ότι οι στόχοι για το κλίμα θα πρέπει να πληρούνται.

Η διάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στο Παρίσι το 2015 (COP 21) θα πρέπει να καταλήξει σε μια δεσμευτική παγκόσμια συμφωνία. Ο χρόνος περνά και η ΕΕ, μαζί με τις χώρες μέλη, θα πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για την εξασφάλιση δεσμεύσεων από όλα τα διαπραγματευόμενα μέρη.

Αυτό σημαίνει αύξηση των στόχων μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2030 κατά τουλάχιστον 55 % σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.

Το Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών της ΕΕ (ETS) θα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά, ώστε να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο. Οι δημόσιες επιδοτήσεις και οι επενδύσεις σε ορυκτά καύσιμα θα πρέπει να σταματήσουν.

Η κατανάλωση ενέργειας θα πρέπει να μειωθεί κατά 40 % μέσα στα επόμενα 15 χρόνια και, ταυτόχρονα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξαιρουμένων των αγροκαυσίμων, πρέπει να ενισχυθούν για να εξασφαλιστεί το 45% της ενεργειακής μας κατανάλωσης έως το 2030.

Η πυρηνική ενέργεια είναι δαπανηρή και επικίνδυνη, αυξάνει τον κίνδυνο εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων και δεν έχει κανένα ρόλο να παίξει στο ενεργειακό μείγμα της Ευρώπης. Εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε «Πυρηνικά; Όχι ευχαριστώ!» και ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας στην Ευρώπη, εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι αυτό δεν αυξάνει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Η ΕΕ πρέπει να διαδραματίσει ξανά ηγετικό ρόλο και σε διεθνείς οργανισμούς. Η χρηματοδότηση για την προστασία του κλίματος και τις αναγκαίες αλλαγές διαδραματίζει ένα ρόλο κλειδί για τις αναπτυσσόμενες χώρες και οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ πιέζουν την ΕΕ να τηρήσει τις υποσχέσεις της και να αναλάβει τις ευθύνες της. Τέτοια χρηματοδότηση πρέπει να προστεθεί στην υπάρχουσα αναπτυξιακή βοήθεια αλλά εξίσου σημαντικό είναι να ενσωματώνεται η κλιματική και περιβαλλοντική διάσταση σε όλα τα αναπτυξιακά προγράμματα σε τρίτες χώρες, εκτός ΕΕ. Οι Πράσινοι έχουμε προτείνει να περιληφθεί η έννοια των κλιματικών προσφύγων στο Διεθνές Δίκαιο.

Να αλλάξει η ανεπαρκής ελληνική κλιματική πολιτική

Σύμφωνα με το εθνικό σχέδιο δράσης για την επίτευξη των στόχων 20-20-20, για την Ελλάδα ο συνολικός στόχος εκπομπών είναι 122 εκατομμύρια τόνοι το 2020, μείωση 10% δηλαδή σε σχέση με τα επίπεδα του 1990. Όσον αφορά στις εκπομπές ΑΦΘ από τους τομείς που δεν περιλαμβάνονται στο σύστημα εμπορίας ρύπων (μεταφορές, κτίρια, υπηρεσίες, μικρές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, γεωργικός τομέας, απορρίμματα, κλπ.), κάθε Κράτος-Μέλος έχει προκαθορισμένους στόχους μείωσης των εκπομπών, οι οποίοι κυμαίνονται από -20% για τα πλέον πλούσια Κράτη-Μέλη έως και +20% για τα λιγότερο ανεπτυγμένα μέλη της Ένωσης.

Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα θα πρέπει να πετύχει έναν ιδιαίτερα συντηρητικό στόχο μειώνοντας τις εκπομπές ΑΦΘ από τους τομείς που δεν εμπίπτουν στο σύστημα εμπορίας κατά μόλις 4% το 2020 σε σχέση με τις εκπομπές του 2005. Ο εθνικός στόχος εξοικονόμησης ενέργειας για το 2016 ανέρχεται συνολικά στα 16,46 ΤWh/έτος ενώ το ενδιάμεσο έτος 2010 επιτεύχθηκε εξοικονόμηση 9,24 ΤWh.

Σχετικά με τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ηλεκτροπαραγωγή η Ελλάδα έχει ως στόχο το μερίδιο των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας να φθάσει το 18% το 2020 από περίπου 6,9% το 2005. Μάλιστα, με το Νόμο 3851/2010 ο στόχος αυτός αυξήθηκε στο 20%, επιδιώκοντας ουσιαστικά τον τριπλασιασμό του μεριδίου των ΑΠΕ μέσα σε μια δεκαετία, ενώ στην ηλεκτροπαραγωγή το μερίδιο των ΑΠΕ πρέπει να φτάσει το 40%. Το κόστος των απαιτούμενων επενδύσεων σε ΑΠΕ για την υλοποίηση του παραπάνω σχεδίου προβλεπόταν (το 2010) να είναι 15,7 δισ. ευρώ, επί συνόλου 22,3 δισ. για όλη την ηλεκτροπαραγωγή, ενώ το κόστος των εκπομπών CO2 προβλεπόταν να είναι 7,6 δισ. ευρώ.

Τον Απρίλιο του 2012 υιοθετήθηκε ο Οδικός Χάρτης Ενέργειας για το 2050 λαμβάνοντας υπόψη την εξέλιξη μιας σειράς βασικών παραμέτρων (οικονομική δραστηριότητα ανά κλάδο, διεθνείς τιμές καυσίμων, τιμές CO2, επίπεδο χρήσης λιγνίτη, κ.α.). Η μελλοντική εικόνα του ελληνικού ενεργειακού συστήματος μπορεί να συνοψισθεί στα παρακάτω 10 σημεία:

1. Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 60%-70% έως το 2050 ως προς το 2005.

2. Ποσοστό 85-100 % ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ, με την αξιοποίηση όλων των εμπορικά ώριμων τεχνολογιών.

3. Συνολική διείσδυση ΑΠΕ σε ποσοστό 60%-70% στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας μέχρι το 2050.

4. Σταθεροποίηση της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης λόγω των μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας.

5. Σχετική αύξηση της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας λόγω εξηλεκτρισμού των μεταφορών και μεγαλύτερης χρήσης αντλιών θερμότητας στον οικιακό και τριτογενή τομέα.

6. Σημαντική μείωση της κατανάλωσης πετρελαιοειδών.

7. Αύξηση της χρήσης βιοκαυσίμων στο σύνολο των μεταφορών στο επίπεδο του 31% – 34% μέχρι το 2050.

8. Κυρίαρχο το μερίδιο του ηλεκτρισμού στις επιβατικές μεταφορές μικρής απόστασης (45%) και σημαντική αύξηση του μεριδίου των μέσων σταθερής τροχιάς.

9. Σημαντικά βελτιωμένη ενεργειακή απόδοση για το σύνολο του κτιριακού αποθέματος και μεγάλη διείσδυση των εφαρμογών ΑΠΕ στον κτιριακό τομέα.

10. Ανάπτυξη μονάδων αποκεντρωμένης παραγωγής και έξυπνων δικτύων.

ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, Ο ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΔΙΝΟΥΝ ΖΩΗ

Τι προτείνουμε:

Συμμετοχικό Αναπτυξιακό Πλάνο με ορίζοντα το 2030-2050 για μια οικονομία απεξαρτημένη από τον άνθρακα ώστε να περάσουμε σταδιακά μέχρι το 2050 από το πετρέλαιο και τον λιγνίτη σε ένα ενεργειακό μοντέλο βασισμένο στις Ανανεώσιμες Πηγές και την εξοικονόμηση ενέργειας, με τρόπο επωφελή για τις κοινωνίες και το περιβάλλον, τη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας και την οικολογική καινοτομία. Να επενδύσουμε τον πλούτο που θα παραχθεί από την “πράσινη” ενέργεια στην τοπική οικονομία, τις κοινωνικές πολιτικές και την απασχόληση:

• Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 40% μέχρι το 2030 και κατά τουλάχιστον 80% μέχρι το 2050, ώστε να κρατήσουμε την κλιματική αλλαγή σε σχετικά ελεγχόμενα επίπεδα (αύξηση μέσης θερμοκρασίας μέχρι +2 βαθμούς Κελσίου).
• Αύξηση του μεριδίου παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ στο 45% του συνόλου ηλεκτροπαραγωγής μέχρι το 2030 και στο 85%-100% μέχρι το 2050, ώστε να μειώσουμε τις εισαγωγές πετρελαίου και να μετατρέψουμε σε κοινωνικές επενδύσεις τον πλούτο που θα παράγεται από την ενέργεια, μέσω τοπικών κυρίως ΜΜΕ και συνεταιρισμών, στο πλαίσιο ολοκληρωμένων περιφερειακών χωροταξικών σχεδίων.
• Βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας και εξοικονόμηση ενέργειας κατά 40% μέχρι το 2030 και κατά 80% μέχρι το 2050, τόσο για τις κατοικίες, ξεκινώντας από τα νοικοκυριά που είναι αντιμέτωπα με “ενεργειακή φτώχεια”, όσο και τις βιομηχανίες και τις ΜΜΕ ώστε να βελτιώσουν τα οικονομικά αποτελέσματά τους και τη βιωσιμότητά τους.
• Αποεπένδυση σε ότι αφορά την εξόρυξη υδρογονανθράκων και μεταλλευμάτων από ανοιχτά ορυχεία, καμία σκέψη για χρησιμοποίηση πυρηνικής ενέργειας. Αποκατάσταση των περιοχών που έχουν πληγεί από τις εξορύξεις και διερεύνηση της δυνατότητας παραγωγής ενέργειας από γεωθερμία μέσα στις εγκαταλειμμένες στοές. Αξιοποίηση εγκαταλειμμένων ορυχείων για πολιτιστικές εκθέσεις και επαγγέλματα που δίνουν εναλλακτικές λύσεις στους άνεργους.
• Ενίσχυση της έρευνας και την παραγωγής τεχνολογίας, ώστε να ενισχυθεί μέσα από μια πράσινη στροφή της, η βαριά βιομηχανία που σήμερα βρίσκεται σε κρίση (ναυπηγεία, χαλυβουργεία, βιομηχανία μετάλλων) αλλά και οι καινοτόμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
• Σωστός σχεδιασμός κι αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής για εξοικονόμηση ενέργειας και προώθηση των ΑΠΕ
• Σωστός σχεδιασμός και αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων από τα 3 άλλα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία για την προστασία του κλίματος:

– από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Γεωργίας κι Ανάπτυξης της Υπαίθρου για μέτρα σχετικά με την προσαρμογή της γεωργίας στα νέα κλιματικά δεδομένα αλλά και την συνεισφορά της στην προστασία του κλίματος,

– από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για την εκπαίδευση και την απασχόληση σε θέματα προστασίας του κλίματος καθώς και

– από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας ώστε να αναλάβουν οι ψαράδες αλλά και οι παράκτιες κοινότητες ενεργό ρόλο στην παρακολούθηση των αλλαγών στο θαλάσσιο οικοσύστημα και στα θαλάσσια είδη καθώς και στην προώθηση δράσεων προστασίας απέναντι στα ακραία καιρικά συστήματα με βάση τις «αρχές του οικοσυστήματος».

Πώς βλέπουμε να προωθείται η εξοικονόμηση ενέργειας και οι ανανεώσιμες πηγές:

• Εθνικός σχεδιασμός και σχεδιασμός σε κάθε περιφέρεια μετά από διαβούλευση, με στόχο την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα σταδιακά μέχρι το 2050 καθώς και χωροταξικός σχεδιασμός για τις διάφορες μορφές ανανεώσιμης ενέργειας που μπορεί να αξιοποιηθούν περιφερειακά και τοπικά.
• Έμφαση στην οικιακή- κοινοτική- συνεταιριστική- τοπική παραγωγή ενέργειας και όχι σε βιομηχανικές μονάδες ΑΠΕ. Σε κάθε επένδυση παραγωγής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές πρέπει να συμμετέχει η τοπική κοινωνία σε ποσοστό τουλάχιστον 30%.
• Βελτίωση και απλούστευση του νομοθετικού πλαισίου για οικιακή- κοινοτική- συνεταιριστική παραγωγή ενέργειας. Παροχή φορολογικών και άλλων κινήτρων.
• Εκπόνηση προγράμματος για ένα εκατομμύριο ηλιακές στέγες μέχρι το 2030.
• Δημοψήφισμα για όλα τα μεγάλα (Βιομηχανικής κλίμακας) ενεργειακά έργα, ιδιαίτερα στις νησιωτικές και περιφερειακές περιοχές.
• Απλούστευση και προτεραιότητα στην δημιουργία τοπικών σχημάτων παραγωγής και διανομής πράσινης ενέργειας.
• Προώθηση και εφαρμογή “έξυπνων δικτύων” με προτεραιότητα στις νησιωτικές περιοχές. Τα δίκτυα διανομής ενέργειας να μετασχηματιστούν για να προσαρμοστούν στους στόχους για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Να εξεταστούν οι δυνατότητες και προϋποθέσεις για περάσουν στον έλεγχο των περιφερειακών και τοπικών κοινωνιών.
• Συστήματα τηλεθέρμανσης με χρήση ΑΠΕ μέσω δημοτικών μη κερδοσκοπικών κοινωνικών κοινοπραξιών.
• Εκτεταμένο πρόγραμμα ενεργειακής αποδοτικότητας και μετατροπής κτιρίων: δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας στα κτίρια (οικίες, δημόσια κτήρια), βελτίωση ενεργειακής αποδοτικότητας και παροχή κατάλληλων κινήτρων, αξιοποιώντας τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής. Υποχρεωτικός παθητικός σχεδιασμός στα νέα κτήρια και κατασκευή κτηρίων μηδενικών εκπομπών (10% των κτιρίων μέχρι το 2020 και 30% μέχρι το 2050), χρήση βιομάζας για θέρμανση. Χρήση αποδοτικών ηλεκτρικών συσκευών και βιώσιμες δημόσιες συμβάσεις που περιλαμβάνουν περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια.

Τι έχουμε καταφέρει ήδη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο:

Το σημαντικότερο επίτευγμα της Ομάδας των Πρασίνων ήταν η διαπραγμάτευση της Οδηγίας για την Ενεργειακή Αποδοτικότητα, η οποία θεσπίζει στόχους ενεργειακής απόδοσης για τα κράτη μέλη με ορίζοντα το 2020.

Παρά το γεγονός ότι ο στόχος της αύξησης της ενεργειακής απόδοσης κατά 20% αποδυναμώθηκε στο Συμβούλιο, πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προόδου. Επιδιώξαμε επίσης τη διάθεση μεριδίου της τάξεως του 85% από τα ερευνητικά κονδύλια του προγράμματος «Ορίζοντας 2020» στον τομέα της ενέργειας για τη διεξαγωγή ερευνών σχετικά με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την ενεργειακή αποδοτικότητα.

Στηρίζαμε με όλους τους τρόπους την διάθεση σημαντικών πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και από το Ταμείο Συνοχής για την εξοικονόμηση ενέργειας και την προώθηση των ΑΠΕ (από το Ταμείο Συνοχής και σε κατοικίες ώστε να αντιμετωπιστεί η “ενεργειακή φτώχεια”).

Επιπλέον, διασφαλίσαμε ότι οι ευρωπαϊκές υποδομές που χρηματοδοτούνται μέσω του διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών θα συμμορφώνονται με τα περιβαλλοντικά πρότυπα και τους στόχους για το κλίμα της ΕΕ, καθώς και ότι τα κράτη μέλη θα μπορούν να ενσωματώνουν το περιβαλλοντικό κόστος στα συστήματα διοδίων για τα φορτηγά.

Διατυπώσαμε νέες ιδέες για το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης και η στρατηγική μας για την αναγέννηση της βιομηχανίας και μια βιώσιμη Ευρώπη κέρδισε την πλειοψηφία.

Η Ομάδα των Πράσινων παραμένει η ισχυρότερη φωνή αντίστασης στην καταστροφική «υδραυλική ρωγμάτωση» για την εξαγωγή σχιστολιθικού φυσικού αερίου και στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.